6 กุมภาพันธ์ 2550 15:34 น.

๏ ที่สุดของความรัก

..๏ บ้างบอกว่างดงามนิยามนี้
บ้างบอกดีเหลือล้นเฝ้าบ่นหา
โอ้ความรักคืออะไร ?.. ในสายตา
ไยนำพาคนเพ้อเผลอใฝ่ปอง

รักพิสุทธิ์ดุจกุหลาบตราบฟ้าสิ้น
ก่อนเคยยินคำใครใคร่สนอง
หากเราจำสงวนใจไม่คิดลอง
เพราะกลัวต้องตกหลุมเรื่องกลุ้มใจ

รักเหมือนเพลิงปะคุเชื้อเมื่อสิ้นรัก
ยามถูกเขาหาญหักและผลักไส
รักสูงส่งกลับด้อยเถื่อนถ่อยไป
รักเพื่อสนองสิ่งใดบางใครครวญ

จุดจบของความรักประจักษ์ชัด
แสนสาหัสชอกช้ำสุดกำสรวล
ครารักนั้นเปลี่ยนไปให้ทบทวน
ฤๅรักล้วนเชื่อใจได้แน่นอน ?

รักคือพลียอมให้ กาย-ใจมอบ
บางคำตอบแจ้งไว้มิไถ่ถอน
มองคล้ายคนโง่เง่าคราวสังวรรณ์
เมื่อนึกย้อนโล่งใจเราไม่เป็น

แล้วที่สุดความรักคือฉันใด ?
คงขึ้นอยู่กับใครได้เล็งเห็น
ส่วนรักฉันยังอยู่คู่ประเด็น
แม้นไม่เด่นแต่คงมั่นนิรันดร๚ะ๛

2917

love

comment

5 กุมภาพันธ์ 2550 09:01 น.

๏ สัจธรรมของนิยาย

..๏ คราเราอ่านนิยายทั้งหลายแหล่
ที่เรื่องราวโดยแท้ถูกแก้ไข
ซึ่งบ่วงเล่ห์ฉ้อฉลของคนใด
คงยากจะมีใครรู้ได้จริง

เนื่องด้วยผู้แสร้งดีมีเห็นทั่ว
ประพฤติตัวเลวร้ายทั้งชายหญิง
บ้างต่ำทรามชั่วช้ากว่าท้วงติง
ทั้งกลอกกลิ้งก่อเลศสร้างเหตุกาณ์

เปรียบนิยายน้ำเน่าเขาเล่าอ้าง
ถูกอำพรางเติมแต่งแฝงจิตผลาญ
เมื่อไตร่ตรองถี่ถ้วนทวนวันวาน
แท้คำหวานทั้งหมดปดทั้งปวง

เมื่อกลิ่นเน่าโชยฟุ้งคละคลุ้งคาว
จนสืบสาวแสนยากลำบากล่วง
กว่าสมองประจักษ์พวกมักลวง
ที่ตักตวงแต่ประโยชน์,โทษไม่เอา

สัจธรรมของนิยายนัยชี้ชัด
อย่าอ่อนหัดด้อยจริตคิดขลาดเขลา
อย่าทำตัวกระโหลกหนาปัญญาเบา
เฉกทุยเฒ่าเตือนไว้รู้ให้ทัน

ตัวละคร เน่า/ดี มีหลากเลือก
เพ่งทะลุเปลือกให้ดีมีสติมั่น
ชีวิตจริงและนิยายก็คล้ายกัน
อุปมานั้นนำสอนใจให้รู้ตัว ๚ะ๛