17 สิงหาคม 2552 07:25 น.
อัลมิตรา
๏ หยิบหนังสือเล่มใหญ่หมายเปิดอ่าน
ผู้จดจารคงประสงค์บ่งเนื้อหา
ผ่านตัวตนฅนละครย้อนชีวา
แทรกภาษานำสื่อคือเรื่องราว
เป็นนิยายแยบยลจนแจ่มแจ้ง
ต่างแสดงตามบทกำหนดกล่าว
เสริมความสุขทุกข์บ้างเป็นครั้งคราว
มีทั้งขาวทั้งดำนำสื่อไป
มีพระเอกนางเอกต่างเสกสร้าง
รักร้าววางทุกข์โศกหยิบยกใส่
ทั้งความสุขสนุกสนานอันเพลินใจ
คงหมายให้เพ่งมองตรองตามมา
สร้างตัวตนฅนจริงที่อิงอ้าง
เป็นตัวอย่างแยบคายคล้ายดั่งว่า
ฤๅ มุ่งหมายยอกย้อนตอนอุปมา
มากคุณค่าหากคิดพินิจตาม
ดำเนินเรื่องดั่งเห็นประเด็นหลัก
แจ้งประจักษ์ละครฅนจนล้นหลาม
ต่างนิสัยผิดแผกแปลกนิยาม
มากสรรพนามเขียนไว้ให้เหมือนจริง
กำหนดเรื่องเร้นลับอย่างซับซ้อน
อุทาหรณ์มากมายสอนชายหญิง
ตัวอิจฉาริษยาคราแย่งชิง
หน้ากากสิงบทส่งหลงเพลิดเพลิน
ดำเนินตามความเล่าให้เราคิด
สิ่งถูกผิดนินทาคละสรรเสริญ
มโนภาพที่ตั้งดั่งมากเกิน
เช่นบังเอิญสะท้อนได้ไม่ปิดบัง
เป็นกระจกบานใหญ่ไว้ส่องหา
จักมากค่าไร้ความตามแผนผัง
ปรากฏเช่นเป็นใจในภวังค์
ยังแอบฝังแฝงจิตติดตัวตน
ครั้นเปิดผ่านอ่านพลั้งดั่งใจเผลอ
อาจละเมอเพ้อหาพาสับสน
ดั่งชีวิตผิดหวังในวังวน
ยากขุดค้นคาดหวังช่างเศร้าใจ
มีพบพานสมานสมัครประจักษ์จิต
แนบสนิทดุจสนมภิรมย์ใคร่
เป็นบุพเพสันนิวาสประหลาดใจ
ผู้ฝันใฝ่กาลอดีตมิผิดเลย
แล้วปรากฏอุปสรรคหนุนผลักมา
ผู้อิจฉาหลากหลายไม่นิ่งเฉย
ต่างเหยียบย่ำทำลายหมายเกินเลย
ยากเปรียบเปรยบทบาทเหนือคาดเดา
ล้วนปรุงแต่งสรรพสิ่งจริงและหลอก
บทบ่งบอกตัวตนฅนโฉดเขลา
ต่างทำลายโรมรันบั่นทอนเอา
ด้วยมัวเมาในบทรจนา
อันพระเอกนางเอกที่เสกสรรค์
ยังยึดมั่นในรักเป็นหนักหนา
ต่างพร้อมภักดิ์มากพ้นล้นอุรา
ร่วมฟันฝ่าอุปสรรคอันมากมาย
มีทั้งสุขแลเศร้าคละเคล้าอยู่
มีอดสูสุขสันต์อันหลากหลาย
มีสมหวังตรอมตรมจนล้มตาย
เป็นเป้าหมายแห่งตนฅนแต่งเติม
แล้วจุดจบที่เห็นเช่นลวงหรือ
แม้นยึดถือตามตนฅนริเริ่ม
ให้ชีวิตโลดโผนจนเหิมเกริม
นำมาเสริมตามใจโดยไม่ตรอง
อันภาพพจน์ปรากฏเป็นบทบาท
อาจเกินคาดความจริงทุกสิ่งผอง
แม้นท่องคำพากย์ความจนช่ำชอง
จบเรื่องต้องพบชีวิตผิดนิยาย
อย่าหลงใหลในสิ่งที่อิงอ้าง
ปล่อยใจคว้างตามกฏบทหลากหลาย
ล้วนเสแสร้งแต่งเติมเพิ่มบรรยาย
แล้วออกขายให้ฅนค้นตนเอง
อาจขัดใจคราวอ่านไม่สานต่อ
คงคิดท้อทันใดใครข่มเหง
ความแพ้พ่ายบังเกิดพลันน่าหวั่นเกรง
ลืมตัวเองที่เป็นเช่นปิดบัง
มีจุดจบบทบาทยังขัดขืน
ไร้จุดยืนอุดมการณ์อันคาดหวัง
อาจจบแบบชอกช้ำโดยลำพัง
น่าผิดหวังเหมือนนิยายไม่สมควร
อาจอวสานแบบโศกวิตกนัก
อันความรักที่มุ่งมาตรอาจกำสรวล
ทั้งหญิงชายต่างสลดรันทดครวญ
ให้นึกหวนแจ้งจริตผิดตัวตน
แม้นผู้ใดใครอ่านอาจฝันใฝ่
จบเรื่องไปอย่างคิดสัมฤทธิ์ผล
ให้ครองคู่เคียงชมสมกมล
สุขเหลือล้นเติมแต่งแปลงให้เป็น
ปล่อยความฝันเผลอไปในเนื้อเรื่อง
อาจสิ้นเปลืองเวลาครามองเห็น
หากเพ่งเล็งพิจารณาหาประเด็น
คงรู้เช่นนัยฉันรำพันความ ๚ะ๛
13 สิงหาคม 2552 17:25 น.
อัลมิตรา
๏ ห้วงคำนึงถึงกันเมื่อวันก่อน
ยังตามย้อนโยงใยให้คิดถึง
คารมคำล้ำค่ายังตราตรึง
พลอยรำพึงซึ้งซับอยู่กับตน
คงแค่ขวัญจรรโลงโคลงกลอนกาพย์
ถ่ายทอดภาพเป็นพจน์จารจดผล
เพียรพูนเพิ่มเสริมสร้างทางมงคล
สานสายสนสื่อฝันทุกวันคืน
ผู้ลอบเร้นเป็นใครใจครุ่นคิด !!
ไยปกปิดตัวตนคล้ายคนอื่น
แต่ดวงจิตสนิทสนมช่างกลมกลืน
ถ้อยหวานชื่นอบอุ่นเหมือนคุ้นเคย
เพราะรู้สึกลึกล้ำเกินกำหนด
จึงวางพจน์เพราะใจใคร่เปิดเผย
บางใครนั้นคือใคร ? ..ไม่รู้เลย
ฤๅ คนเชยอย่างฉันหลงฝันไป ๚ะ๛
2 สิงหาคม 2552 21:27 น.
อัลมิตรา
๏ เ ยื อ ก เ ย็ น อ ย่ า ง เ ป็ น สุ ข
ป ร า ศ จ า ก ทุ ก ข์ อั น ถั่ ง ถ ม
ม อ ง ฟ้ า น ภ า พ ร ห ม
แ ล้ ว ชื่ น ช ม เ ดื อ น ด า ร า
ส า ร พั น ค รั้ น สุ ข เ ศ ร้ า
สิ่ ง ที่ เ ร า เ ฝ้ า โ ห ย ห า
ป ล่ อ ย ว า ง บ้ า ง ค รั้ ง ค ร า
ลื ม อ่ อ น ล้ า แ ล ะ ท ร ม า น
ห ล า ก ห ล า ย เ รื่ อ ง ห น ห ลั ง
สุ ข ส ม ห วั ง ที่ เ ค ย ผ่ า น
พ่ า ย แ พ้ ทุ ก ข์ ท น ท า น
ทุ ก เ ห ตุ ก า ร ณ์ ใ ช่ ยั่ ง ยื น
ล้ ว น เ ป็ น เ ช่ น ป ร า ก ฏ
สุ ด กำ ห น ด อ้ า ง อ ย่ า ง อื่ น
ขื่ น ข ม แ ล ะ ช ม ชื่ น
ห ลั บ เ พื่ อ ตื่ น พ บ "ความจริง" ๚ะ๛
31 กรกฎาคม 2552 10:27 น.
อัลมิตรา
๏ ล่ ว ง วั น แ ล้ ว โ ร ย ร า
แ ม้ น ง า ม ต า โ ส ภ า พ ร ร ณ
ห ล า ย ห ล า ก ม า ก สี สั น
ต้ อ ง พ ลิ ก ผั น พ ลั น ซี ด เ ซี ย ว
ง ด ง า ม เ มื่ อ ย า ม แ ย้ ม
ชื่ น ก ลิ่ น แ ก ม ห อ ม ค รู่ เ ดี ย ว
พ อ ใ จ ใ ค ร่ แ ล เ ห ลี ย ว
ก ลั บ แ ห้ ง เ หี่ ย ว ใ ห้ โ ห ย ห า
พ ริ้ ม พิ ไ ล เ มื่ อ ภ า ย แ ร ก
แ ล้ ว ผิ ด แ ผ ก แ ป ล ก ลั ก ข ณ า
ใ บ ด อ ก อ อ ก ง า ม ต า
ต้ อ ง ไ ร้ ค่ า ไ ม่ น่ า ช ม
ห้ ว ง ก า ล พ า ล คุ ก ค า ม
ทั้ ง ท า บ ท า ม ล ว น ล า ม ข่ ม
บุ ป ผ ช า ติ อ า จ ห ม อ ง ต ร ม
ต้ อ ง แ ร ง ล ม ต่ า ง เ ร ร ว น
ส ร ร พ สิ่ ง ซึ่ ง ป ร า ก ฏ
พึ ง กำ ห น ด อ ย่ า ง ถี่ ถ้ ว น
สิ เ น่ ห า ม า เ ย้ า ย ว น
จ น แ ป ร ป ร ว น จึ ง ห่ ว ง ใ ย
สิ้ น แ ล้ ว ศุ ภ ลั ก ษ ณ์
ก ว่ า ป ร ะ จั ก ษ์ แ จ้ ง แ ก่ ใ จ
นิ ย า ม ค ว า ม รั ก ใ ค ร่
ถู ก รุ ก ไ ล่ ใ ห้ พ่ า ย แ พ้
คื น วั น อั น ห มุ น เ วี ย น
ค อ ย เ บี ย ด เ บี ย น ใ ห้ อ่ อ น แ อ
สั จ ธ ร ร ม ค ว า ม เ กิ ด แ ก่
ค ว า ม ต า ย แ ท้ แ ล นิ รั น ด ร์
อ า ลั ย ไ ม่ ส ร่ า ง ซ า
ภ า พ ล ว ง ต า พ า โ ศ ก ศั ล ย์
ข่ ม จิ ต พิ นิ จ พ ลั น
อ ว ส า น นั้ น คื อ ร่วงโรย ๚ะ๛
23 กรกฎาคม 2552 10:20 น.
อัลมิตรา
๏ ณ สถานบ้านกลอนไทยในสาเหตุ
แบ่งประเภทหมู่เหล่าได้ราวสี่
แต่ละคนเหมาะใดใครรู้ดี ?
เราเพียงชี้ให้เห็นเช่นบทเรียน
หนึ่งคือผู้แวะอ่านผ่านมาพบ
อ่านแล้วจบกันไปไม่เคยเขียน
ชื่นชอบบทรจน์ไหนให้วนเวียน
มิปรับเปลี่ยนพฤติกรรมเป็นธรรมดา
สองคือผู้ชอบลงตรงความเห็น
อ่านแล้วจับประเด็นเค้นเนื้อหา
แต่เรื่องร่ายลำนำปราศนำพา
มักสนทนายืดยาวคราวอารมณ์ดี
สามคือผู้หงอยเหงาและเศร้าโศก
คอยหลบโลกความจริงทุกสิ่งหนี
แล้วสร้างใหม่ในฝันบันดาลมี
หวังอักษรผ่อนหนีเพื่อคลี่คลาย
สี่คือผู้วาดหวังเส้นทางศิลป์
ทุ่มดวงจินต์ฝึกฝนทนเรียงร่าย
แต่ละถ้อยร้อยรสบทสาธยาย
ล้วนมุ่งหมายดีเด่นบนเส้นทาง
เราผู้เขียน..เส้นทางวรรณศิลป์
ใช่ดูหมิ่นหยามเยาะปากเปราะถาง
แม้นใครเจ็บเจียนตายคล้ายระคาง
ขอเชิญวาง.. อย่านำไปช้ำใจ
เราผู้เขียน..เทียบชาติเฉกปาดน้อย
ตัวเล็กจ้อยคราวเทียบเปรียบปราชญ์ใหญ่
หากถ้อยเขียนเฆี่ยนฆ่าอุราใคร
โปรดอภัยละโทษอย่าโกรธเคือง ๚ะ๛
หน้าส่วนตัว
2313
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
