28 ธันวาคม 2551 22:56 น.
อัลมิตรา
( หรือว่า เราต่างก็เป็นเพียงอิฐก่อก้อน ในกำแพงแกร่ง ( หรือเปล่าวะเนี่ย ?)
๏ เราอยากคร่ำเคร่งเก่งเรียน........มุ่งมากพากเพียร
อ่านเขียนขบคิดวิทยา
ไม่อยากให้ชี้นำ มา-........................ทำชม้ายชายตา
วางท่าดุด่าตามใจ
ขออย่าถากถางอย่างใด....................บังคับร่ำไป
อย่างไหนถูกผิดคิดเอง (ได้เหมือนกัน)
คุณครูคร๊าบ อย่ามาเบ่ง..................พูดพล่ามทำเพลง
อวดเก่งเจาะแจ๊ะแนะนำ ฯ
๏ เราอยากกอปรกิจการ กรรม-.......ตั้งใจใคร่ทำ-
ตามคิดอิสระเสรี
หรือเรา รันทดหมดดี......................ไร้ค่าราศี
ไม่มีชีวิตจิตใจ
เป็นเพียงอิฐดินหินใด.....................เติมตั้งดั่งใจ
ของใครไหนเล่า เฝ้าวอน
ด้วยหวังเลื่อนชั้นขั้นตอน................ของครูผู้สอน
หมายมั่นบั่นทอนพวกเรา ฯ
๏ หลักสูตรตรรกศาสตร์ใดเล่า.......เปลี่ยนไปใหม่เก่า
เดี๋ยวเผาเดี๋ยวเพิ่มเติมแต่ง
นักเรียนเวียนหัวตัวแกว่ง.............เป็นเพียงนักแสดง
ของครูผู้แย่งแข่งดี
แท้ ท่านเราหลากมากมี...................คืออิฐเช่นนี้
เรียงที่กำแพงแกร่งนั้น
อุดมการวิชาสารพัน........................เลิศเลอเพ้อฝัน
จากทั่นนักปราชญ์ฉลาดหลาย- ฯ
๏ นักเรียน , ครู หลากมากมาย.......คืออิฐเรียงราย
ก่อเกยก่ายก้อนซ้อนทับ
เป็นอิฐใหญ่น้อยด้อยระดับ..............ในกำแพงนับ-
ว่าล้วนตามบทกฏเกณฑ์ ( ของใคร ? ) ๚ะ๛
27 ธันวาคม 2551 12:46 น.
อัลมิตรา
เราทุกคน ที่แท้ก็เป็นเพียงธุลีในสายลม
๏ คราวหลับตาเวลานั้นก็ผ่านพ้น
สิ่งสากลเสมือนฝันพลันเลือนหาย
ดั่งฝุ่นมีธุลีคลุ้งฟุ้งกระจาย
ล้วนเรียงรายละลิ่วไปในสายลม
ดั่งเพลงเก่าเล่ามาคราก่อนนั้น
เช่นน้ำอันหยาดนทีที่สั่งสม
ในคงคา มหาสมุทร สุดนิยม
ยังจ่อมจมผสมผสานธารวารี
แล้วชีวิตจิตใจทั้งใหญ่น้อย
บ้างต่ำต้อยศักดินาต่างหน้าที่
จักทับถมจมดิ่นถิ่นธาษตรี
ถึงเรานี้ปฏิเสธเหตุทั้งปวง
หมายยื้อยุดฉุดรั้งด้วยหวังว่า
ยังโหยหาสารพันอันใหญ่หลวง
ด้วยมุ่งมาดคาดหวังทั้งจริงลวง
อีกเฝ้าห่วงหวงแหนแม้นเนิ่นนาน
เช่นธุลีที่ขจายคลายเคลื่อนคล้อย
ปลิวล่องลอยในนภาคราลมผ่าน
แล้วแยกย้ายสลายพลันอันตรธาน-
คือหลักการแห่งธุลีมีฝุ่นดิน
การขังจิตติดใจในสรรพสิ่ง
แท้ความจริงเหล่านั้นพลันเสื่อมสิ้น
ไม่มีใครใดอยู่คู่ฟ้าดิน
ทั้งทรัพย์สินเกินวิสัยให้มั่นคง-
หมายซื้อกาลวารเปลี่ยนหมุนเวียนว่าย-
ตามมุ่งหมายพร้อมพรั่งดั่งประสงค์
สิ่งสามัญสัจจ์ธรรมสิ่งดำรง
ไตรลักษณ์คงให้เห็นเป็นธรรมดา
เพียงฝุ่นปลิวละลิ่วลาคราลมล่อง
แล้วหวังปองฝันใฝ่ใดนักหนา
แท้เราเป็นเช่นฝุ่นอันคุ้นตา
สิ่งนั้นหนา ล้วน ธุลีที่ปลิวลม ๚ะ๛
25 ธันวาคม 2551 17:12 น.
อัลมิตรา
๏ มากขนมนมเนยมาเกยโต๊ะ
คิดจะโล๊ะแต่เสียดายเพราะใจหวง
เค๊กฝอยทองกล่องใหญ่ไม่ต้องทวง
อีกทั้งปวงของขวัญละลานตา
เสื้อตัวใหม่ในห่อเหมาะพอดี
ตรานกเงือกยี่ห้อนี้ที่เสาะหา
ลายเส้นพลิ้วสลับเหลืองเฟื่องส้มทา
และนาฬิกาเลิศหรูดูอลังการ
เรียงรายกล่องกองตั้งบนตั่งไม้
พุ่มตะกร้าสวยใสใส่อาหาร
แบรนด์รังนกวีต้าพาเบิกบาน
นม/น้ำหวาน/สุรามาห่อรวม
ของประดับดอกไม้ต้นไม้ปลอม
ถูกย่อย่อมลงกระถางอำพรางสวม
หลากผลสุกลูกไม้ใช่กำกวม
คราวแลร่วมพันธุ์ไพรคล้ายของจริง
เทศกาลของขวัญวันปีใหม่
กระเป๋าเงินรั่วไหลทั้งชายหญิง
บ้างขัดสนทนจ่ายไม่ประวิง
คงวุ่นวิ่งจัดหามาประเคน
ฤๅ บางครั้งสังคมโสมมนัก
หลุมกับดักเกลื่อนไปปราศใครเห็น
เพื่อรักษาหน้าตาประดาเป็น
กลับต้องเซ่นของขวัญกำนัลเรา
เพื่อให้งานทั้งปวงลุล่วงง่าย
ต่างทุ่มเทจับจ่ายคล้ายจิตเขลา
ใช้ของขวัญปรนเปรอบำเรอเงา
แล้วทุกคนต่างเหมาเรายินดี
คราเห็นของกองใหญ่ใคร่ครวญคิด
ในดวงจิตอยากหยั่งแยะแยกสี
แท้ของขวัญแทนสิ่งใดหรือไมตรี ?
รอเรานี้วินิจฉัยในเหตุการณ์ ๚ะ๛
23 ธันวาคม 2551 20:16 น.
อัลมิตรา
๏ ป้ายประกาศงามหรูรับ.."ผู้ช่วย"
คุณสมบัติต้องสวยร่ำรวยฝัน
ทำหน้าที่ตามถนัดไม่ขัดกัน
เงินเดือนนั้นสามหมื่นยื่นทันที
สถานภาพหญิงแท้และต้องโสด
เผ่าพันธุ์โคตรแจ่มชัดไม่บัดสี
เก่งทุกเรื่องเปรื่องปราดมาดผู้ดี
หากใครมีคุณสมบัติเร่งจัดแจง
งานสบายไม่เหนื่อยไม่เมื่อยล้า
ไม่ต้องหนีบปริญญามาแถลง
ยกคฤหาสน์ให้อยู่เลิศหรูแพง
ของประดับมากแต่งใช่แสร้งอำ
หากสนใจใบสมัครอย่าขัดเขิน
อ่านคำเกริ่นนิดหน่อยอย่าพลอยขำ
เป็น.. "ผู้ช่วยภริยา" แม้นกล้าทำ
โดนชายอื่นลูบคลำโปรดทำใจ
ตำแหน่งว่างอย่างนี้อย่ารีรอ
ชวดแล้วเสียดายหนอ ฤๅ รอได้
ช่วงพิเศษโอกาสหากพลาดไป
เบิกฤกษ์สู่ปีใหม่อดได้งาน
รับ.."ผู้ช่วย" ด้วยใจหมายเต็มที่
เป็นของขวัญชิ้นดีก่อนปีผ่าน
เพื่อสามีวางใจคล้ายเบิกบาน
แผนสังหารตัวแสบอย่างแยบยล ๚ะ๛
22 ธันวาคม 2551 22:38 น.
อัลมิตรา
๏ ซ่อนอารมณ์ขมขื่นแล้วฝืนเขียน
เจ็บจวนเจียนจะตายมิวายหวาน
สวมวิญญาณนักกลอนตอนร้าวราน
หวังกบดานความเศร้าที่เร้ารุม
สัมผัสนิ้วพลิ้วสาส์นเน้นหวานหว่าน
เผื่อคนอ่านหลงละเมอเผลอตกหลุม
แปลงภาษามารยาคราควบคุม
หมายเกาะกุมความรู้สึกที่ลึกใน
"รักบางใครคนหนึ่งซาบซึ้งจิต"
ฉันประดิษฐ์อักษรอ้อนเฉไฉ
แท้อกหักอกเดาะเพราะบางใคร
ยังอุตส่าห์เขียนได้เรื่องไม่จริง
"เมื่อความรักเข้าตาพาสุขสันต์"
ถ้อยรำพันชวนให้คลั่งใจยิ่ง
(ฉันเขียนมั่ว)..หัวใจใคร่ท้วงติง
แต่จำต้องกลอกกลิ้งแสร้งสิ่งเป็น
คือตัวตนของฉัน.. (อัลมิตรา)
คิดปรารถนาความจริงจากสิ่งเห็น
หากสัมผัสทุกตอนแม้ร้อนเย็น
ฉัน ฤๅ เร้นหลบได้ในวงวรรณ ๚ะ๛
หน้าส่วนตัว
3289
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
