23 ธันวาคม 2550 22:04 น.
อัลมิตรา
๏ เป็นมติประชาธิปไตยไทยทั่วถ้วน
คราเมื่อเห็นสมควรก็ชวนสรร
ใช้สติปัญญาพิจารณาพลัน
ทุกชนชั้นครวญคิดสิทธิ์เสรี
จะพรรคใหม่หรือเก่าเข้าสภา
หัวหน้าพรรคปากกล้าเข้าท่านี่
หัวหน้าพรรคหล่อหรูมาดผู้ดี
ตัดสินที่เหตุสมควรของมวลชน
หากมัวคิดแค้นเคืองเรื่องเก่าก่อน
แล้วแคะค่อนถากถางระหว่างผล
คงไม่แคล้วอีกคราจราจล
ชาติอับจนถูกห้ำหั่นล่มบรรลัย
ถ้ารักชาติรักศาสน์กษัตรา
เชิญร่วมแก้ปัญหาดีกว่าไหม
ช่วยกอบกู้วิกฤตเภทประเทศไทย
จนพ้นภัยเศรษฐกิจพิษรุงรัง
พรรคใดได้เก้าอี้กี่คะแนน
อย่าเคืองแค้นกลัดกลุ้มจนคลุ้มคลั่ง
ใครรักใครหรือใครใคร่ชิงชัง
อาจทำให้ชาติพังหากพลั้งตน
พรรคใดเป็นรัฐบาลทำงานชอบ
รอคำตอบให้ประจักษ์อีกสักหน
ประเทศชาติใช่พึ่งเพียงหนึ่งคน
คือเหตุผลวางไว้พึงไตร่ตรอง ๚ะ๛
20 ธันวาคม 2550 17:28 น.
อัลมิตรา
๏ นับเวลาถอยหลังเหมือนครั้งก่อน
หลับตาย้อนเรื่องราวคราวผ่านผัน
สิบสองเดือนสามร้อยหกสิบห้าวัน
มากสุขสันต์เคล้าคลุกทุกข์ปนเป
เผลอแป๊บเดียวพ้นผ่านอีกขวบปี
งานเลี้ยงมีเพื่อนชวนให้สรวลเส
พรรคพวกนัดกินลมชมทะเล
แล้วเตร็ดเตร่ตามภูดูเดือนดาว
แต่ปลายเดือนงานรุมสุมท่วมหัว
เพื่อนมายั่วหยิบหมอกหยอกลมหนาว
เราหมดหวังกระทั่งแหงนดูดาวพราว
แถมนั่งหง่าวง่วงเหงาเฝ้าหน้าจอ
คนอื่นอื่นท่องเที่ยวกันสุขใจ
คงปราศใครหน้าเศร้าดุจเราหนอ
งานไอทีเงินเดือนเหมือนเกินพอ
นึกแล้วท้องานประชิดคิดไม่ทัน
งานรื่นเริงปีใหม่ไม่ว่างเที่ยว
ต้องโดดเดี่ยวทำงานหัวบานนั่น
เพราะภาระหน้าที่ที่ผูกพัน
ยากจัดสรรเปลี่ยนตัวผู้ทำแทน
นับเวลาถอยหลังเหมือนครั้งก่อน
รำลึกย้อนแบบอย่างพร้อมวางแผน
หลังปีใหม่จะท่องไปทั่วทุกแดน
แล้วโลดแล่นเยือนถิ่นจินตนาการ
จะพักร้อนนอนหนาวบนราวฟ้า
ขี่เมฆาเกี่ยวรุ้ง ณ สรวงสถาน
เอื้อมเด็ดดอกดาริกางามละลาน
สุขสราญประทังใจที่ไหวเอน
ซบจันทราต่างหมอนหนุนนอนฝัน
แก้มแนบจันทร์นวลเจ้าหยอกเย้าเล่น
ปล่อยโลกลอยละล่องไปไร้กฎเกณฑ์
ปลดหลักการหลีกเร้นเรื่องหลอกลวง
มหรรณพจบสายสมุทรสิ้น
จะเริงรินรื่นระลอกให้ใหญ่หลวง
แล้วหยอกเอินแก่งเกาะออเซาะทรวง
สดับท่วงทีท่าชลาลัย
เพียงดื่มด่ำอมฤตสฤษฏ์รุ่ง
ประดับปรุงปรัศนาอัชฌาสัย
พักโลกร้อนนอนหนาวผะผ่าวไป
มิปรารถนาสิ่งใดในชีวี ๚ะ๛
16 ธันวาคม 2550 23:53 น.
อัลมิตรา
๏ ถ้าหากเธอรู้สึกร้าวลึกเจ็บ
แล้วกักเก็บซ่อนไว้โดยไม่เผย
เฝ้าอดทนขมขื่นจนคุ้นเคย
จนชาเฉย "-เหตุนี้ไม่มีอะไร-"
กระทั่งเธอรู้สึกเกินเก็บกด
สิ่งปรากฏต่างเห็นเป็นสงสัย
ประหนึ่งความระคางแตกต่างไป
"-สุดที่จะระงับได้-" คงใกล้เคียง
ขึ้นอยู่กับสิ่งใดเปิดใจเลือก
ภายในเปลือกสุขได้ไม่ต้องเสี่ยง
ภายนอกเปลือกทุกข์ท้อเกินพอเพียง
อยากอยู่เยี่ยง"- นอก/ใน-"ใคร่ครวญเอง
ฉันอาศัยในเปลือกเลือกตามจิต
หลบภัยพิษทุรนคนข่มเหง
ฟังเสียงคลื่นทะเลเห่บรรเลง
แสนครื้นเครงตามประสาอุราตน ๚ะ๛
6 ธันวาคม 2550 17:39 น.
อัลมิตรา
๏ รีบกลับบ้านจัดกระเป๋าจะเข้าป่า
หมวก,เสื้อหนา,ถุงมือหาซื้อใส่
ทั้งถุงนอนเต้นท์พกเกือกผ้าใบ
คืนพรุ่งนี้ต้องไปเชียงใหม่แล้ว
รู้สึกเหมือนตื่นเต้นใจตึกตัก
หนาวยิ่งนักฟังข่าวเรายิ่งแผ่ว
คนมีคู่คงอบอุ่นแนบเนื้อแนว
เราส่อแววหนาวขดอดอุ่นไอ
ละการงานสังคมไปอมก๋อย
จิบดาวลอย* ท่ามภูผา ณ ป่าใหญ่
คนกรุงเทพฯขอพรางเป็นนางไพร
รอบกองไฟนั่งล้อมวงคงปรีดา
ดาวที่นั่นคงระยิบระยับไสว
และงดงามกว่าใดในแหล่งหล้า
แม้นเดือนดับแต่ฟากฟ้ามากดารา
พวกเรามานับดาวพราวแข่งกัน
นั่น !!..ดาว หนึ่ง - สอง - สาม - สี่ - ห้า- หก
โน่น !!..ดาวตกชี้ให้บางใครขัน
เอ้า !!..ดาวลอย* มามะมาแบ่งปัน
ชวนยอกจอกเย้ยจันทร์แม้ไม่มี ๚ะ๛
๗ - ๑๐ ธันวาคม ๒๕๕๐
ท่ามขุนเขากลางพนาดาวดารดาษ ท่ามบรรยากาศไมตรีจิตมิตรสหาย ท่ามข้าวของเนืองนองมองเรียงราย ท่ามความหมายรื่นรมย์อุดมการณ์
แม้นเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าแสนสาหัส เส้นทางป่ารกชัฏอัตคัตผ่าน รู้ !.. อีกฟากโพ้นนั้นแสนกันดาร เขาเล่าขานชาวป่าปากะญอ
เสียงหัวเราะหยอกเย้าราวพี่น้อง เกิดจากความปรองดองใช่ร้องขอ ไม่มีความแตกแยกแผกเหล่ากอ ต่างแต่งแต้มเติมต่อสายสัมพันธ์
เปิบข้าวเหนียวเคี้ยวหมูดูเอร็ดอร่อย ถึงมีน้อยก็แบ่งให้ไม่เดียจฉันท์ จะมาจากแหล่งไหนไม่สำคัญ ต่างแบ่งปันเสบียงเยี่ยงคุ้นเคย
มิตรภาพตราบสิ้นทั้งดินฟ้า สมเจตนาเปรมปรีดิ์พี่น้องเอ๋ย ทุกสัมผัสเกินคำนำภิเปรย กาลล่วงเลยทั้งหมดยังจดจำ
เริ่มต้นวันเดินทางกระทั่งเช้า ผ่านขุนเขาลำธารละหานฉ่ำ คืนที่ฟ้าดื่นดาวพราวระบำ น้ำค้างพร่ำไอหมอกหยอกเยียบเย็น
รำลึกถึงรอยยิ้มของเด็กน้อย และชาวดอยที่ลำบากทุกข์ยากเข็ญ หนาวปีนี้คงสบายคลายลำเค็ญ และกลายเป็นความอบอุ่นละมุนละไม
ขอบคุณเอื้องอังกูรก่อการคิด และมวลมิตรผู้เอื้อเฟื้อจุนเจือให้ บุญร่วมสร้างมหาศาลธารน้ำใจ จักสืบสานต่อไปในปณิธาน
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
1907
