1 มีนาคม 2549 07:34 น.

..๏ สุขมิสูญสิ้นที่ “อินทนนท์”

อัลมิตรา


..๏  หอบหัวใจอ่อนล้ามาพักผ่อน
หลบการเมืองเรื่องร้อนมาคอนฝัน
ฟังหรีดหริ่งเรไรกล่อมไพรวัลย์
นอนชมจันทร์ ณ ถิ่น.. อินทนนท์ 

มวลหมอกเมฆเฉกม่านตระการนัก
แจ้งประจักษ์ความสุขทุกแห่งหน
มีเดือนดาวส่องประกายรายรอบตน
ดั่งเทพดลเสกสรรค์อัศจรรย์ใจ

ล้วนเรืองรองผ่องผุดพิสุทธิ์แสง
ต่างตกแต่งจักรวาลดั่งม่านใหญ่
บ้างกระพริบสุกสกาวพราวใกล้ไกล
เฉิดไฉไลให้ชมสมใจปอง  

ลืมเรื่องราวคราวก่อนแล้วนอนฝัน
ใต้แสงจันทร์พรรณรายคลายหม่นหมอง
มีลมแผ่วเพรียกผ่านขานทำนอง
แสนสอดคล้องเสนาะเสียงเยี่ยงดนตรี

ช่างจำเริญเพลินใจให้เคลิบเคลิ้ม
ธรรมชาติเติมความสุขทุกถิ่นที่
ชมแมกไม้ใหญ่น้อยพลอยสุนทรีย์
กิ่งก้านสีโยกย้ายคล้ายพร้อมเพรียง

สูงเสียดฟ้านภาพรหมสมเมืองสวรรค์
เทพใดกันเนรมิตรประสิทธิ์เสียง
ดั่งมนตราดลจิตติดสำเนียง
ล้วนเรียบเรียงกล่อมใจในห้วงภวังค์  ๚ะ๛
				
23 กุมภาพันธ์ 2549 09:15 น.

..๏ มิสามารถ

อัลมิตรา

 
..๏ ผูกสำนวนครวญคร่ำปานย่ำจิต
ดั่งศรพิษปักอกวิตกแสน
เรียบเรียงถ้อยร้อยคำนำทดแทน
ดั่งขาดแคลนยากประพันธ์ซึ่งวรรณกรรม 

เจ้าร้างไกลไยเสมือนมีดเฉือนเชือด
ให้หลั่งเลือดร้าวรอนนอนเพ้อพร่ำ
ยิ่งปวดแปลบแสบร้อนให้ย้อนจำ
ความบอบช้ำกระหน่ำลงตรงจิตใจ

สำนวนหวานกานท์กวีที่เอื้อนเอ่ย
คงเปรียบเปรยต่อแตนที่แค้นใส่
บินพุ่งมาถลาทิ่มจิ้มเหล็กใน
คิดหลบลี้หนีไปไม่ทันการ

ความเจ็บปวดรวดร้าวราวฝังร่าง
ให้อับปางจมปลักรักเผาผลาญ
ไร้เรี่ยวแรงแข็งขืนฝืนทรมาณ
แม้นเนิ่นนานเสมือนเศร้ายังเย้ายวน  ๚ะ๛

				
19 กุมภาพันธ์ 2549 23:57 น.

..๏ สัตย์

อัลมิตรา


..๏ ดาวเดือนริบหรี่ไร้-.............เรืองแสง
ยามกลุ่มเมฆสำแดง-..............เดชล้อม
ทิ้งถ่วง*ต่างกำแหง..................เห่อศักดิ์
หาหวั่นวิตกพร้อม-..................พร่างฟ้าราตรี ๚

..๏ ควันขรมอวดข่มฟ้า...........คุยโขมง
ขุยถ่านขี้เถ้าโยง-....................ผูกถ้อย
 เราเกิดแต่ไฟโพลง...............สุกสว่าง
หาใช่ผู้ต่ำต้อย-.......................เศษเชื้ออัคคี ๚

..๏ พลุแสงแดงอวดจ้า............เพ็ญแข
ดูหมิ่นดาวเรืองแล.................ใหญ่น้อย
ยามพวยพุ่งจวนแจ.................แสงดับ
คงร่วงหล่นเคลื่อนคล้อย-.........ฟากฟ้าอวสาน ๚

..๏ มีดยังปรามาสแม้น............ด้ามตน
ยามถือจับกลมมน.................มั่นแท้
ช่างดูแปลกพิกล....................เกินเปรียบ
ปราศจากคมหนึ่งแม้..............เช่นนี้ควรไฉน ๚

..๏ ฝักดาบยอมห่อหุ้ม............ดาบคม
สันโดษยังสุขสม....................เช่นนั้น
ฝักดาบทื่อยังทนม*...............เจียมจิต-  ตนแฮ
ปกปักรักษากั้น.....................บ่ให้คมหาย ๚ะ๛
				
18 กุมภาพันธ์ 2549 12:39 น.

..๏ ซ่อนจันทร์ริมสันเขื่อน

อัลมิตรา


..๏ ใ ค ร กั น ห น อ ซ่ อ น จั น ท ร์ ริ ม สั น เ ขื่ อ น
ฤ ๅ  เ ม ฆ า ที่ เ ค ลื่ อ น ล อ ย เ ลื่ อ น ห า
ร า ต รี ที่ ป ร า ศ แ ส ง แ ห่ ง จั น ท ร า
ไ ร้ ร่ อ ง ร อ ย รุ จิ ร า เ ดื อ น ล า ไ ก ล

ล ง แ พ น้ อ ย ล อ ย ล่ อ ง ท่ อ ง ก ล า ง ช ล
ค ว า ม ห ม อ ง ห ม่ น ข อ อำ ล า   ณ   ช ล า ศั ย
ส่ ว นไ ม ต รี  มิ ต ร ภ า พ ซ า บ ซึ้ ง ใ จ
เ ร า จั ก จ า รึ ก ไ ว้ ใ น ท ร ง จำ 

ห นึ่ ง หั ว ใ จ พ ก พ า ม า ท่ อ ง เ ที่ ย ว
เ ค ย ห่ อ เ หี่ ย ว ทุ ร น ค น เ ห ยี ย บ ย่ำ 
ก ลั บ แ ช่ ม ชื่ น ส ด ใ ส ไ ม่ ร ะ กำ
ค ว า ม ช อ ก ช้ำ ล บ เ ลื อ น เ ห มื อ น ไ ม่ มี 

รั ต ติ ก า ล ม่ า น ฟ้ า ม า มื ด มิ ด 
แ ต่ ด ว  ง จิ ต เ ร  า นั้ น พ ลั น สุ ข ขี
แ ม้ น คำ เ ป ร ย อ า จ น้ อ ย ถ้ อ ย พ า ที 
ม า ก ค ว า ม นั ย ยั ง มี ที่ แ ว ว ต า

ห ว น คิ ด ยั ง สุ ข ใ จ ใ น ภ วั ง ค์
อ ย า ก ส ม ม า ต ร อี ก ค รั้ ง ดั่ ง ป ร า ร ถ น า
ล ง แ พ น้ อ ย ล อ ย ล่ อ ง กั บ ท่ อ ง เ ม ฆ า
เ คี ย ง กั น ย ล จั น ท ร า ค ร า คื น เ พ็ ญ  ๚ะ๛				
16 กุมภาพันธ์ 2549 00:43 น.

..๏ รักเอย

อัลมิตรา

( มงคลรัตนฉันท์ ๒๒ )

..๏ กากะกะกะกะกะกากะกะกา.....กะกะกากะกะกา
กากะกากะกากา ฯ
 
..๏ ด้วยอภิรติมิสิ้น ณ หทัย.........อุปสรรค ฤ กระไร
ล้วนจะพ่ายสิเนหา ฯ

..๏ ดุจศศิชุติระวี  สุวิภา..............บ่มิเสื่อมรุจิรา
ทั้งทิวาและราตรี ฯ

..๏ อีก สกลนรชน ฤ ก็มี..............หฤทัยรมณีย์
ที่ประจักษ์ ณ ดวงมาน ฯ

..๏ ยังยุวและดรุณีปฏิญาณ..........สรพันปณิธาน
ร่วมสมานจิรันดร ฯ

..๏ ยิ่งขณะมธุรพจน์กวิวอน..........สิประจักษ์มธุสร
อันจะอ้อนและเอ่ยเอื้อน ฯ

..๏ ครั้นขณะปฏิพัทธ์สิเสมือน......รติภักดิ์ดุจเยือน
ทั้งมิเลือนและโรยรา ฯ

..๏ แลบ่วิธุรและไร้อุระล้า............อนุรักติกระว่า
เอื้ออุราสราญชม ฯ

..๏ เพียงยุวและดรุณีสินิยม..........และตระหนักรติรมย์
จึ่งประจักษ์นิรันดร์เทอญ ๚ะ๛


				
Calendar
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟอัลมิตรา
Lovings  อัลมิตรา เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงอัลมิตรา