7 เมษายน 2552 17:21 น.
อัลมิตรา
๏ รัฐบาลแจกเช็คเพื่อช่วยชาติ
แดงประกาศกรำศึกคึกคักใหญ่
ประดาเหลืองหลบร้อนพักผ่อนใจ
ม.๑ ใหม่ยกโขยงหาโรงเรียน
เดือนมีนาฯ คราว่าวลอยลิ่วล่อง
แผ่นดินทองของไทยไม่เสถียร
ปะม็อบนี้ม็อบนั้นหมั่นวนเวียน
ช่างน่าเอียน !.. การเมืองเรื่องวุ่นวาย
ฟากชายแดนแค้นเคืองเรื่องเขตเขา
อีกด้านเล่ากองกระเหรี่ยงเสี่ยงเสียหาย
เหตุสม่ำเสมอภาคใต้ไล่ฆ่ากระจาย
ตูล่ะหน่าย !.. ยามยินไม่ชินเลย
เดือนเมษาฯ ครานี้มีสงกรานต์
แดงฟุ้งซ่านระดมพลชอบกลเหวย
เห็นละเมอเพรียกพ่อพ้อปากเปรย
พี่น้องเอยสกุลเขาอย่าเคล้าปน
เทียบคะแนนโอเน็ตให้เข็ดขำ
ค่าเฉลี่ยต่ำกว่าเกณฑ์ย่อมเป็นผล
ก็เรียนไปม็อบไปใครอับจน
ด้วยบางหนหงุดหงิดม็อบปิดทาง
หวังเดือนหน้า พฤษภาฯ ท่าทางดี
ลุ้นว่าผีชวดแชมป์อ้อมแอ้มกร่าง
หงส์ครองถ้วยพรีเมียร์ลีกไม่เลือนลาง
เพียงหนึ่งอย่างแค่นี้...อาจมีเฮ ๚ะ๛
27 มีนาคม 2552 17:10 น.
อัลมิตรา
๏ คืออะไรระหว่างความห่างหาย
ฤๅ รักคลายลงแล้วมิ่งแก้วเอ๋ย
ก่อนยั่วเย้ากระเซ้ากันทุกวันเคย
กลับเมินเฉยเยี่ยงนี้ ฤๅ มีใคร ?
หากดวงจิตคิดแปรก็แค่กล่าว
แม้นเรื่องราวจบลงคงต้องไหว
เมื่อรักนั้นผันผวนควรเกริ่นนัย
อย่าปล่อยให้บางคนทุรนรอ
หนึ่งเฝ้าคอยอีกหนึ่งมิซึ้งจิต
ต่างฟากผิดอย่างไรไม่รู้หนอ
หนึ่งทุ่มเทเทียบเท่าตัวเราพอ
อีกหนึ่งขอเปรียบได้คนไกลกัน
เพราะอ้างว้างระหว่างหนทางเปลี่ยว
โดยดายเดียวพร่างพรมอารมณ์ฝัน
คราวจนตรอกชอกช้ำเผลอรำพัน
อาศัยกลอนสกัดกั้นโศกบรรเทา
แด่..บางใครในความคำนึงคิด
จาก..ผู้ซึ่งลิขิตด้วยจิตเหงา
นัยนิยามความห่างระหว่างเรา
คือใดเล่า ? โปรดมอบคำตอบมา ๚ะ๛
25 มีนาคม 2552 17:18 น.
อัลมิตรา
๏ ชาวรากหญ้าถูกหวยเช็คช่วยชาติ
ชาวทำเนียบบอกสามารถกู้ชาติได้
สองพันบาทฟาดหัวมิทั่วไทย
ช่วยจำเพาะรายได้ไม่ถึงเกณฑ์
หากต่ำกว่าหมื่นห้าโปรดมารับ
ลงทะเบียนเสร็จสรรพรับเห็นเห็น
เช็คช่วยชาติใช้สบายคลายลำเค็ญ
ยามจำเป็นอย่าเขินแลกเงินตรา
เพราะสาเหตุเศรษฐกิจตกสะเก็ด
จนหลายคนเซ็งเป็ดคอเคล็ดด่า
บ้างสาหัสกลัดกลุ้มรุ่มกายา
บ้างเป็นบ้ามากมีเจ้าหนี้บาน
เงินสองพันปันให้เพื่อใช้สอย
ควรทยอยจับจ่ายมิใช่ผลาญ
หรือกินดอกฝากอัตราธนาคาร
ขึ้นอยู่กับสถานการณ์แต่ละคน
ส่วนหลงเหลือมากมีที่อัตคัด
หวังส้มหล่นมาขจัดความขัดสน
ต้องกินข้าวแกล้มเกลือเมื่อตัวจน
ฝืนอดทนเรื่อยไปปราศใครแล
คงยิ่งกว่าถูกหวยเช็คช่วยชาติ
หากสามารถช่วยได้ในกระแส
ช่วยสมานสามัคคีอย่ามีแปร
ประเทศไทยพ้นแย่...ขอแค่นี้ ๚ะ๛
18 มีนาคม 2552 15:52 น.
อัลมิตรา
๏ เขาบอกงานเราห่วยห่อกล้วยแขก
เขาบอกแลกเป็นไข่อาจได้สอง
เขาบอกช่างทุเรศเปรตไม่มอง
กลอนก่ายกองน้ำเน่าอย่าเอามา
"คนโง่งมงี่เง่าเสือกเล่าร่าย
แสนเปล่าดายเขียนไปก็ไร้ค่า"
ทุกผลงานเขาคล้ายไม่ชายตา
"หยุดดีกว่า"..เขาบอกตอกย้ำเรา
"ยามแวะอ่านก็ยิ่งสิ้นศรัทธา
เหมือนคนบ้าดัดจริตผิดแผกเผ่า
ไม่อยากเสียเวลามาขัดเกลา
ขี้เกียจสอนตุ่นเต่าดุ่มเดาเดิน"
ทุกชิ้นงานสุดห่วยเกินช่วยได้
เปรียบขยะกองใหญ่เขาได้เกริ่น
รับรู้แล้วละเหี่ยใจไม่เพลิดเพลิน
ถูกเขาเมินเหยียดหยามประณามงาน
"อยากจะเป็นกวี โธ่ ! ขี้ครอก
เขียนจนหงอกขึ้นหัวมั่วสื่อสาร
อยากเด่นดังจงยั้งไว้ในสันดาน
เขียนที่บ้านเก็บไว้อย่าได้โชว์"
เขาพูดนั่นพูดนี่เหมือนชี้ชัด
เราเปล่าขัดเพราะใจไม่โมโห
เป็นกวี แล้วไง ? .. รึ ใหญ่โต ?
ไม่เคยโง่ หรือไร ? .. ไอ้กาวี ๚ะ๛
11 มีนาคม 2552 09:08 น.
อัลมิตรา
๏ นั่งอ่านกลอนตอนบ่ายเผื่อคลายง่วง
เพราะหนังตามันถ่วงหนักหน่วงหนา
หาวหลายวอดตอดขนมขบเคี้ยวพา
สะบัดแข้งสะบัดขาออกท่าทาง
ยังคงง่วงโงกเงกหนังเนตรหย่อน
จนเพื่อนค้อนแสยะปากแล้วถากถาง
กินแล้วนอนแขวะย้ำหมูอำพราง
ชิชะ !.. แอบคลำหางหรืออย่างไร ?
เชอะ ! .. หัวหน้าสมาคมชมรมบ้า
"ช่างเกียจคร้านเหลือคณา" .. เขาว่าให้
"เรื่องลอกกลอนตอนนั้นคงอั้นใจ
จึงบอกใครขอเพี้ยนเขียนทั้งเดือน"
ฟังเขาเหน็บถ้อยสะกิดง่วงปลิดทิ้ง
มันถูกต้องอย่างยิ่งจริงของเพื่อน
เขียนเรื่องลอกตอกย้ำซ้ำซ้ำเตือน
เปรียบเสมือนเพ้อพร่ำกับกำแพง
ตราบเท่าที่นักลอกปราศรู้สึก
ในสำนึกคงกร่างอย่างกำแหง
ขาดคู่คิดมิตรสหายร่ายชี้แจง
เที่ยวตะแบงตะโกนปาวว่าเปล่าทำ
ประดาเพื่อนรุมล้อมพร้อมปกป้อง
เหตุการณ์นี้ทั้งผองมองแล้วขำ
แทนที่จะสะกิดเพื่อนติเตือนจำ
กลับกระทำสรรเสริญเพลิดเพลินยอ
วินิจฉัยนักลอกบอก - ไม่ผิด -
เรื่องลอกนั้นกระจิ๊ดริด - ไม่ผิดหนอ -
เรื่อง - ผิด/ถูก - ปัญหาพาบ้าบอ
อยากหัวร่ออีกครั้งโดยตั้งใจ ๚ะ๛
ฮะ ฮะ ฮ่า ... ฮะ ฮ่า ... ฮะ ฮะ ฮ่า
ฮะ ฮะ ฮ่า ... ฮะ ฮ่า ... ฮะ ฮะ ฮ่า
ฮะ ฮะ ฮ่า ... ฮะ ฮ่า ... ฮะ ฮะ ฮ่า
ฮะ ฮะ ฮ่า ... ฮะ ฮ่า ... ฮะ ฮะ ฮ่า
หน้าส่วนตัว
1959
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
