2 มิถุนายน 2549 12:43 น.
อัลมิตรา
..๏ มีเงื่อนงำมากมายในบ้านกลอน
เราสะท้อนความรู้สึกยามนึกหวน
บางเหตุการณ์ผ่านไปย้อนใคร่ครวญ
ทุกอย่างล้วนแตกต่างอำพรางกัน
บ้างพูดจาอ่อนหวานหว่านไปทั่ว
บ้างไหวหวั่นใจระรัวเหมือนกลัวนั่น
บ้างป้อยอยกย้ำพร่ำรำพัน
บ้างปิดกั้นตัวตนบนหน้าจอ
สารพันทุ่มเทคนเล่ห์เหลี่ยม
บ้างโหดเหี้ยมลอบกัดถนัดหนอ
บ้างก็สร้างสถานการณ์เบิกบานรอ
ที่แท้ก็พกดาบเตรียมฟาดฟัน
ทั้งเหลี่ยมลึกเล่ห์ร้ายกลับกลายเกลื่อน
ความเป็นมิตรลางเลือนดูเหมือนฝัน
เพราะบางสิ่งสิงใจหรือไรกัน
เห็นห้ำหั่นศพอักษรว่อนวุ่นวาย
ต่างหลักแหล่งเจตนามาพำนัก
เพิ่งตระหนักเหตุผลกลขยาย
ไม่รู้จักตัวจริงยิ่งยากทาย
ดีหรือร้ายอาศัยใช้เวลา
บ้างเคร่งขรึมอวดรู้พหูสูตร
สักแต่พูดให้เพี้ยนเปลี่ยนภาษา
สาส์นดีดีกลับแปลงบทรจนา
เลวยิ่งกว่าสัตว์ใดหากไตร่ตรอง
บ้างปลอมตัวพัวพันหมั่นแวะเวียน
มาขีดเขียนขยะฝากปากเน่าหนอง
ซ้ำปากคอเราะรายคล้ายคะนอง
เรานั่งมองคนวิปลาสอนาถใจ
แต่ก็ยังเขียนอ่าน ณ บ้านกลอน
แม้บางตอนสุดฉงนจิตสงสัย
คนเขียนกลอนทำระยำทำทำไม
หากบางใครชั่วช้าอย่ามาเลย ๚ะ๛
1 มิถุนายน 2549 09:19 น.
อัลมิตรา
..๏ อีกคนช่างตามต่อมาล้อพจน์
อีกคนหน้าสลดอ้างงดเขียน
แต่ละฝ่ายงอนเง้าเราวิงเวียน
จะปรับเปลี่ยนหัวใจทำไงดี
เห็นคำร้องวางไว้ในกระทู้
ติดตามดูเหตุการณ์ขานเสียดสี
ทั้งจำเลยทั้งโจทก์โอดครวญมี
มิตรไมตรีเคยให้อยู่ไหนกัน
บ้านกลอนไทยใคร่เขียนก็เขียนเถิด
อย่าบังเกิดความรังเกียจคิดเดียดฉันท์
แม้นหนักนิดเบาหน่อยคอยแบ่งปัน
ร่วมสร้างสรรค์วรรณกวีเป็นศรีเมือง
เป็นธรรมดาของกลมนตร์อักษร
ที่บางตอนทับถมสร้างปมเขื่อง
หากสะสมเก็บไว้จนใจเคือง
จิตเปล่าเปลืองด้วยเหตุนี้ดีหรือไร
โปรดกลับมาปรองดองดั่งน้องพี่
มิตรภาพตราบฟ้านี้เรามีให้
ทุกถ้อยคำเราฝากออกจากใจ
เริ่มต้นใหม่เถิดหนอเลิกพ้อกัน ๚ะ๛
31 พฤษภาคม 2549 11:55 น.
อัลมิตรา
..๏ โอ้นั่นหมาตะกละจ้องกระป๋อง
เห็นเมียงมองแล้วเห่าไม่เข้าท่า
ในใจคงอยากชิมลิ้มสักครา
ทำ ฮื่อ !ฮ่า !โฮ้ง ! แฮ่ !ยินแต่ไกล
ตัวกระป๋องบุบบี้มันปรี่งับ
สองขาจับประคองตั้งยังไถล
สะบัดหัวสะบัดหางอย่างกลุ้มใจ
หากพูดได้คงพร่ำหน้าง้ำงอ
โมโหแท้ !! ..เวรตะไลไอ้กระป๋อง
ทำกูต้องละเหี่ยหัวเสียหนอ
กูฝังเขี้ยวเคี้ยวลั่นเหงือกสั่นคลอ
ทั้งที่จ่อแต่อนาถกูพลาดกิน
สัญชาติหมาโง่เขลาคิดเท่านี้
แต่คนที่ลอกเลียนช่างเพี้ยนสิ้น
เห็นสาวน้อยสวยใสใคร่จนชิน
ปราศรสกลิ่นเหมือนกระป๋องยังมองตาม ๚ะ๛
30 พฤษภาคม 2549 12:48 น.
อัลมิตรา
..๏ ยินน้ำเสียงหม่นหมองเราข้องจิต
เรานั้นคิดมากไปหรือไรหนอ
กระทั่งสิ้นปุจฉาน้ำตาคลอ
เราฤๅก่อกวนเขาจึงเศร้าใจ
เราปราศคำอธิบายมาหมายอ้าง
แต่ทุกอย่างซื่อตรงอย่าสงสัย
หากอักษรก่อกลเหมือนมนตร์ใด
ศึกษานัยกลอนก่อนคิดค่อนความ
ครั้นประจักษ์หัวใจเขาไหวคลอน
เราร้าวรอนขมขื่นดั่งหมื่นหยาม
โอ้รักที่ปรากฏเคยงดงาม
กลับกลายทรามสูญค่ามิน่ายล
รอยแผลบนร่างกายมองไม่มี
ไยคราวนี้เจาะจงมาส่งผล
ช่างเจ็บลึกชอนไชหัวใจตน
เกินจะค้นสักเสี้ยวมาเยียวยา ๚ะ๛
29 พฤษภาคม 2549 15:31 น.
อัลมิตรา
ข้าพเจ้าขอปฏิญาณไว้ว่า ..ถ้าไม่ครบ ๓ ปี
จะไม่พบหน้าใครทั้งสิ้นในไทยโพเอ็ม
..๏ ใกล้จะถึง ณ วันเธอสัญญา
มัวหลบหน้าเรานี้ไม่ดีแน่
หากหัวใจเธอนั้นมิผันแปร
พบเพียงแค่หนึ่งนาทียังดีใจ
ปฏิญญาสามปีที่เรารอ
จวนแล้วหนอจึงแจ้งแถลงไข
จะสานต่อ-เมินหมางหรืออย่างไร
สิ้นเยื่อใยหรือยังความหลังเรา
ความจำเป็นทำให้ต้องไกลกัน
สายสัมพันธ์ลางเลือนไม่เหมือนเก่า
หัวใจที่ทุกข์ท้อรอบรรเทา
ฤๅต้องเศร้ารักลับมิกลับคืน
หากสัญญาจากใจเธอไม่จำ
ทุกถ้อยคำคิดเพียงเลี่ยงเป็นอื่น
ปฏิญญากล่าวไว้ไม่หยัดยืน
คนขมขื่นโศกศัลย์เรานั่นเอง ๚ะ๛
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
1646
