6 ตุลาคม 2545 10:39 น.
อัลมิตรา
(๑)
มวลดอกไม้ใบบางกลางป่าเขา
ทุกค่ำเช้าชื่นเชยเหมยน้ำค้าง
พอรุ่งสายคลายดอกเพื่อออกกาง
ชูโลกกว้างอ้างโลกสวยด้วยบางใบ
(๒)
มวลหมู่ผึ้งภมรล้วนจรเรียง
เพื่อแนบเคียงเชยชิดสนิทกาย
เกสรอ่อนเอียงเอนเป็นจุดหมาย
หวังเพียงได้ความหวานก็จารจร
(๓)
ไม่เหลือทิ้งรอยร่องให้หมองช้ำ
ไม่สร้างทำตำหนิกลีบบางอ่อน
เพื่อหล่อเลี้ยงลูกน้อยคอยออดอ้อน
อีกหนึ่งป้อนดอกใหม่ให้สานต่อ
(๔)
ครั้นผ่านสายบ่ายคล้อยก็ห้อยหุบ
เหมือนอิบอุบพักกายเผื่อใจท้อ
ดอกไม้หวังให้ใครเฝ้าพนอ
หรือเจ้ารอน้ำค้างพร่างยามเย็น
(๕)
มวลดอกไม้ใบบางกางกลีบสวย
เหมือนเจ้าช่วยอวยชัยใครแลเห็น
ให้ผ่านร้อนผ่านหนาวร้าวลำเค็ญ
ทั้งยังเป็นเช่นหวังกำลังใจ
(๖)
ใครจะรู้บ้างไหมดอกไม้เจ้า
ว่าผ่านหนาวร้อนฝนทนมากมาย
หวังเพียงเพื่อเอื้อเฟื้อเผื่อน้ำใจ
มอบกลีบใบงดงามอร่ามตา
6 ตุลาคม 2545 10:34 น.
อัลมิตรา
เชิญนั่งใกล้อัลมิตราคราร่ายเรื่อง
มิขุ่นเคืองเรื่องใดหมายกล่อมให้
ดั่งนิยายในกลอนอ้อนฤทัย
จักเล่าไปหมายกล่อมถนอมนอน
กาลครั้ง...ฟังนะจะเริ่มเล่า
ครั้งก่อนเก่าดาวพรายวายวับว่อน
กระพริบรับจับตาคราร่ายกลอน
ดั่งอ้อนวอนก่อนดับลับราตรี
จะบรรเลงเพลงก้องคคนานต์
ให้ผ่านกาลผ่านหล้านภาศรี
เพื่อสถิตย์ดวงวิญญาณกานท์ฤดี
ด้วยไมตรีที่ประจักษ์ภักดิ์ภิรมย์
รักเรียงร้อยถ้อยคำความอักษร
เป็นกลกลอนผ่อนใจให้สุขสม
ประดุจหนึ่งซึ่งเป็นเช่นดั่งลม
ที่พร่างพรมอยู่ใกล้ชิดนิจนิรันดร์
5 ตุลาคม 2545 23:56 น.
อัลมิตรา
ทางหรอกนะที่ห่างอย่างเข้าใจ
อีกหนึ่งกายก็ห่างอย่างที่เห็น
ใช่ว่าใจห่างไปด้วยอย่างที่เป็น
เหมือนย่ำเย็นจันทร์ก็คืนผืนฟ้าเดิม
5 ตุลาคม 2545 23:34 น.
อัลมิตรา
...คำคนคมว่าคล้าย.................คมเคียว
ต้องติดด้วยคราเดียว.............บาดได้
รอยแผลบาดยากเยียว-...........ยานั่น
แผลติดฝังรอยร้าย................ฝากไว้ไม่ลืม ฯ
...คำคนคิดขอดค้อน................เคืองใจ
ช่างเหยียดเหน็บความใคร.........ไป่อ้าง
ดาบบาดลึกโทรมกาย...............โลหิต หลั่งนา
ยังบ่เท่าคำคนขว้าง..................กล่าวร้ายให้เลว ฯ
...คำหวานหว่านว่าไว้.................ผุสวาท
ใครใคร่หลงเป็นทาส.................ค่ำเช้า
เหมือนมดรักรสชาด.................ตาลบาด ลิ้นแล
หลงเชื่อหวานคำเข้า..................เท่าได้มลายตน ฯ
...อันความจริงจึ่งได้................ว่าแจ้ง
อันค่าคำควรแถลง....................เอ่ยอ้าง
อันใดสิ่งซึ่งแฝง......................หลอกว่า จริงฤา
อันสิ่งเป็นจริงจ้าง....................กลบให้ไม่ตาย ฯ
5 ตุลาคม 2545 23:30 น.
อัลมิตรา
มิตรภาพตราบสิ้น.............ดินฟ้า
มวลมิตรแวะเวียนมา.........มากได้
ลืมเศร้าโศกสรรหา...........สุขมุ่ง มิตรแล
ปราศทุกข์ขจัดไร้..............คราบสิ้นอัสสุชล ฯ
และชายหนุ่มคนหนึ่งพูดว่า ได้โปรดกล่าวถึง มิตรภาพ
และท่านตอบว่า
มิตร คือคำตอบของความต้องการของเธอ
เขาเป็นเหมือนท้องทุ่ง ที่เธอหว่านด้วยความรัก และเก็บเกี่ยวด้วยความขอบคุณ
และเขาเป็นดุจโต๊ะอาหารและร่มไม้ของเธอ
ด้วยเหตุว่า เธอมาสู่เขาด้วยความหิวโหย และเธอใฝ่หาเขาเพื่อความสงบใจ
เมื่อเพื่อนพูดเปิดอก เธอย่อมไม่กลัวที่จะขัดแย้งหรือสนับสนุน
และเมื่อเขานิ่งเงียบ ดวงใจของเธอมิได้หยุดฟังสำเนียงจากดวงใจของเขา
เพราะในมิตรภาพนั้น ความนึกคิด ความปราถนาแลัความมุ่งหวังทั้งหลาย ย่อมอุบัติขึ้นและร่วมรับรู้ด้วยกันในความสงัด และด้วยความปราโมทย์อันไร้ถ้อยคำกล่าวใดๆ
เมื่อยามต้องจากเพื่อน เธอก็ไม่เศร้าโศก
เพราะคุณธรรมในเขาอันเธอรักยิ่งนั้น จะปรากฏชัดแจ้งขึ้นในยามห่างไกลเช่นเดียวกับที่ชาวเขาเห็นยอดผาชัดแจ้งก็ต่อเมื่อมองดูจากทุ่งราบเท่านั้น
และขออย่าได้มีความมุ่งหมายใดๆในมิตรภาพเลยนอกจากเพื่อขยายดวงวิญญาณให้กว้างขวางลึกซึ้งขึ้น
เพราะความรักที่มุ่งหวังสิ่งใดอื่น นอกจากเพียงเพื่อเปิดเผยความล้ำลึกของตนเองนั้น มิใช่ความรัก แต่เป้นเพียงร่างแหที่ถูกเหวี่ยงทอดออก และจะจับไว้ได้แต่สิ่งที่ไร้คุณค่าเท่านั้น
และจงให้สิ่งที่ดีที่สุด แก่มิตรของเธอ
ถ้าหากเขาจำต้องรู้ระดับน้ำของเธอ ขณะน้ำลด ก้ขอให้เขาได้รู้มันขณะน้ำเอ่อท่วมด้วย
เพื่อนที่เธอแสวงหา เฉพาะเมื่อยามต้องการฆ่าเวลาเท่านั้น จะมีคุณค่าอะไร
จงใฝ่หาเขา ขณะที่เธอปราถนาจะดำรงอยู่อย่างแท้จริงด้วย
เพราะเขามีหน้าที่ อันจะทำความปราถนา มิใช่ความว่างเปล่าแก่เธอให้เต็มเปี่ยม
และในความหวานชื่นของมิตรภาพ ขอจงมีเสียงหัวเราะและการร่วมบันเทิง
เพราะในหยาดน้ำค้างของสิ่งเล็กน้อยนั้นเอง ดวงใจจะได้พบรุ่งอรุณของมัน และกลับสดใสอีก
หน้าส่วนตัว
1477
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
