26 กรกฎาคม 2545 10:16 น.
อัลมิตรา
...ถึงวันนี้มีอะไรเหลือไว้บ้าง
ตามเส้นทางสายยาวก้าวข้างหน้า
จะเจอะเจอสิ่งใดใครนำพา
จะก้าวฝ่าทางเปลี่ยวเดียวดาย...ฤๅ
26 กรกฎาคม 2545 10:14 น.
อัลมิตรา
ฝันก่อร่างสร้างทาง...ตามแปลนวางแบบไว้
บากบั่นถึงแม้ไซร้...ยอดสร้อยปล่อยประหาร
นานยิ่งว้างห่างมิตร...ไหวในจิตหวั่นแพ้
เหมือนหมดหนทางแก้...กอบกู้ศักดิ์ศรี
ถอยตัวหนีสมัย...วินิจฉัยรอบด้าน
ไหลเรื่อยมวลชนม้าน...มากคล้อยคล้อยแล
เลือนลางแต่มิจาง...หายจากการจิตปั้น
ขึ้นรูปทีละขั้น...คิดค้นจุดหมาย
ตรองไกลในวิถี...ไม่ใส่สีทิฐิถ้าง
ส่องสว่างใสสิ่งสร้าง...สุดสิ้นกิเลสครอง
ลองผิดลองถูกวัตร...ปฏิบัติย่ำและย้ำ
ยื่งพลาดยิ่งเจ็บช้ำ...นรล้ำซ้ำฤทัย
ในปรารถนานัยนี้...อาจต้องลี้หลบเร้น
สุดโลกช่างว่างเว้น...มนุษย์ชั้นชนเมธี
26 กรกฎาคม 2545 10:00 น.
อัลมิตรา
...วสันต์ผันย่างแผ้ว...................สรรพ์กาย
ร้อนรุ่มฤาพลันคลาย..................หน่ายพ้น
พระพายแผ่วผิวพราย................เรียมพี่ ฤาฉไน
โอบอุ่นดรุณล้น..........................กร่นอ้อมอิงนวล ฯ
26 กรกฎาคม 2545 09:56 น.
อัลมิตรา
เจ้าคือดาวดวงน้อยของพ่อ
เพราะเธอคือ ทุกสิ่ง ยิ่งชีวิต
ไม่เคยคิด ใคร่ทำ ให้ช้ำหนอ
รักใดยิ่ง ใหญ่หนัก ไม่ยักพอ
เทียบเท่าพ่อ รักเจ้า ให้เข้าใจ
เพราะความรัก สร้างเจ้า มอบเอาไว้
ด้วยดวงใจ สุดรัก ไม่หักหาย
จะปกป้อง คุ้มกัน จนวันตาย
ไม่เคยหน่าย แม้เหนื่อยหนัก สักเท่าใด
เจ้าคือดาว ดวงน้อย ในใจพ่อ
ช่วยเติมต่อ สร้างพลัง อย่างมากหลาย
เป็นความหวัง เป็นกำลัง ทั้งใจกาย
ช่วยเติมไฟ ให้อยู่ และสู้ทน
จะจูงมือ พาเจ้า เดินย่างก้าว
จะพาเจ้า เดินไป ให้สู่หน-
ทางสำเร็จ ดั่งมุ่งหมาย ในใจตน
ให้ข้ามพ้น ผ่านไป สู่สิ่งดี
จากวันวาน ผ่านผัน แม้วันหน้า
มิสร่างซา ห่างหาย และหน่ายหนี
เมื่อวานรัก วันนี้รัก มากทวี
วันพรุ่งนี้ ก็ต้องรัก ไม่จากไป
บทสุดท้าย ไม่มีแล้ว แก้วตาเอ๋ย
ที่จะเปรย ว่ารักมาก มาจากไหน
สิ่งที่รู้ แค่รักมาก จากหัวใจ
เพียงหวังให้ เจ้ารู้ อยู่ผู้เดียว
25 กรกฎาคม 2545 14:55 น.
อัลมิตรา
......ขอฝากฟ้าราตรีฤดีเอย.....................ก่อนเก่าเคยเผยพร่ำคำพจน์ว่า
ขอข้าวน้ำยามจ้องมองจันทรา.................ขอช้างม้าว่าใว้ดังใจปอง
ขอของเล่นเข่นเด็กยังเล็กนัก................มิขอมากอยากได้ให้ใจผ่อง
ขอแก้วแหวนแทนใจให้ใครครอง............เมื่อโสมส่องต้องใจให้ชมเชย ฯ