25 มีนาคม 2548 12:25 น.
อัลมิตรา
..๏ เพราะอยากลืมเรื่องราวในคราวก่อน
ความทรงจำทุกตอนมิย้อนหวน
แต่เธอกลับถามไถ่ให้ทบทวน
มันสมควรสำคัญไหมใคร่ถามคืน
แม้นสาหัสเจียนตายหัวใจเจ็บ
ยังขอเก็บความหลังครั้งขมขื่น
ไฟรักมอดสลายกลายฟอนฟืน
ข่มสะอื้นต้องอดทนมิบ่นคำ
ซ่อนหัวใจร้องไห้ใครจักรู้
น้ำตาพรูยังยิ้มรื่นขมขื่นขำ
ทุกข์มากมายบอกมิได้ใครกระทำ
ความชอกช้ำรู้เพียงเราเศร้าเพราะใคร
ถึงเธอจะวนเวียนเขียนกลอนถาม
เรามิอาจตอบความตามสงสัย
เรื่องบางอย่างยากเล่าจงเข้าใจ
ขอเก็บไว้เป็นความลับชั่วกัปกัลป์ ๚ะ๛
24 มีนาคม 2548 13:31 น.
อัลมิตรา
..๏ เป็นวิมานบนดินไกลถิ่นฟ้า
แค่ทุ่งหญ้าดอกไม้ในทุ่งเขียว
แต่อบอุ่นหัวใจในรักเดียว
เราสองเกี่ยวสองใจไว้ด้วยกัน
เป็นสายลมพัดปลายยอดไม้ไหว
โยกเถาวัลย์แกว่งไกวให้จอมขวัญ
โอบเอวคล้องตระกองกอดยอดชีวัน
ชี้ชมจันทร์แจ่มฟ้าคราคืนเพ็ญ
เพียงสองกายอิงแอบแนบชิดใกล้
เพียงสองใจภักดีอย่างที่เห็น
เพียงสองเรามีเราเท่าที่เป็น
รักร่มเย็นสุขล้นบนวิมาน
ถักทอรักห่มร่างให้จางหนาว
น้ำค้างพราวยังอุ่นไอใจประสาน
เสียงใบไม้กล่อมฝันดลบันดาล
คอยขับขานดั่งยินศิลป์ดนตรี
ร้อยมาลัยรวงดาวสกาวฟ้า
เก็บน้ำค้างยอดหญ้ามาสลับสี
เป็นมงกุฏจอมไพรยาใจมี
สวมชีวีสองสมานวิมานดิน ๚ะ๛
23 มีนาคม 2548 15:45 น.
อัลมิตรา
..๏ อย่ามัวเพียรหลงเฝ้าเดาใจฟ้า
หรือรอคอยโชคชะตาพาอุ้มสม
แล้วเพ้อเจ้อดั่งแสดงเสแสร้งชม
ดั่งคารมเธอเขียนไว้...ไม่ควรทำ
เธอตัดพ้อ..รักอยู่ไกลสุดไขว่คว้า
เฉกดอกฟ้าเกินสอยเราพลอยขำ
หลงเพียงรูปจูบเพียงเงาเศร้าระกำ
กระต่ายพร่ำถึงจันทร์ฝันเลอะเลือน
เธอพิสูจน์ด้วยใจนัยลิขิต
เลือกคนผิดเลือกใหม่ได้นะเพื่อน
หากรักใครมั่นหมายใคร่ครองเรือน
เพียงอยากเตือนเธอไว้ตรองให้ดี
อย่าเสี่ยงการณ์ใดใดโดยไม่รู้
คนอื่นดูอาจนินทาว่าบัดสี
มิตรภาพเรามากให้จากใจมี
ยังคงที่ตลอดไปในนิรันดร์ ๚ะ๛
17 มีนาคม 2548 14:20 น.
อัลมิตรา
..๏ ใจลอยเหม่อเพ้อรำพันวันฟ้าหม่น
กลางสายฝนที่กระหน่ำดั่งย้ำเหงา
จนหยาดของน้ำตาฟ้าน้ำตาเรา
ไหลคละเคล้ารวมกลายเป็นสายเดียว
ทุกข์แห่งกายร้ายหนาวไม่ร้าวเจ็บ
แผ่วเพียงเล็บข่วนลูบแค่วูบเสียว
แต่โศกซึ้งตรึงในฤทัยเทียว
มันลดเลี้ยวลึกนักสุดหักใจ
หวั่นย่อมหวั่นจนหวาดอาจมีบ้าง
แต่ซ่อนพรางสารพันเกินหวั่นไหว
ปากเก็บงำช้ำชอกมิบอกใคร
กักทุกข์ไว้เกินกลั้นอัดอั้นมี
สิ้นห่วงหาอาลัยจากใครเขา
คงเหลือเรากับซากรักเป็นสักขี
หลั่งมาเถิดสายฝนชลธี
เชิญขยี้ใจกายให้วายปราณ
หนึ่งในร้อยรอยทุกข์ที่ซุกอยู่
แทรกฝนพรูพรมไผทอันไพศาล
ฟ้าจะสวยสดใสอีกไม่นาน
หวังหัวใจเราจะผ่านความมืดมน ๚ะ๛
16 มีนาคม 2548 18:06 น.
อัลมิตรา
บทกวีบางบท...ก่อข้อกังขาว่า ผู้เขียนไร้ใจ หรือไม่ ...
..๏ ขออย่าหวาดหวั่นไหวไปตามคิด
หรือยึดติดหลงใหลในสิ่งหลอน
ตัวหนังสือที่ปรากฏในบทกลอน
อาจบางตอนขัดแย้งเสแสร้งทำ
มีรอยยิ้มแจกจ่ายให้ไปทั่ว
น้ำตาตัวเก็บกดปดว่าขำ
ถามหัวใจไร้หรือเอามือคลำ
มันเต้นย้ำตอบมาว่าคงมี
แต่อาจไม่เต็มดวงดูช่วงโชติ
ด้วยปราโมทย์มากมายมลายหนี
เหมือนแขไขข้างแรมแต้มราตรี
หัวใจนี้เหมือนกันอัลมิตรา
รอยเรไรร้าวร่ำละคำล่วง
ทุกทีท่วงกระทบใจใช่กล่าวหา
แต่ละถ้อยดั่งตอกย้ำย่ำอุรา
คล้ายอยากเห็นน้ำตาผู้ปราชัย
เพียรตอบคำสัมพันธ์ในวันนี้
คือวจีเต็มสะอื้นขอยื่นให้
มิตรภาพตราบสิ้นฟ้ามีค่าใด
หากหัวใจของเราเศร้าไม่เป็น ๚ะ๛
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
1202
