13 กุมภาพันธ์ 2548 22:33 น.
อัลมิตรา
..๏ หากเจ้าเป็นแมงเม่าที่เจ้าชู้
ไม่รับรู้คำเตือนเพื่อนสอนว่า
อันความรักดุจไฟไหม้กายา
ยังอุตส่าห์บินใกล้ไม่เจียมตน
มาสิมา ! .. แมงเม่า ..เราขอเรียก
อย่าสำเหนียกคำใครอย่าไปสน
อันแสงไฟตระการตาคราเจ้ายล
มันจะดลจินตนาการจนซ่านใจ
แล้วค่อยค่อยเล้าโลมมิโหมร้อน
เราจะผ่อนเพื่อเจ้าคราวลุกไหม้
แผลที่เกิดทีละนิดเพราะพิษไฟ
จะลามไปจนวอดตลอดตัว
มาสิมา ! .. แมงเม่า ..เราเรียกขาน
เชิญมาผลาญหัวใจให้ถ้วนทั่ว
หากอยากบินเข้าหาตามืดมัว
อย่าคิดกลัวอัคคีที่เราเป็น ๚ะ๛
7 กุมภาพันธ์ 2548 16:06 น.
อัลมิตรา
..๏ เพราะเป็นเพียงน้ำคำที่พร่ำเพ้อ
ที่เจ้าเผลอหว่านมาว่าหวั่นไหว
เห็นสำนวนบทกลอนแล้วอ่อนใจ
ทำอย่างไรจึงรู้มิคู่ควร
ยอมเทียบชั้นดั่งศิษย์คิดข้ามรุ่น
รักผู้เคยค้ำจุนหนุนรักผวน
คนอื่นอาจนินทาว่าเจ้ารวน
จงทบทวนอีกครั้งก่อนพลั้งความ
ฤๅเจ้ายังแน่นหนักในรักนี้
ซ้ำบ่งชี้จากใจใช่วาบหวาม
หลากผู้คนเวียนแวะและติดตาม
จนเรายากจะห้ามเขาลามลือ
ครั้นคิดบอกความนัยตามใจชอบ
เขียนรักตอบหรือชังยังกลัวชื่อ
คนอื่นอาจประณามหยามระบือ
ว่าเราคือนักรักหักอกชาย ๚ะ๛
7 กุมภาพันธ์ 2548 09:58 น.
อัลมิตรา
เห็นแววตามุ่งมั่นเหมือนมิเกรงกลัวอันตรายต่อหน้า
แต่นั่นก็หาได้ใช่ทางเลือกที่สมควร
ยังมีหนทางที่สดใส ยังมีสิ่งที่น่ารื่นรมย์กว่านี้
ความกล้ามิใช่จะจบลงด้วยชัยชนะเสมอไป
เพียงแต่รั้น เพื่อต้องการให้ผู้คนรอบข้างเห็นความมุ่งมั่น
เสียดายจะตายเปล่า ..
..๏ เห็นแววตามุ่งมั่นมิพรั่นศึก
ทำเหิมฮึกเก่งกล้าอาสาสู้
ยอมฝังร่างฝากไว้ใต้ผืนภู
ไม่รับรู้ชีพมีค่ากว่าเดิมพัน
อ่อนหัดนักแต่ทะนงหลงฝีมือ
มิรู้ฤๅนี่ภัยร้ายมหันต์
หากอวดเก่งอาจต้องพลีด้วยชีวัน
ควรหรือนั่นเหตุใดไยไม่ตรอง
แม้ต้องการพิชัยในการยุทธ
จงเร่งรุดฝ่าฟันอันตรายผอง
หมั่นศึกษาตำราคราช่ำชอง
อีกสิบปีค่อยจ้องร้องท้าเรา
อย่าเพียงแต่ดื้อรั้นว่าฉันเก่ง
มิกริ่งเกรงกลัวภัยดุจใครเขา
มิรับรู้ในเมตตาปัญญาเบา
อาจตายเปล่าไร้ค่าไม่น่าเลย ๚ะ๛
5 กุมภาพันธ์ 2548 15:12 น.
อัลมิตรา
..๏ เห็นบินเดี่ยวปีกน้อยด้อยฤทธี
บินหมื่นลี้ข้ามแคว้นสู่แดนฝัน
ปากก็พร่ำสัญญาว่าผูกพัน
จึงข่มขวัญให้เห็นเป็นนัยนัย
สัญญาที่เลอะเลือนเห็นเกลื่อนกลาด
น่าอนาถเหลือเกินเจ้าเพลินใฝ่
อุตส่าห์เขียนคำพ้อรอรักใคร
จนมิอาจเปลี่ยนใจร่ำไห้ครวญ
เจ้าไม่เจียมหรือไรเราใคร่สอน
ชั้นเชิงอ่อนยังตะเบ็งเก่งกล้าสวน
รอให้โตอีกนิดค่อยคิดรวน
ตอนนี้ควรหรือไรให้ตรองดู
เปรียบทหารชั้นปลายแถวอยู่แนวหน้า
ทำหาญกล้ายามศึกเหิมฮึกสู้
ปะจอมทัพอัลมิตรากล้าพันตู
เงาหัวสูเหตุใดไม่เห็นมี
แค่ทหารถือดาบปราบต้นกล้วย
ฝีมือห่วยมองไปไร้ราศี
เจ้าอาสาหรือใครถีบรีบตอบที
เพราะศักดิ์ศรีมิควรค่ามาประลอง ๚ะ๛
4 กุมภาพันธ์ 2548 11:37 น.
อัลมิตรา
..๏ ช่างไม่เจียมเลยหนอพ่อบินเดี่ยว
ทำเป็นเกี้ยวเรานั้นฝันไปหรือ
ปีกยังอ่อนอวดเก่งเบ่งกระพือ
เที่ยวตามตื้อปากกล้ามาทวงคำ
หัวใจที่รวดร้าวคราวอดีต
ต้องย้ำกรีดใช่ไหมใจจึงหนำ
กับบาดแผลรอยสลักคนรักทำ
ไยไม่จำสร้างกฎเป็นบทเรียน
หากยังกล้าบุกเดี่ยวเที่ยวทวงถาม
เขตหวงห้ามนะเฮีย..เดี๋ยวเมียเจี๋ยน
ขอเตือนไว้สักนิดอย่าคิดเพียร
ของสำคัญอาจเหี้ยนเตียนซากตอ
ยังจะคิดทวงคำย้ำอีกไหม
เราถามไปเพราะเหตุสมเพชหนอ
เชิญบินเดี่ยวต่อไปไร้คนคลอ
อย่ามาป้อเดี๋ยวปีกพับอกยับเอย ๚ะ๛