๏ เข้าใจผิด คิดไปเอง

อัลมิตรา

๏ เปิดเวปย้อนกลอนเก่างานเขาเขียน
อ่านวนเวียนหลายหนคล้ายคนบ้า
ท่วงทำนองของเขาช่างเข้าตา
ให้รู้สึกนึกประหม่าเกินกว่ากลอน

มีหลายครั้งพลั้งใจไปคนเดียว
ถ้อยคำเกี้ยวรำพัน ณ วันก่อน
ฉันวูบไหววาบหวามแม้ยามนอน
แพ้เชิงอ้อนหลงเพ้อเผลอทรงจำ

จากคนเถื่อนแถมห่างเส้นทางกวี
กลายท่าทีเป็นปลื้มและดื่มด่ำ
ฉันเพียรคว้าหาศัพท์ขับลำนำ
ประดิษฐ์คำสละสลวยด้วยจงใจ

หวังใกล้ชิดสนิทเขาเท่านั้นคิด
จึงผูกมิตรมาตลอดทอดสะพานให้
แต่ศิลป์ศาสตร์ปราศถนัดจัดเจนใด
ยิ่งเขียนเหมือนยิ่งไกลแนวนัยกวี

เขาโดดเด่นเล่นคำแสนช่ำชอง
มากเพื่อนผองตามประชิดติดวิถี
วันก่อนเขาเขียนกลอนอ้อนวลี
ประหนึ่งชี้ชัดแจ้งแหล่งเจตนา

แท้เขาเขียนจากใจให้คนอื่น
เปล่าหยิบยื่นแด่ฉันเพื่อหรรษา
อาจทั้งหมดบทกวีที่ผ่านมา
ฉันอุปมาแปลผิดคิดไปเอง ๚ะ๛ 



				

๏ จิตสำนึก

อัลมิตรา

๏ เดียวดายกลางสายลม

อัลมิตรา

๏ ม้าทรง

อัลมิตรา

             ๏ ช่างห้าวหาญชาญชัยเกินใครเทียบ
             ยอมถูกเสียบถูกแทงถูกทึ้งแผล
             ร่างม้าทรงองค์ประทับร่างยับแปร
             ท่ามกระแส...ศรัทธาประชาชน

             เลือดไหลหลั่งครั้งนี้พร้อมพลีให้
             เหมือนชดใช้บาปกรรมเคยทำผล
             ศาสนา - ไสยศาสตร์อาจปะปน
             สุดแต่คน...เอาสติพิจารณา

             หากเชือดเนื้อเถือหนังเลือดหลั่งไหล
             แล้วสารพันจัญไรไม่กรายหา
             ได้เสวยสุข ณ สวรรค์ชั้นเทวา
             ก็จักยอมสักคราเป็นม้าทรง

             หากมอบกายถวายเนื้อให้เถือเชือด
             ยอมหลั่งเลือดรินไหลเพราะใจหลง
             คงเกินห้ามความรู้สึกที่นึกปลง
             คราวเพ่งตรงรอยแผลแฉร่องรอย

             ฤๅ ศรัทธากล้าแกร่งแห่งชาวพุทธ
             อาจโต่งสุดตรงข้ามความเสื่อมถอย
             ก่อนยุคพระศรีอารย์พาลเลื่อนลอย
             เทพเจ้าพลอยจัดลำดับประทับทรง ๚ะ๛  


				

๏ ในความเงียบงัน

อัลมิตรา