8 สิงหาคม 2545 00:05 น.
อัลมิตรา
ในกรุงเทพฯแออัดยัดเยียดนัก
อยากไปพักผ่อนให้หายถวิล
คงจะคลายอารมณ์สุขสมจินต์
คงจะสิ้นความทุกข์...สุขทุกคราว
อยากจะชวนเธอไปนอนชายหาด
ฟังเสียงคลื่นซัดสาดหาดทรายขาว
ยามค่ำคืนจะชวนกันนอนนับดาว
ในอ้อมกอดให้หายหนาวด้วยอุ่นไอ
8 สิงหาคม 2545 00:01 น.
อัลมิตรา
...ยามล่องเรือเมื่อคราวดาวพร่างฟ้า.............................ดื่นดาราคราคลองลมล่องบ้าย
กระแสธารพลันเย็นกระเซ็นพราย.................................ปลาแหวกว่ายหลายพันธ์อันตื่นตา
มัสยาปลาเวียนเพียรหาคู่.............................................พินิจดูคู่เจ้าเฝ้าจรหา
ช่างคลอเคียงเอียงแอบแนบกายา...................................ทัศนาปลาปูดูชื่นใจ
ฯ
...ที่เดียวดายใยว่ายสยายครีบ......................................ฤาเร่งรีบกลีบหางช่างสดใส
หกระเหิรเพลินธารนั้นอย่างไร.....................................นทีใสพรายฟองล่องเริงรมย์
คงเปรียบเราคราวนี้ที่นั่งมอง.......................................ยามลมล่องต้องกายใช่สุขสม
บนเรือน้อยคอยดาวพราวนภจม...................................คงสุขสมถ้าใจชม้ายจันทร์
ฯ
7 สิงหาคม 2545 13:39 น.
อัลมิตรา
ชาย...
...แสนรักสองพี่น้อง.................เปรียบเปรย
หนึ่งดั่งภูผาเอ่ย.......................ป่ายได้
ทะเลอย่าร้างเลย.....................ชมชื่น หมื่นดาว
อาจจบตรมทุกข์ไห้..................ไป่ได้สองนวล ฯ
หญิง...
...หากเลือกเพียงหนึ่งแล้ว........ห่ามใจ
เลือกพี่เคียงทรามวัย................อย่าพ้อ
ทะเลใช่ขวางได้........................มากเชี่ยว ฤาพ่อ
อีกย่นภูเขาล้อ..........................ป่ายได้ใจเคียง ฯ
7 สิงหาคม 2545 12:58 น.
อัลมิตรา
...พรรณพราวดาวพร่างแล้ว............แววฉาย
ชมชื่นคืนจันทร์พราย......................เยี่ยมฟ้า
ผองพรรณมั่นแวววาย...................ผุดผ่อง ปองถนอม
ยามห่างยังหมายคว้า.......................กว่าพ้นรัตติกาล ฯ
...จันทร์เอยเผยพรุ่งเพี้ยง..............สุริยงค์
โรจน์รุ่งผดุงองค์..........................ส่งให้
รังสีที่ไหลหลง..............................ตรงจิต พิศมัย
กระจ่างดังเพชรคล้าย....................ไป่ร้างพลางเลือน ฯ
7 สิงหาคม 2545 12:53 น.
อัลมิตรา
...แวะเวียนมา...ถามหาผู้ใด...ผู้พร่างพรายอยู่ปลายฟ้า...
...ผ่านเพียงเสียงแว่วพา...ให้ชายตามองหาใคร...
...ผันผ่านนานเนิ่นแล้ว...คงไม่แคล้ว...แววฟ้าใส...
...พระจันทร์อันพร่างพราย...ใยเลือนหายไม่เห็นเลย.