8 พฤศจิกายน 2545 22:46 น.
อัลมิตรา
...ค้างคาวคืนคอนคิดครวญค่อนขอด
คงคอคอดคุดคู้แขนขาไขว่
คราวคร่ำเคร่งเคว้งคว้างข้างเคียงใคร
แค่ขวักไขว่ขายของคล่องคราวคืน
...แค่ขัดขาคว้าขวับขับขานข่ม
คลายแค้นขรมคมคายคล้ายขัดขืน
ของค้าวคาวเข้มแข็งแข่งคลืนคลืน
คงคลุกคลื่นแค๊กแค๊กแขกขายใข่...?
8 พฤศจิกายน 2545 22:21 น.
อัลมิตรา
โคลงโอบฉันท์
.....ทิพา.....คราเฟื่องฟ้า.............................อรุณฉาน
สง่างาม.....อลังการ....................................เพริศแพร้ว
ศิริข่าม*.....ยามขนาน................................เพรียกผ่าน- โลกนา
อร่ามตา.....เลิศแล้ว....................................ล่วงล้ำสลัวคลาย ฯ
.....สถิตย์วิจิตร......จ้า................................ไตรภูมิ
วาระ.....พิศมัยฟูม-.....................................ฟักเฟื้อ
อุมา.....ข่มโพยมธูม*..................................ขจัดมืด
ประจักษ์ใจ.....ฉายเอื้อ...............................โอบอุ้มคุ้มครอง ฯ
.....นิวัตน์.....อาจล่วงพ้น............................ราตรี
ผงาดภพ.....สบรัศมี...................................หม่นแคล้ว
กระจะนภ.....โลกีย์.....................................แจ่มจรัส
พิภพไตร.....โลกแกล้ว................................เกริกกล้าเกรียงไกร ฯ
.....กระจ่าง.....สล้างเรื่อ...............................เหลือรจน์ สบถเฮย
สว่างไกล.....ปรากฏ....................................ทั่วแคว้น
รติใฝ่.....กำหนด.........................................พจน์พากย์
สิใคร่ชม.....สมแม้น.....................................มืดฟ้าชนม์สลาย ฯ
.....ตะวัน.....ตระหง่านตั้ง...........................ตราบกัลป์- กัปป์นา
สิมั่นจริง.....นิรันดร์....................................เลื่องหล้า
ตบะยิ่ง.....อิงมหันต์-..................................คุณประโยชน์
มินิ่งตรม.....อ่อนล้า....................................เสื่อมสิ้นฤทธิไกร ฯ
.....มนุษย์.....พึงเช่นเพี้ยง...........................สุรีย์ฉาน
ประดุจสม.....กอปรกิจการ...........................ใหญ่น้อย
มนะบ่ม.....สัตย์สมาน...................................เสมอจิต
และข่มทุกข์.....คลาดคล้อย..........................ข่มข้ามสิงทรวง ฯ
.....ขยัน.....พลันต่อสู้...................................ทุกสมัย
และหมั่นเพียร.....เรียนไว............................ไม่ช้า
ธุระเปลี่ยน.....เกษียณไป..............................เปี่ยมสุข สราญนอ
เสถียรสุข.....คลุกคว้า..................................ใฝ่ข้างเคียงตน ฯ
.
.....นิรันดร์.....กาลหากยั้ง..............................ยืนยง ชีพเฮย
มิพรั่นทุก-.....คนทรนง..................................ส่งยิ้ม
ทุรยุค.....เดชดำรง.... ...................................สิสงบ
สิสุขสรรค์.....พลันพริ้ม..................................ดุจฟ้าสุรีย์ฉาน ฯ
.....( อุเปนทรวิเชียรฉันท์ ).....
.....ทิพาสง่างาม..................ศิริข่ามอร่ามตา
สถิตย์วิจิตรวา-....................รอุมาประจักษ์ใจ
นิวัตน์ผงาดภพ....................กระจะนภพิภพไตร
กระจ่างสว่างไกล..................รติใฝ่สิใคร่ชม ฯ
.....ตะวันสิมั่นจริง.................ตบะยิ่งมินิ่งตรม
มนุษย์ประดุจสม...................มนะบ่มและข่มทุกข์
ขยันและหมั่นเพียร................ธุระเปลี่ยนเสถียรสุข
นิรันดร์มิพรั่นทุกข์.................ทุรยุคสิสุขสรรค์ ฯ
**
....ศิริข่าม...แปลว่า...ศิริ...มิ่งขวัญ...สง่า...ความงาม...สุกสว่าง ..( ข่าม..คงกระพัน คงมั่น)..
....โพยมธูม...เมฆหมอก
8 พฤศจิกายน 2545 10:47 น.
อัลมิตรา
....แวะเวียนเพียรสู่ห้อง.................มองความ
บทตะเอ๋าเล่าตาม.........................ตรึกถ้อย
แยบยลประพนธ์งาม.....................งำเงื่อน
หวังจิตพินิจคล้อย........................ห่อนแคล้วแนวโคลง ฯ
....ตาม.....รสบทฟ่องฟ้า................เฟือนฝัน
รอย.....เรื่องลิขิตอัน......................อะคร้าว
ครู.....สร้างแต่ปางบรรพ์................คือบ่ง สอนเฮย
โคลง.....ร่ำคำความน้าว................เนื่องซร้องสืบสาน ฯ
7 พฤศจิกายน 2545 08:55 น.
อัลมิตรา
.....สาบโคลนปนกลิ่นน้ำ.................ตามนา
ลมลิ่วปลิวเพลา..............................บ่ายเยื้อง
กระยางโหย่งตรงปลา......................แหวกว่าย
เขย่งขยับจับเงื้อง-..........................ง่าจ้องมองปลา ฯ
.....ปากจิกกระดิกดิ้น......................กินกลืน
ปากงาบขนาบขืน.............................ลื่นคว้าง
มัสยาฝ่าแรงฝืน..............................หลบหลีก ปลีกเฮย
ธรรมชาติพิลาสอ้าง.........................อย่างน้ำคำกวี ฯ
6 พฤศจิกายน 2545 11:59 น.
อัลมิตรา
ตอบแก้ กระต่ายหมายจันทร์(โคลง)
ของ...คุณค้างคาวคืนคอน กลอนที่ 25620 วันที่ 5 พ.ย.2545 เวลาดึกๆ..
กระต่าย..เผยใจ...
ระรวยรินกลิ่นคำหวานฉ่ำนัก
คลายตระหนักปักษ์ทรวงคล้ายดวงแข
สคราญงามยามมองผ่องพรรณแพร
สลวยแม้แค่ชมภิรมย์ใจ
เกินแต่ใจหมายไขว่มาใกล้อก
ไม่หล่นตกพกพื้นจะชื่นใกล้
เป็นกระต่ายหมายจันทร์อันพรรณพราย
ยังแวววายคล้ายแก้วอันแพรวพราว
แต่ชม้ายคล้ายเห็นดาวเกี้ยวโสม
หวั่นพโยมโน้มจิตคิดแล้วเศร้า
เพ็ญอยู่สูงเกินคว้ามาพิเนาว์
ฤาจะเหงาเราหงอยคอยเพ้อนวล
เจ้าจันทร์...เฉลยใจ...
แม้งดงามยามเยื่องย้ายปรายจากฟ้า
ในอุราซ่อนแนบแอบคิดหวล
กระต่ายซ่อนรักซ้อนอ้อนย้ำยวน
มาคร่ำครวญด่วนพ้อหนออ่อนใจ
จะมากดาวสุกสกาวเย้าชวนชิด
มิเพ่งพิศหมายอื่นชื่นเคียงใกล้
ยังมีชายในเงาจันทร์อยู่ร่ำไป
อย่าได้คิดน้อยใจหรือสงกา
ย้ำอีกความตามเอ่ยเฉลยแจ้ง
ถึงอับแสงแต่แรงรักยังจักกล้า
ศศ..เคียงคู่..จันทร..ดั่งเคยมา
จวบจนฟ้าตราบสิ้นแผ่นดินทลาย ...มิเปลี่ยนแปลง..