17 พฤศจิกายน 2545 16:17 น.

เพรียกหา

.....วอนนวลควรบ่งแย้ม.........................เฉกจัน- ทราเฮย 
ลอยเด่นสกาวพรรณ-.............................เพริศแพร้ว 
ปราศหมอกพโยมควัน............................ปักษ์ปก 
กระจ่างคคนางค์แคล้ว-...........................เมฆใกล้หมายหมอง ฯ 

.....หากไกลหาห่างไร้..............................ไกลกัน นาแม่ 
หากจิตคิดผูกพันธ์..................................ดุจใกล้ 
เคียงครองคู่ขับฉันท์...............................โคลงกล่อม กาพย์นา 
เสนาะเพราะหมายให้...............................นิ่มน้องหมองคลาย ฯ 

.....เกินคำอาจพร่ำพ้อง............................ความนัย แม่เอย 
สุดเอ่ยเฉลยใด.......................................อดกลั้น 
เพรียกหาใช่เลศนัย.................................หมายหลอก 
สุดห่วงดวงจิตนั้น...................................อยู่ใกล้ใจนวล ฯ 

.....หลับฝันคืนผ่านพ้น..........................ราตรี แม่เอย 
พลันตื่นรื่นฤดี.......................................ชื่นซ้อง 
กิจการมั่นสุนทรีย์..................................ปรีด์จิต- เกษมนา 
ขอแม่นวลเคียงคล้อง..............................สุขซ้องสราญรมย์ ฯ

765

love

comment

17 พฤศจิกายน 2545 16:12 น.

ดั่งตะเกียง

อัลมิตรา


.....มืดสลัวมัวม่านฟ้า..................ราตรี 
เพ็ญดับอับแสงศรี......................สลดเศร้า 
เพียงแสงแห่งตะเกียงมี..............มาส่อง 
อบอุ่นจุนจากเจ้า.........................กระจ่างแจ้งแสดงหน ฯ

.....ชีวิตจึงอย่าร้าง.....................แนวทาง 
มืดมิดปานใดยัง.........................สว่างได้ 
ความหวังหมดเปรียบดัง..............ตะเกียงดับ แสงแล 
มีจุดหมายตั้งไว้.........................จึ่งรู้ทางเดิน ฯ


...ต่อด้วยคำสอนของปู่จอมยุทธเมรัย...

ชั่วชีวิตอุปสรรคย่อมมีบ้าง
ทะเลกว้างยังมีที่ตื้นเขิน 
ตั้งสติรอเวลากล้าเผชิญ
แล้วจึงเดินหาฝันอย่างมั่นใจ 

เมื่อแสงแดดแผดจ้าเริ่มปรากฎ
หมอกที่บดบังทางเริ่มจางใส 
เมื่อหนทางทอดยาวให้ก้าวไกล
เมื่อฟ้าใหม่ใสผ่องก็ลองเดิน

3731

love

comment

17 พฤศจิกายน 2545 15:51 น.

ย่ำโลกลบรอย โศกในคืนสลัว

อัลมิตรา

...ย่ำ...เยือนเรือนหยอกเย้า............................ยามคืน
โลก...หลากมากมิตรยืน................................ย่องยิ้ม
ลบ...คราบคร่ำครวญฝืน................................คราวขื่น-  ขมนา
รอย...รักจักพราวพริ้ม....................................กริ่มแก้มแซมทรวง ฯ

.....โศก...ศัลย์ผันผ่านพ้น..............................กมลเทอญ
ใน...จิตคิดขวางเขิน......................................ขอดข้อน*
คืน...กลับดับหมางเมิน...................................เพลินเพลิด  เถิดนา 
สลัว...สลับขยับฟ้อน.......................................อ่อนช้อยพลอยสราญ ฯ

761

love

comment

16 พฤศจิกายน 2545 21:57 น.

กล่อมน้องปองรัก..

อัลมิตรา

ยามนิทราคราหลับกับอกพี่
เอื้อนวจีกี่คำที่พร่ำให้
คลายเหน็บหนาวร้าวรานสั่นฤทัย
จะกวัดไกวหมายชื่นระรื่นเคียง

แม้นเสียงนกตกใจให้ไหวหวาด
จงเคลื่อนคลาดปราศน้องพ้องต้องเสียง
สะดุ้งใดไป่ห่างยังมองเมียง
อนงค์เพียงเบี่ยงกายได้นิทรา

จะร่ายรจน์บทใดให้ชื่นจิต
คนึงพิศจิตพ้องคล้องสรรหา
ให้หวานแว่วแนวคำจำนรรจา
กวีพาอย่าหวั่นสะท้านทรวง

จะเคียงเจ้าจนผ่องเรืองรองรุ่ง
สุรีย์พรุ่งรุ่งเช้าพราวแสงสรวง
รัศมีรังสิมันตุ์อันแจ่มดวง
คงโชติช่วงล่วงโศกวิโยคคลาย ฯ

970

love

comment

16 พฤศจิกายน 2545 21:51 น.

นิราศบางไทร

อัลมิตรา

.....บางไทรไทรซุ้มร่ม......................โศกสยาย
ลมพัดใบกวัดกลาย..........................ยอกย้อน
เปรียบจิตคิดครวญหมาย..................ครองคู่ หทัยเฮย
(กิ่ง)ไทรโยกปานอกซ้อน...................เสียดซ้ำยามถวิล ฯ

.....หัวรอ...ขอย่ำเท้า........................งอแง
ชมตลาดอาจจอแจ...........................อยู่บ้าง
คนมากหากวอแว.............................ฉุกละหุก...?
พันหมื่นเปรียบย่านร้าง....................หากสิ้นนวลเคียง ฯ

.....ขาดความยามเอ่ยเอื้อน................โอษฐ์วจี
สุดพร่ำยามจรลี................................จากร้าง
จักมั่นดั่งพจนีย์.................................ตราบดับ-  ขันธ์นา
ขาดแม่ดุจดังคว้าง..............................คร่ำฟ้าครวญดิน ฯ

.....กำสรวลสลดแท้............................นุชนาฏ  แม่เอย
พรอดพร่ำลำนำอาจ...........................ร่ำไห้
เดือนดับลับโลกธาตุ...........................คราวรุ่ง  สมัยแฮ
ไป่เทียบเปรียบอกไข้..........................จากน้องอนงค์นวล ฯ

1524

love

comment