18 พฤศจิกายน 2548 12:57 น.

..๏ ตรึกตรอง

 
..๏ คำตอบที่ตัวเจ้าเฝ้าสืบหา
หวังคลี่คลายปริศนาค่าบางสิ่ง
ด้วยใคร่รู้เบื้องหลังหยั่งความจริง
เพราะหัวใจยากยิ่งจะนิ่งดาย

เมื่ออยากรู้เหลี่ยมคนกลอักษร
อย่าอ่านแค่บทกลอนกล่าวขยาย
เบื้องลึกที่กลบเกลื่อนเหมือนปิดลาย
อาจซ่อนร้ายตบตาใต้คำงาม

ข้อมูลเขาจัดฉากหลากปรากฏ
จริงหรือปดตรองให้ดีอย่าผลีผลาม
ข่าวต่อเติมเสริมแต่งจากแหล่งความ
แม้นเชื่อตามอาจโดนโห่ว่าโง่งม

ต้องพิเคราะห์พิจารณาให้ถ้วนถี่
อย่าเที่ยวชี้ฟันธงหลงด่าขรม
ยามพลาดพลั้งเพราะเขลาเจ้าอาจตรม
มันเหมาะสมหรือไรใคร่ครวญเทอญ ๚ะ๛

3005

love

comment

15 พฤศจิกายน 2548 09:18 น.

ไม่มีคำอธิษฐานอีกแล้ว

อัลมิตรา


..๏ สูงขึ้นไป..สูงขึ้นไป  โคมใบน้อย
เถิดจงลอยเข้าสู่ประตูสวรรค์
เพื่อเป็นดาวสกาวแสงแข่งเพ็ญจันทร์
อย่าจมวันหมองหม่นเหมือนคนลอย 

กี่ยี่เป็งเล็งแลล้วนแต่เก้อ
เราเสนอเขาไม่สนองเลยต้องหงอย:
หนาวน้ำค้างจากฟ้ามาปรอยปรอย
คนบุญน้อยนึกน่าน้ำตากระเด็น

ยังขาดคนคอยโลม..โคมลอยจ๋า
ฝากเจ้าวอนเทวดาชายตาเห็น
คนที่แทบแอบสะอื้นทุกคืนเพ็ญ
โทษว่าเป็นเพราะฟ้าไม่ปรานี

ยังว้าเหว่วังเวงคอยเพลงหวาน
คนเจือจานน้ำใจอยู่ไหนนี่
ยังขาดโคมลอยเคียงเยี่ยงทุกปี
โดยไม่มีใครปลอบมอบสัมพันธ์

สูงขึ้นไป..สูงขึ้นไป  โคมใบน้อย
เถิดจงลอยเข้าสู่ประตูสวรรค์
เพื่อเป็นดาวสกาวแสงแข่งเพ็ญจันทร์
อย่าจมวันหมองหม่นเหมือนคนลอย  ๚ะ๛

2768

love

comment

8 พฤศจิกายน 2548 12:47 น.

..๏ คนละใจเดียวกัน

อัลมิตรา

ม้าลาย ..

..๏ จากดวงดาวข้ามฟ้ามาครึ่งรัก
จนประจักษ์ความจริงทุกสิ่งแจ้ง
คนและคนมีใครไม่เปลี่ยนแปลง
ใจและใจพลิกแพลงเติมแต่งใจ

จากคนเคยใกล้ชิดเป็นมิตรแท้
ยังเปลี่ยนแปรทวงถามความสงสัย
บนทางเดินเปลี่ยวร้างของบางใคร
ความห่วงใยทิ้งลงตรงข้างทาง

ฤๅรอยรักแตกแล้วดังแก้วร้าว
หล่นร่วงกราวแหลกสลายไม่อาจสร้าง
ไม่อาจหล่อหลอมฝันอีนซีดจาง
ให้สดใสเหมือนอย่างเคยสร้างมา

คงแค่เหมือนความฝันในวันนี้
มิอาจมีใครภักดิ์เพื่อรักษา
จบสิ้นลงพร้อมแสงแห่งทิวา
จมดิ่งห้วงน้ำตาแห่งราตรี

คงแค่เหมือนมองดูอยู่ใกล้ใกล้
แต่เหมือนไกลคืนวันหันห่างหนี
คงเหมือนใกล้เพียงแค่องคุลี
แต่เหมือนไกลเกินมีทางคว้าครอง

ห่างกันเพียงสองใจห่างในหน
ของบางคนบางใครในคราวหมอง
ขอแค่ยื่นมือจับประคับประคอง
ยังเมินแม้จะหันมองหรือน้องเอย ๚ะ๛


อัลมิตรา ..

..๏ อย่าเพียงกล่าวโดยเพิ่มคำเสริมแต่ง
เพื่อเสแสร้งปลอบฤดีที่ปวดปร่า
เมื่อต่างคนต่างจิตคิดนานา
ป่วยการเสียเวลามาพนอ

เมื่อแนวทางเรานั้นมันผิดแผก
คงไม่แปลกที่บางใครได้หัวร่อ
ต่างกับเราต้องช้ำน้ำตาคลอ
ทุกข์เกิดก่อรอบข้างอย่างมากมาย

นี่หรือความเป็นจริงสิ่งพิสูจน์
คนเคยพูดเทียบเราเท่าสหาย
กลับทิ้งขว้างให้คว้างอย่างเดียวดาย
มองรอบกายเหลียวหาเหมือนไม่มี

ยามเราสุขก็สนุกกันทั่วหน้า
ยามทุกข์มาเยี่ยมเยือนเพื่อนถอยหนี
แม้นคนเขลาก็เข้าใจในทันที
เป็นเยี่ยงนี้ฤๅมิตรช่างผิดนัย

คนที่เคยเคียงข้างมาหมางเมิน
บาดเจ็บเกินหายามาแก้ไข
กระทั่งเพื่อนที่สนิทยังผิดใจ
สาเหตุใดใครทำโปรดย้ำตรอง

รักที่แปรเปลี่ยนไปจากวันวาน
สิ้นตำนานมิตรภาพตราบเราสอง
กระทั่งวันที่เศร้าเข้าครอบครอง
ต้องหม่นหมองรันทดใจมิวายเว้น

แต่มิอาจหวังบางใครให้เยียวยา
เพราะผ่านมาหัวใจได้รู้เห็น
พอกันทีรักเราเศร้าลำเค็ญ
ขอหลบเร้นหลีกไกลไม่คิดคืน ๚ะ๛ 

...เราปล่อยรักหล่นหายในแม่น้ำ... 
...ทั้งเช้าค่ำยิ่งงมยิ่งจมหาย...
...คงยากหวังสิ่งใดในบั้นปลาย... 
...นอกจากจมน้ำตาตายกลางเจ้าพระยา...

1627

love

comment

7 พฤศจิกายน 2548 15:39 น.

..๏ แค่เหมือน

อัลมิตรา

 
..๏ ดั่งเธอนั้นยังอยู่เคียงคู่ใกล้
แท้จริงตัวห่างไกลเกินไขว่หา
คล้ายเธอยังยึดมั่นคำสัญญา
ครั้นเวลาเปลี่ยนไปไยปรวนแปร

ฤๅเธอเป็นเพียงลมพลิ้วพรมผ่าน
เฉกตำนานผกผันตามกระแส
รอยรักร้าวลึกหยั่งฝังดวงแด
จนมากแผลยับเยินเกินบอกใคร
 
มิตรภาพตราบสิ้นดินและฟ้า
คงคุณค่านิยามคำขานไข
ต่างกับเธอมิตรภาพตราบสิ้นใจ
เพราะเหตุใดจึงเสมือนเบือนกระทำ

ฤๅจะเป็นแค่เหมือนแล้วเลือนหาย
แสนเสียดายหัวใจที่ใฝ่ถลำ
คนเคยรักกลับกลายคล้ายกลืนคำ
นัยเธอพร่ำทั้งหมดปดทั้งเพ ๚ะ๛

1196

love

comment

7 พฤศจิกายน 2548 00:08 น.