20 มีนาคม 2550 22:05 น.
อัลมิตรา
๏ ทุกทุกก้าวในวิถีของชีวิต
ความถูกผิดถูกวางบนทางแพร่ง
เป็นทางเลือกที่ไม่มีใครชี้แจง
ทุกอย่างแฝงปริศนาน่างุนงง
เธอต้องคอยระวังคอยยั้งคิด
ทางผิดมักลวงใจล่อให้หลง
ทางเรียบง่ายปลายมักวกเข้ารกพง
พาเธอลงหุบเหวสิ่งเลวทราม
หนทางดีแม้สูงชันต้องฟันฝ่า
เธอต้องกล้าต้องเก่งอย่าเกรงขาม
เธอต้องมุมานะพยายาม
เพื่อสร้างความฝันใฝ่ให้เป็นจริง
ถึงแม้มีบางครั้งเธอพลั้งพลาด
ต้องสามารถยิ้มรับกับทุกสิ่ง
ต่อให้เธอไร้หลักไว้พักพิง
ก็ต้องหยิ่งที่จะสู้อยู่ลำพัง
ขอแค่มีหัวใจไว้ใฝ่ฝัน
ตราบมีวันพรุ่งนี้ย่อมมีหวัง
ทำสิ่งที่ควรทำเต็มกำลัง
คิดทุกครั้งก่อนจะทำอะไร
ขออย่ายอมเหนื่อยหน่ายหรือพ่ายแพ้
ยามอ่อนแอเก็บน้ำตาอย่าให้ไหล
สู้ไปเถิดอย่าท้อสู้ต่อไป
เหนื่อยแค่ไหนอย่าท้อขอให้เดิน
ชั่วชีวิตอุปสรรคฤๅสิ้นสุด
มหาสมุทรยังมีที่ตื้นเขิน
ตั้งสติ รอเวลา กล้าเผชิญ
แล้วจะเพลินหาฝันอย่างมั่นใจ
ทุกทุกก้าวในวิถีของชีวิต
แม้พลาดผิดหนึ่งก้าวเพียงก้าวใหม่
อนาคตยังยาวทางก้าวไป
ความสำเร็จคือเส้นชัยคนไม่แพ้ ๚ะ๛
14 มีนาคม 2550 23:50 น.
อัลมิตรา
๏ 'ศิลป/อนาจาร' พิจารณ์รู้
ต่างมุมอยู่เจตนาสายตาแจ้ง
เพียงฉุกคิดด้วยใจไม่เคลือบแคลง
นัยยะแฝงเบื้องลึกชวนตรึกตรอง
เมื่อตามองคล้องภาพตาวาบคิด
จะถูกผิดสุดตาที่แตะต้อง
ย่อมต่างตาต่างตนต่างคนมอง
ย่อมเกิดสอง 'ศิลป/อนาจาร'
เมื่อใจมองใจมีมโนภาพ
'ละเอียด/หยาบ' กรองแยก 'แปลก' ประสาน
จึงเรื่อง 'ตากับใจ' ใดตระการ
ให้พิชานชัดชอบจักขอบคุณ
อย่าตัดสินด้วยตาแล้วพาพากย์
อย่าคิดถากผูกเรื่องเหมือนเคืองขุ่น
จงพินิจพิเคราะห์เหมาะการุญ
วางจิตตุลตามกระบวนอย่าด่วนลาม ๚ะ๛
12 มีนาคม 2550 17:33 น.
อัลมิตรา
๏ ประหนึ่งมีบางอย่างกั้นขวางอยู่
ทำให้เราทั้งคู่.. - รู้ไหวหวั่น-
ความอาทรเยื่อใยในสัมพันธ์
เนิ่นนานวันเลือนไปไม่เหมือนเดิม
เธอบอก..- เธอ เข้าใจในรู้สึก -
แต่ส่วนลึกช่างแผกจากแรกเริ่ม
ฉันอยากกล่าวถ้อยคำย้ำเพิ่มเติม
กลัวส่งเสริมปัญหาค้างคาใจ
เธอบอก.. - ฉัน เปลี่ยนไปไม่เหมือนก่อน -
ให้ฉันย้อนเรื่องราวเอาใจใส่
ฉันผู้ปราศความฉลาดสามารถใด
ตรึกเท่าไรเหมือนม่านหมอกมาหลอกบัง
สุดท้ายเธอทำเมินและเหินห่าง
ทิ้งช่องว่างฝากไว้ให้ฉันหยั่ง
ฉันเปรียบคนสูญค่าล้ากำลัง
เจ็บอีกครั้งทนได้หัวใจชิน๚ะ๛
12 มีนาคม 2550 12:52 น.
อัลมิตรา
๏ ถือมาตรวัดบรรทัดเงินเดินจับผิด
ดีดลูกคิดคำนวนหาส่วนขาด
แขวนลูกดิ่งเพื่อเห็นความเอนลาด
นี่หรือปราชญ์มุ่งประโยชน์โปรดใคร่ครวญ
มีแส้หวายใช้เฆี่ยนเคี่ยวเขียนอ่าน
ผิดหลักการณ์ต้องฆ่าอย่าสอบสวน
ลงโทษทัณฑ์ด่าไปใส่โซ่ตรวน
ไม่บังควรคิดเทียบเปรียบเมธี
ผิดแบบแผนคือกบฏล้ำกฏเก่า
จดจำเอาไว้เป็นเช่นแผนที่
ห้ามนอกลู่นอกทางหวังอวดดี
อย่าได้มีปากเสียงเลี่ยงประเด็น
จดจำโน่นทำตามนี่ก็ดีแล้ว
ตัวอย่างแนวแบบเก่าเท่าที่เห็น
ห้ามคิดแผลงแตกต่างทางเคยเป็น
โทษจักเช่นความผิดศิษย์นอกครู
แต่คนเราควรมีอิสระภาพ
มาตราทาบบรรทัดกดช่างอดสู
หากกักขังจินตนาการอันพรั่งพรู
สิ้นความรู้ดีกว่าต้องถูกจองจำ
เถอะ !! ปล่อยรั้งรังสรรค์ที่ฝันใฝ่
อย่าเชื่อใครกำหนดกฎเกณฑ์ต่ำ
เมื่อพบแนวแห่งใจให้เร่งทำ
อย่าสนคำเหล่าเมธีชี้เป็นตาย ๚ะ๛
9 มีนาคม 2550 11:42 น.
อัลมิตรา
กุสุมิตลดาเวลลิตาฉันท์ ๑๘
๏ อันความรักนั้นหนาผิว์กวิอุปมา
ซึ่งเสมือนว่า......................มหาศาล
เปรียบแสงแรงกล้าแห่งอชสุริยการ
ดุจจะเผาผลาญ.................สะท้านนัก
บางคราวอบอุ่นเอื้อดุจรติพิทักษ์
ชื่นอุรามัก-.......................ประจักษ์ใจ
แม้นพรากคู่ครองกันอุระดุจวิลัย
อาจสิส่งให้........................ฤทัยครวญ ๚
๏ บรรเลงรักตัวตนจนรู้รัก
แล้วหวานวักน้ำใจไปให้เขา
ไม่เคยรักตนตัวจะมัวเมา
รีบรักใครใครเขาคงป่วยการ
เพราะในโลกของเรามันเฉารัก
โดยเนื้อแท้ไม่ตระหนักในรักหวาน
ด้วยคารมจึงรักต้องหักราน
ไร้บรรเลงเพลงผ่านหัวใจพรหม ๚ะ๛
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
5705
