28 มิถุนายน 2549 17:29 น.
อัลมิตรา
..๏ หยิบดินสอหัดเขียนเพียรกำกับ
นำพยัญชนะสระสลับเหมือนสับหว่าง
ค่อยค่อยอ่านออกเสียงแล้วเสี่ยงวาง
คิดจะสร้างอักษรเป็นกลอนกล
แต่อนาถหัวใจทำไม่เป็น
ครูเคี่ยวเข็ญเท่าไหร่ก็ไร้ผล
กระท่อนกระแท่นผิดเพี้ยนเขียนวกวน
ตั้งหลายหนต้องแก้ เฮ้อ !..แย่จัง
จะเรียบเรียงอย่างไรใครช่วยที
ความในใจเรานี้มีล้นหลั่ง
แต่บทกลอนอ่านไปช่างไร้พลัง
ปราศความขลังไกลห่างแนวทางครู
เพราะเป็นเพียงนักกลอนที่อ่อนหัด
อัตคัตคำศัพท์ประดับหรู
กบตัวจ้อยในกะลาโตคารู
ฤๅหาญสู้คิดประชันแข่งขันใคร
คิดเขียนคำรำพันยังอั้นอก
จิตวิตกเพ้อพร่ำจะทำไฉน
เศษกวีเยี่ยงเราผู้เศร้าใจ
มากบทกลอนแต่ไร้ใครเหลือบแล
อยากจะเก่งกลอนบ้างอย่างใครเขา
เพื่อนก็เย้า ..อยากดังคลั่งกระแส..
เราเขียนเพื่อลดช่องว่างหว่างดวงแด
เผื่อมิตรแท้จะการุณคิดจุนเจือ ๚ะ๛
26 มิถุนายน 2549 23:16 น.
อัลมิตรา
..๏ ใ น อ้ อ ม ก อ ด ขุ น เ ข า แ ล ะ เ ง า ป่ า
ท่ า ม เ ว ล า สุ ข ส ร า ญ ที่ ผ่ า น ผั น
มี ม่ า น ห ม อ ก อำ พ ร า ง ร ะ ห ว่ า ง วั น
ห นึ่ ง ค ว า ม ฝั น โ ช น แ ส ง ด้ ว ย แ ร ง ใ จ
ส า ย สั ม พั น ธ์ ข วั้ น เ ก ลี ย ว จ น เ ห นี ย ว แ น่ น
อ ยู่ ต่ า ง แ ด น ต่ า ง เ มื อ ง ฤ ๅ เ รื่ อ ง ใ ห ญ่
แ ม้ น ข อ บ ฟ้ า กี ด ข ว า ง ห น ท า ง ไ ก ล
ค ง ย า ก กั้ น หั ว ใ จ ห้ า ม ใ ฝ่ ป อ ง
เ กิ น ถั ก ถ้ อ ย ร้ อ ย คำ รำ พั น พ จ น์
ยิ่ ง ก ว่ า บ ท ก วี พ ร่ำ ย้ำ ส น อ ง
หั ว ใ จ ที่ ค ล อ เ ค ล้ า เ ฝ้ า เ คี ย ง ค ร อ ง
เ ร า ทั้ ง ส อ ง เ ริ่ ม ต ร ะ ห นั ก ค ว า ม รั ก จ ริ ง
ใ น อ้ อ ม ก อ ด ขุ น เ ข า แ ล ะ เ ง า ป่ า
ก า ล เ ว ล า ฤ ๅ แ ป ร ไ ป ใ น ทุ ก สิ่ ง
เ มื่ อ เ ร า ต่ า ง ม อ บ รั ก ใ ห้ พั ก พิ ง
เ ที ย บ ย า ก ยิ่ ง กั บ สุ ข ใ ด ค ง ไ ม่ มี ๚ะ๛
26 มิถุนายน 2549 14:49 น.
อัลมิตรา
..๏ น้อมเทียนแพพานทองอันผ่องแผ้ว
จิตแน่แน่วบูชากวีศรี
ผู้ล้ำเลิศวรรณกรรมล้ำธานี
เอกเมธีเรียงถ้อยร้อยท่วงกานท์
ท่านผูกโครงโยงเรื่องปราดเปรื่องนัก
แจ้งประจักษ์รสคำนำสื่อสาร
อีกรสความช่ำชองคล่องเชี่ยวชาญ
คงโบราณฉันทลักษณ์หากตรึกตรอง
ทั้งกาพย์นั้นไพเราะเสนาะศัพท์
เรียงลำดับเหมาะสมภิรมย์สนอง
พระไชยสุริยาย้ำล้ำคล้องจอง
ดุจทำนองสังคีตประณีตเพลิน
อีกบทโคลงแคล่วคล่องพ้องน้ำเสียง
ร่ำจำเรียงโคลงผวนชวนสรรเสริญ
แฝงแง่คิดคติธรรมล้ำจำเริญ
ทั้งเพลิดเพลินเหลือคำนำบรรยาย
ทั้งบทเห่เสภาน่ายกย่อง
ถ้วนทำนองพริ้งเพราะพิเคราะห์หมาย
รจน์คำเรียงลีลาสาธยาย
เบื้องบทร่ายคำฉันท์อันงามจริง
กลอนสุภาพจับจิตพินิจเนื่อง
เค้ามูลเรื่องอารมณ์สมทุกสิ่ง
ทั้งบทรักบาทร้ายใช้อ้างอิง
คราวโศกยิ่งพลอยเศร้าเข้าถึงกลอน
พระอภัยมณีที่ท่านแต่ง
คงสำแดงให้รู้อุทาหรณ์
ท่านเปรื่องปราดเกินปราชญ์ชาตินิกร
เกียรติกำจรจวบสมัยเกรียงไกรคง
ขอน้อมนบเนื่องคุณสุนทรภู่
บรมครูจอมกวีที่สูงส่ง
รัตนโกสินทร์ศรีที่จำนง
จิตประสงค์ร่ายคำนำบูชา ๚ะ๛
23 มิถุนายน 2549 23:03 น.
อัลมิตรา
..๏ วนเวียนเขียนเพียรพร่ำว่าช้ำชอก
คือคารมลวงหลอกขอบอกนั่น
อีกอักษรเล่ห์หวานหว่านสารพัน
เลศนัยนั้นซ่อนไว้หากไตร่ตรอง
ยกสัจจธรรม,ธรรมจริงมาอิงอ้าง
แท้อำพรางปิดบังชั่วทั้งผอง
ทำเป็นปากปราศรัยน้ำใจนอง
คิดเกี่ยวข้องเพราะเจตนามุ่งราวี
ส่งสาส์นถึงตัวตนคนกลบเกลื่อน
อยากจะเตือนให้ตระหนักถึงศักดิ์ศรี
ภาพของท่านคนไม่รู้อาจดูดี
ท่านคิดเสพย์สุขนี้สักกี่นาน ?
หากกระทำเพื่อข่มลบปมด้อย
ด้วยต่ำต้อยกระเสือกกระสนหวังคนขาน
โปรดอย่าสร้างความริยำให้รำคาญ
เฉกเช่นท่านที่เสมือนกลบเกลื่อนตน ๚ะ๛
19 มิถุนายน 2549 23:08 น.
อัลมิตรา
..๏ ทุกสิ่งสรรพอันกระทำทุกค่ำเช้า
เพียงเพื่อเจ้าพอใจมิใช่อื่น
ปราศถ้อยคำลำนำใดในจุดยืน
หมายให้เจ้าสดชื่นแลรื่นรมย์
แท้ที่สุดประดุจย้ำคำเอ่ยอ้าง
ว่าทุกอย่างดุจมิตรสนิทสนม
ปราศมารยาสาไถให้หมองตรม
สร้างสุขสมเหมือนดั่งเจ้าตั้งใจ
ครั้นพบพรากจากจรยามย้อนกล่าว
จิตปวดร้าวทุกข์ระทมอกตรมไข้
สิเนหาอาทรคราวก่อนใด
เฉกสิ้นใยผูกพันอันตรึงตรา
แสนกำสรวลครวญคร่ำทุกค่ำเช้า
หากยามเจ้าลี้ไกลไม่เห็นหน้า
เพียงเนื้อความถามไถ่ให้กานดา
คราวอุราเคว้งคว้างเจ้าหมางเมิน
ขอเพียงเจ้าเข้าใจในสรรพสิ่ง
ความสัตย์จริงอดีตกาลอันนานเนิ่น
มากกอปรการมอบให้ใช่ล่วงเกิน
แม้นผิวเผินเสมือนว่าไร้ค่าควร
ถ้อยคำถามพร่ำเพรียกใคร่เรียกร้อง
ความเกี่ยวข้องฤๅคล้ายคลายทุกส่วน
หมายวอนเจ้าครุ่นคิดจิตทบทวน
ทุกสิ่งล้วนเปรยย้ำทำเพื่อใคร ?
ที่ก่อร่างสร้างสรรค์ด้วยมั่นหมาย
บ่เว้นวายความรักจักเสริมใส่
ทั้งน้ำจิตมากล้นปนห่วงใย
หลอมรวมไว้เพื่อเจ้าเยาวมาลย์
อย่าคร้านตรองมองสิ่งที่อิงอ้าง
ซึ่งทุกอย่างที่กระทำนำสืบสาน
อย่าปล่อยร้างเสมือนเป็นเช่นตำนาน
ดุจกังสดาลไร้เสียงเยี่ยงเหลือเดน ๚ะ๛
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
1893
