7 สิงหาคม 2545 08:05 น.
อัลมิตรา
.....ปราศกายเคียงเยี่ยงเย้า.................เยาวมาลย์ แม่เอย
ปราศพจน์รจนาหวาน..........................กล่อมน้อง
ปราศกานท์บทขับขาน...........................เคียงเห่ กาพย์ฤา
หาปราศจิตสนิทต้อง.............................ผ่องแพร้วเคียงนวล ฯ
.....หากไกลหมายบ่งชี้............................กัลยา แม่เอย
เกินร่ำคำเจรจา.....................................ว่าได้
หากรักจักตรึงตรา..................................จิตพี่ นาแม่
ภาณเพรียกเรียกนวลให้........................ใคร่รู้อรรถความ ฯ
6 สิงหาคม 2545 16:02 น.
อัลมิตรา
ไม่เคยเป็น อย่างนี้ มานานแล้ว
คงไม่แคล้ว เป็นอย่างนี้ อีกสักหน
แต่อย่างไร ก็ขอ จะเป็นคน...
สุดท้าย จนโลกดับ ลับนิรันดร์....
6 สิงหาคม 2545 16:01 น.
อัลมิตรา
ยามเจ็บปวดทะนงว่าทรงศักดิ์
ยามไร้รักอย่าแสดงให้คนเห็น
ยามชอกช้ำน้ำตาแทบกระเซ็น
เราก็เป็นรอยลึกแค่ภายใน
6 สิงหาคม 2545 16:00 น.
อัลมิตรา
....หักใจหมายใคร่โน้ม..........พยอม(หอมนา )
ก็คุณพ่อตาห้อม......................กล่อมใว้
อาจนิ่งยิงปืนมา......................หรือว่า ประชาทัณฑ์
คงด่าวราวร้องไห้....................ไป่ได้ดอมพยอม ฯ
6 สิงหาคม 2545 15:59 น.
อัลมิตรา
...จันทร์เอยเขนยเมียง..............ศศิเบี่ยงนภาไกล
คืนค่ำพิร่ำไร..............................ปิตุใฝ่หทัยครวญ
ก่อนเคยสิเปรยปรอบ.................ขณะชอบพินอบนวล
พ่อจ๋าอุรารวน.............................อุระหวลคนึงหา ฯ