27 สิงหาคม 2545 22:19 น.
อัลมิตรา
.....พบกันพลันชื่นคืนใด..........................ฉอเลาะเพราะใจ
ไฉไลใยล้อง้องอน
ชมจันทร์วันคืนดื่นกลอน..........................ร่ายเรียงเพียงวอน
ก่อนนอนราตรีพี่เคียง
ร่ายรจน์บทกาพย์ทาบเพียง.......................แทนใจใฝ่เมียง
แทนเสียงออดอ้อนตอนคืน
ดาวเดือนเกลื่อใจใฝ่ยืน............................ชีฟ้า...หา...ปืน
คงลื่นหลบลูก ( ปืน ) ถูกใจ ฯ
27 สิงหาคม 2545 22:08 น.
อัลมิตรา
....คร่ำครวญจวนจะสิ้นถวิลวาย
ใจหายแล้วแก้วตายุพาพี่
ราวกับไฟไหม้ร้อนรอนชีวี
ข้ามราตรีพี่ตรมระทมใจ
...มาร้างลาคราพบประสพพ้อง
เกินร่ายร้องคล้องคำรำเพยให้
แท้สุดทรวงห่วงหาคราจรไกล
มาเศร้าใจได้พบแล้วลบเลือน ฯ
27 สิงหาคม 2545 22:00 น.
อัลมิตรา
หากยอมเป็นคู่ใจ เอาอะไรก็ว่ามา
จะขี่ไม้กวาดไปหา พาบินไปด้วยกัน
ไกวเปลให้ทุกคืน จะเกาคางให้ทุกวัน
อย่าห่วงเลยตัวฉัน จะดูแลเธอเอง...
.....แม่มดงามนามน้อง.....................แสงระวี
กลัวเกรงเพลงฤทธี..........................กวาดไม้
ลอยไปบ่ายจรรี...............................หนีหน่าย
แฮรรี่เห็นทีคล้าย.............................พ่ายน้องคนงาม ฯ
27 สิงหาคม 2545 21:54 น.
อัลมิตรา
...thaipoem ยามนี้คนดีเอ๋ย.
อย่าไปเลยเผยว่าคราเหน็บหนาว
ขอร่ายเรียงเสียงกลอนตอนชมดาว
หากไร้เจ้าร้าวใจให้ตรอมตรม
จักขอช้างอ้างอิงใช่ลิงหลอก
มาย้อนยอกหลอกเจ้าให้เศร้าขม
เกินบรรยายหมายเพียงเสียงพริ้วลม
ไปชื่นชมโหมห้อมกล่อมกรอยใจ ฯ
27 สิงหาคม 2545 11:38 น.
อัลมิตรา
...พี่เอยฯ..น้องเผยสิ้น.................ความนัย
สุดหักห้ามหทัย............................ใฝ่อ้าง
เกรงมากฤทธิ์เกรียงไกร..............ห้ำหั่น ใจนา
เพิ่มพจน์สบถคว้าง.......................ดุจสร้างให้จมฯ
...ต่างเปรยต่างเยี่ยมไซร้..............ฤทธี
เอื้อนเอ่ยเผยวจี...........................เหยียบย้ำ
กังวาลสาดถ้อยมี...........................เคืองขุ่น กันฤา
ต่างมิตรต่างจิตรซ้ำ.......................เหตุอ้างอันใด ฯ
...จารจำจุมพิตซึ้ง.........................วิญญาณ
ด้นพจน์สะกดขาน........................หวาดไห้
เติมแต่งต่อความพาล...................เกรี้ยวกราด ใดนอ
ลำบากพธูไซร้.............................อาจได้จากลา ฯ
...เพื่อนเอยฯ ลำบากแล้ว................แนวกวี
หลบซึ่งผ่านวิถี................................หมกถ้อย
จำใจพรากคงดี...............................กว่าอยู่ แล้วนา
ลาร่ำใจบ่ายคล้อย............................หลีกลี้ห่างไกล ฯ