7 มกราคม 2548 12:49 น.
อัลมิตรา
..๏ ใช่ว่าเป็นใจเธอจึงเผลอย่ำ
อย่าคิดพร่ำท้าทายดั่งหมายว่า
ถึงเธอแหลกซากยับเห็นกับตา
เถอะไร้ค่า !..มองไปมิไยดี
ใช่ว่าเป็นใจเธอจึงเผลอย่ำ
เรื่องของเธอชอกช้ำใช่ฉันนี่
จริงหรือเศษเวทนาอย่าให้มี
ขอโทษทีอย่าหวังหยั่งเชิงรัก
ใช่ว่าเป็นใจเธอจึงเผลอย่ำ
ไม่ต้องย้ำท้าไปให้กระอัก
แม้เธอสยบแทบเท้าทำเศร้านัก
รับรองหนักจนหนำ ..ฉันทำลง ๚ะ๛
4 มกราคม 2548 16:01 น.
อัลมิตรา
..๏ เป็นแค่ตัวสำรองยามหมองเศร้า
ช่วยบรรเทายามเธอเพ้อหวั่นไหว
คอยปลอบโยนยามที่ไม่มีใคร
พร้อมเข้าใจเมื่อเขาห่างเหมือนร้างลา
หวังเพียงเธอเลิกเศร้าพ้นเหงาหงอย
ฉันยังคอยรับหน้าที่ที่ปรึกษา
จะอยู่เคียงร่วมทุกข์ทุกเวลา
ซ่อนน้ำตายามเธอชื่นคนอื่นควง
อยากจะบอกความนัยแต่ไม่กล้า
เจียมตัวว่าไร้สิทธิ์ไปคิดหวง
ทำได้เพียงอำพรางข้างในทรวง
แบกทุกข์ถ่วงลำพังใครหยั่งรู้
ทนอัดอั้นปัญหามาทับถม
จิตจำข่มความระกำช้ำอดสู
เมื่อน้ำตาฉันไหลใครเอ็นดู
ฝืนยิ้มสู้ทั้งที่ใจใกล้ตายแล้ว ๚ะ๛
1 มกราคม 2548 00:31 น.
อัลมิตรา
..๏ อภิลักขิตศุภสมัย
มหาชัยฤกษ์สิทธิ์มหิทธิผล
เปลี่ยนศักราชดิถีส่งมิ่งมงคล
บันดาลดลวัฒนาสถาพร
โดยอ้างคุณบุญญาพระชินสีห์
พระบารมีพระศาสดาวราหร
คุณแห่งพระสัทธรรมล้ำสุนทร
ผู้ธรรมบวรคือพระสงฆ์ดำรงคุณ
ด้วยเดชามหาพรหมอุดมเดช
สรรพสุรเชษฐ์ทรงฌานพิศาลหนุน
ทวยเทวาในจักรภพครบพิบุล
เทพทรงคุณสหัสสเนตรเดชฤทธา
ท้าวจตุโลกบาลวิศาลสิทธิ์
ผู้เรืองฤทธิ์มหิทธิไกรในโลกหล้า
ทั้งนารายณ์มหิศวรล้วนกฤติยา
อีกฤทธาพิฆเนศเดชธำรง
คุณพระสยามเทวาธิราชเจ้า
ได้โปรดเข้าค้ำจุนหนุนนำส่ง
ทั้งทศพิธราชธรรมล้ำยรรยง
บารมีองค์สยามินทร์ปิ่นธานี
จงรวมกันพลันให้เกษมศานต์
กิจการงานล้วนล้ำจำเริญศรี
สุขสำราญเลิศล้นท้นทวี
ต่างเปรมปรีดิ์ถ้วนหน้าพาอภิรมย์ ๚ะ๛
29 ธันวาคม 2547 23:09 น.
อัลมิตรา
..๏ โอ้คลื่นวิปโยค......มาพร้อมความโศก......กรรโชกบีฑา
มาพรากชีวิต............มาปลิดชีวา.................ไร้ความเมตตา
ไม่มาปราณี
พลัดพรากจากกัน......ครวญคร่ำรำพัน...........อกสั่นขวัญหนี
คลื่นซ้ำกรรมส่ง.........จมลงวารี.....................กลืนกินชีวี
ย่ำยีจิตใจ
ร่างน้อยคล้อยจาก.......ร่างใหญ่ไกลพราก......เอ่ยปากร่ำไห้
ภาพชัดบาดตา...........โศกาอาลัย..................แสนช้ำร่ำไร
ยังใจอาดูร
คำรามย้ำก้อง.............คลื่นคลั่งลำพอง...........พี่น้องสาบสูญ
พ่อแม่แลลับ..............ศพกลับเพิ่มพูน...........มากมีทวีคูณ
ดับสูญเพิ่มเติม ฯ
..๏ พระแม่คงคา..........โมโหโกรธา.............ฤๅว่าฮึกเหิม
ลูกไร้ความผิด.............ไยคิดช้ำเติม............ก่อนยังส่งเสริม
ไฉนเริ่มทำลาย
บอบช้ำคร่ำครวญ........โอดโอยโหยหวน.......ให้ชวนใจหาย
คลื่นบุกคุกคาม............แฝงความอันตราย......บ้านแตกแยกย้าย
หนีตายพัลวัน
คลื่นแรงคลุ้มคลั่ง.........มากล้ำกำลัง...............ความหวังสิ้นพลัน
หมดสิ้นสินทรัพย์ .........บ้างหลับนิรันดร์.......นอนนิ่งอย่างนั้น
ด้วยมหันตภัยพาล
สูญสิ้นหมดแล้ว..........พ่อแก้วแม่แก้ว..........คลาดแคล้วลูกหลาน
พี่น้องผองเพื่อน.........ไยเหมือนอันตรธาน...ปราศจากหลักฐาน
ทรมานจิตใจ ฯ
.๏ พบร่างวางเกลื่อน....หวาดหวั่นฟั่นเฟือน..เชือดเฉือนหฤทัย
แม้นเผชิญเคราะห์กรรม..กระหน่ำเศร้าใจ........น้ำตาหลั่งไหล
น้ำใจหลั่งมา
ชาวไทยทั้งผอง..........ร้อยใจเกี่ยวดอง.........หมายปองเยียวยา
ทุกผู้ทุกนาม...............คงความปรารถนา.......หมายซับน้ำตา
ด้วยสามัคคี
คลื่นร้ายหายไป..........คงมีคลื่นใจ.................หลั่งไหลแทนที่
พร้อมนำความรัก.........ให้ประจักษ์ไมตรี........แด่ผองน้องพี่
เพื่อที่ปลอบขวัญ
ขอให้เหตุร้าย...............อย่ามาย่างกราย.........ทำลายเช่นนั้น
ให้เป็นแค่ครั้ง..............ดุจดั่งความฝัน.........วันพรุ่งหายพลัน
โศกศัลย์นั้นเทอญ ๚ะ๛
27 ธันวาคม 2547 17:37 น.
อัลมิตรา
..๏ ยามเรื่อสุริเยศเยื้อง..............เยี่ยมโพยม
เพริศพร่างดังบรรโลม...............เรื่อหล้า
เสียงคลื่นดุจประโคม................ขับกล่อม
เทียมทิพย์ดุริยางค์อ้า...............เอ่ยเอื้อนนิจกาล ๚
..๏ ครืนครืนคลื่นซัดซ้ำ...........รอยทราย
ริ้วเลื่อมระลอกพราย..................สุขล้น
น้ำฟ้าเฉกพื้นกลาย...................ประหนึ่งภาพ
วิจิตรดั่งเทพด้น........................เสกสร้างประหนึ่งสรวง ๚
..๏ เสียงคลื่นขรมฟ้าเลื่อง...........คำรน
ดุจมัจจุราชผจญ.......................เข่นซ้ำ
ลมพัดคัดเรือจน.......................ราบล่ม
คลื่นกระแทกกระทบย้ำ.............เยี่ยงให้ดับสูญ ๚
..๏ มหันตคลื่นยักษ์ร้าย............โรมรัน
ชีพมนุษย์สังเวยอนันต์...............อนาถแท้
พรากพ่อ-แม่-ลูกพลัน................โศกสลด
เกลื่อนซากท่วมหาดแล้..............เทวษนี้ที่เห็น ๚ะ๛
คลื่นกระเซ็นเป็นฟองละอองเกล็ด
ดังพลอยเพชรเม็ดงามเกินคำกล่าว
ต้องแสงเรื่องเหลืองทองผ่องแพรวพราว
สุกสกาวดั่งว่าจินดามณี
แล้วทะเลก็ระริกก่อนพลิกผืน
ปลาอานนท์คว่ำครืนคลื่นไล่บี้
ทะยอยโจมโรมรันบั่นชีวี
ขึ้นหาดไหนมนุษย์พลีมหันต์นั้น