27 กรกฎาคม 2545 20:54 น.
อัลมิตรา
ให้รู้สึก สงสาร เป็นยิ่งนัก
อยู่ห่างรัก พร่ำเพรียก เฝ้าเรียกหา
สุขหรือเศร้า เคล้ากัน ยากพรรณา
นี่แหละหนา ปุถุชน คนเดินดิน
27 กรกฎาคม 2545 10:23 น.
อัลมิตรา
นักเรียน...นักเลง
ใจเย็นนะน้องชาย...จะเลือดร้อนไปถึงไหน
ฟาดฟันกันทำไม...ทำแล้วได้อะไรขึ้นมา
หลงอะไรกับศักดิ์ศรีจอมปลอม...จากเบ้าหลอมประเพณีอาชีวะ
เชื่อกันผิดผิดติดต่อกันมา...นี่หรือพิสูจน์ค่าความเป็นลูกผู้ชาย
ชีวิตทั้งชีวิต...ยอมอุทิศเพื่อล้างแค้น
เพียงเพราะอารมณ์ชั่วแล่น...ดับอนาคตหมดหนทาง
ดูน่าเศร้าน่าเสียดาย...แต่โปรดรับรู้กันไว้บ้าง
ที่สูญเสียไปทุกอย่าง...เทียบค่ามิได้กับเหยือบริสุทธิ์
เพราะอะไรหนุ่มน้อย...ช่วยตอบหน่อยได้ไหม
ขาดความอบอุ่นที่ควรได้...หรือครอบครัวล่มสลาย
หรือรักที่พ่อแม่ให้...ด้อยค่ากว่ามิตรรัก..นักเลง
หรือจิตสำนึกหล่นหาย...จนเร้าใจว่าเป็นความเก่ง
ชีวิตนักเรียน..นักเลง...ระวัง..แพ้ภัยตัวเองสักวัน
เลิกเสียเถอะยังไม่สาย...โลกยังมีอีกมากมายให้สร้างสรรค์
รอคนหนุ่มมาช่วยกัน...สานฝันวันวานให้เป็นจริง
27 กรกฎาคม 2545 10:14 น.
อัลมิตรา
...ความลับ...เพียงแค่สลับ...แล้วปิดบังใว้
...ความรัก...เพียงแค่เผยไป...ไม่มีสิ่งใดปิดบัง
...ความลับ...เพียงแค่ซ่อนเล้น...และอ้างว้าง
...ความรัก...เป็นเช่นดาวพร่าง...ยังเลื่อมพราย
...ความลับ...เป็นแค่ลับ...แล้วร้างลา
...ความรัก...เพียงการโหยหาและฝันใฝ่
...ความลับ...ครั้นนานนับ...ก็ลืมไป
...ความรัก...แม้นดาวเดืนเคลื่อนไป...ไม่อาจลืมได้...ยังค้างใจตลอดเวลา...
27 กรกฎาคม 2545 09:46 น.
อัลมิตรา
...สองมือน้อยคอยเขียนเวียนภาษา.........อีกท่วงท่าวาทีวจีสอน
ทั้งสองขากล้าแกล่งแรงมิทอน..............มิโอนอ่อนตอนล้าระอาใจ
มีหนึ่งใจหมายหมั่นวันปีล่วง..................มีแต่ห่วงอาทรสอนศิษย์ได้
รู้วิชาปัญญาทุกคราไป.........................ช่างยิ่งใหญ่น้ำใจภายในงาม ฯ
27 กรกฎาคม 2545 09:40 น.
อัลมิตรา
สวยงาม
ฝนตกบ่อยๆ เสียงลมฮือๆ บางครั้งถึงกับเปียก ท่ามกลางเสียงของสายลมฉันมักได้ยินเสียง ร้องของกิ่งไม้ซึ่งลมฉีกออกจากต้น เปรี๊ยะ...แล้วร่วงลงมา บางทีก็ค้างห้อยต่องแต่งอยู่เช่นนั้นด้วยส่วนใดส่วนหนึ่งเกี่ยวอยู่ รึไม่ก็เพราะเถาอะไรต่อมิอะไรได้ขวางรัดมันไว้
ฉันแหงนมองกิ่งไม้ที่ค้างอยู่นั้น เห็นภาพตะกร้า โคมไฟ อะไรต่อมิอะไรต่างๆ นานา เด็กผู้ชายบางคนอาจมองเห็นเป็นง่ามหนังสติ๊กก็ได้
แต่สุดท้ายแล้วมันก็กลายเป็นฟืน
วันนี้ฉันเห็นแมงทับ มันบินวึ้งๆ เมือนกับติดมอเตอร์จิ๋วมาด้วย ยามร่อนลงเกาะบนกิ่งไม้-ใบไม้ ใบไม้เหมือนสลดใบ,ในอุ้มมือ สีเขียววับวาวเลื่อมระยับ-สีปีกแมงทับเรียกขานตระการตา
ฉันเฝ้ามองแมงทับแสนสวย การได้พบเจอนานๆครั้ง เหมือนโอกาสพิเศษ ฉันคิดถึงเพื่อนๆของฉัน ฉันคิดถึงแมงทับตัวนั้น แมลงแสนสวย ซึ่งมีชีวิตแสนสั้น!
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
942
