3 สิงหาคม 2545 14:14 น.
อัลมิตรา
.....ทวยเทพอัปสร์รับรู้.....................................จิตเรา
พรร่ายหมายบรรเทา......................................นาตรน้อง
อาพาธปราศนงเยาว์......................................เนาว์เนื่อง- สุขเทอญ
หลับตื่นชมื่นพ้อง...........................................เพรียกแก้มแซมทรวง ฯ
.....ยุงไรหมายไต่แต้ม...................................สรรพางค์- กายแม่
จงไล่ไกลอรอางค์..........................................ว่างเว้น
หนาวเหน็บเจ็บเลือนลาง...................................หลีกบ่าย- เบือนนา
พลันสุขทุกข์หลีกเล้น.......................................เช่นเอื้อนโอษฐ์พยางค์ ฯ
3 สิงหาคม 2545 14:04 น.
อัลมิตรา
.....หากคำยามเอ่ยเอื้อน....................เตือนใจ
ซึมซาบตราบจรไกล..........................หน่ายร้าง
เพียงจิตคิดอาลัย..............................หมายชื่น ดรุณแม่
อาจเอ่ยเผยพจน์อ้าง..........................อย่างนี้วจีคง ฯ
.....เพียงจิตสนิทด้วย.........................กัลยา- ณีเฮย
หาเปอะเลอะฉาบทา...........................เล่ห์ลิ้น
สุดรจน์พจน์พรรณา............................มาเอ่ย
เพียงแค่หทัยสิ้น................................จึ่งร้างอนาทร ฯ
3 สิงหาคม 2545 14:03 น.
อัลมิตรา
.....อาพาธมาตรมุ่งร้าย.............................วิปัล- ลาสเฮย
นอนหน่วงดวงใจอัน..................................บอบช้ำ
เยียวยายิ่งโรมรัน.....................................รุกไล่
โอสถซดต่างน้ำ.......................................ร่ำให้ใจแสลง ฯ
1 สิงหาคม 2545 10:19 น.
อัลมิตรา
...รอยเท้าที่ยาวไกล
...เมื่อมองกลับไป
...บ่งบอกได้ในผลงาน
...บางรอยอาจมีชำรุด
...เพราะสะดุด จุดขวากหนาม
...ฟันฝ่าจนรอยงาม
...เก็บเป็นนิยามของความภูมิใจ
...บาทบทโคลงเอ่ยเอื้อน............ความนัย
หากจากลาแสนไกล...................ฝั่งฟ้า
ฝากกวีกลั่นจากใจ....................มอบสู่ เกลอนา
แต่จิตยังย้ำว่า .........................อยู่ใกล้เคียงกัน ฯ
...หนทางยังไป่รู้.......................ชินทาง
อาจพลาดและเพลี่ยงพลั้ง..........บ่มไห้
แต่จักฝ่าถากถาง.......................ก้าวสู่ เผชิญนา
หนามไป่ทำลายได้....................เอ่ยท้าไม่เกรง ฯ
1 สิงหาคม 2545 10:02 น.
อัลมิตรา
...หนึ่งก้าวที่ยาวไกล
...อาจหวั่นไหวและล้มลง
...หนึ่งก้าวที่มั่นคง
...แม้จะสั้นแต่มั่นใจ
...หนึ่งนกกางปีกแล้ว...........โบยบิน
อีกหนึ่งคนมิสิ้น...................สิ่งคล้าย
เดินทางสู่ชีวิน.....................หวังใหม่
หากผิดจักทนได้..................สั่งสร้างทางเอง ฯ