20 พฤศจิกายน 2545 22:22 น.
อัลมิตรา
.....สายหยุดสายกลิ่นสิ้น....................หอมสลาย
สายเสน่หามา กลาย...........................กลับร้าง
กลีบดอกออกเรียงราย........................สละกลิ่น ฤาแม่
คงหม่นจนมล้าง................................ร่วงแล้วโรยลา ฯ
.....สายหยุดฉุดจิตน้อม......................ถนอมนวล
ห่างกลิ่นถวิลหวน...............................ห่วงแท้
ดอกโรยโหยกำสรวล...........................โศกสลด
ปราศดอกชอกใจแล้...........................หยุดห้อมดอมดม ฯ
19 พฤศจิกายน 2545 21:33 น.
อัลมิตรา
คืนนี้เป็นคืนขึ้น 15 ค่ำ..จันทร์เพ็ญจะอร่ามตา
ดุจโคมกลมที่แขวนเติ่งกลางท้องฟ้ายามราตรี
สะท้อนแสงดุจกระจกเงากับผืนน้ำที่นิ่งสงบ
โพยมบนฟ้าดูเหมือนแค่เอื้อมเมื่อจักคว้าเงา
หากแต่เพียงมือจุ่มลงไป จันทร์ในน้ำย่อมติงไหว
และเมื่อแหงนมองฟ้าไป จันทร์ในใจยังคงเดิม
...
หรีดหริ่งเรไร เริ่มขับบรรเลงกล่อมเพลงไพรอย่างอ้อยอิ่ง
แม้แต่พระพาย ยังย่างกรายอย่างแผ่วเบา ดุจกระซิบ กระซาบ
เต่าทองตัวน้อย เกาะใบอ่อน .. ดอกไม้บางเบาหรุบกลีบห่อหุ้มเกสร
...
จันทร์ในใจ..ไม่ว่าจะผ่านไปกี่คืนต่อกี่คืน ย่อมเต็มดวงเสมอ
จันทร์ในใจ..ไม่ว่าจะผ่านไปกี่คืนต่อกี่คืน ยังมาเยี่ยมเยือนเสมอ
จันทร์ในใจ..ไม่ว่าจะตื่นหรือจะหลับ ยังพราวพร่างกระจ่างในใจเสมอ
จันทร์ในใจ..จันทร์ในใจ..จันทร์ในใจ
19 พฤศจิกายน 2545 08:59 น.
อัลมิตรา
...เมื่อวานฉันเป็นเด็กดื้อ มีผู้ใหญ่คอยถือไม้ไล่
...แถมเอานิ้วมาหนีบจมูกอยู่ร่ำไป จุ๊ๆๆป้องปากให้พูดจาดีๆ
...เผลอหน่อยก็เอามือขยี้ผม แอบมาดมแก้มยามยิ้มปรี่
...ผู้ใหญ่ทำอะไรอะไรก็ว่าดี ส่วนเด็กดื้ออย่างเรานี้ มีหรือจะยอมฟัง
...แก่นแก้วกระโหลกกะลานัก เอ่ยขึ้นทักว่าเป็นลิงเป็นค่าง
...ขี้มูกเกรอะขี้ตาแห้งแข็งกรัง ดูแล้วยังหาที่น่ารักไม่เจอ
...แหม !! ใครๆก็อยากจะสวย แต่ว่าช่วยไม่ได้ที่เราโง่
...แต่งตัวอย่างกะเด็กกะโปโล แถมไม่โก้เมื่อเดินไปด้วยกัน
...วันนี้ฉันโตเป็นสาว งามพริ้มพราวราวนางฟ้านั่น
...ใครเห็นก็อยากจะผูกพัน และเริ่มมีฝันกับใครบางคน
...แต่หากยังซุกซนอยู่ ถึงแม้ดูแล้วอาจจะสับสน
...เฮ้อ !! ปวดหัวกับคนบางคน ที่พร่ำบ่นจนเก็บไปละเมอ
...เฮ้อ !! ทำอะไรก็ขวางตายิ่งนัก คนเคยรักเคยเคียงชิดใกล้
...กล่าวคำที่ทำให้น้อยใจ อยากร้องไห้ และ หนีไปให้ไกลสุดตา
...เด็กดื้อ เด็กดื้อ อีกแล้ว เหมือนนกแก้วแว่วคำบ่นหา
...ได้ยินแล้ว ก็รู้แล้ว ว่าในสายตา เห็นเป็นเด็กอยู่ทุกเวลา
....ก็เพราะอย่างนี้แหล่ะน๊า...
...เฮ้อ ..จะไม่ให้ดื้อหรือไง ? เชอะ ..แล้วจะให้ทำยังงัย ?
...แหง่ะ ..แล้วจะให้ทำอย่างไร ? ... ก้อแล้วจะบ่นทำไม ? ...ว้า ..
18 พฤศจิกายน 2545 22:47 น.
อัลมิตรา
...สัญญานะครับ..คนดีของผม...
...สัญญานะครับคนดี..อย่าเหงา...อย่าเศร้า...อย่าร้องไห้...อย่าตามหา...
...อย่ารับรู้เลยว่า...หัวใจผมจะเจ็บร้าวลึกสักเพียงไหน...
...ดูแลตัวเองนะ...ในวันที่เราห่างกันไกลแสนไกล ...
...และโปรดรักษาใจ ...และเข้มแข็งเอาไว้...แม้ผมจะมิได้อยู่ใกล้ๆคุณ...
...หนทางหรอกนะที่ห่างอย่างเข้าใจ ...
...อีกหนึ่งกายก็ห่างอย่างที่เห็น ...
...ใช่ว่าใจห่างไปด้วยอย่างที่เป็น ...
...เหมือนย่ำเย็นจันทร์ก็คืนผืนฟ้าเดิม ...
18 พฤศจิกายน 2545 10:06 น.
อัลมิตรา
~::+.*~*+:::~ +.*~*+:::~ +.*~*+:::~ +.*~*+:::~ +.*~*+:
~::+.*~*+:::~มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า+.*~*+:::~
~::+.*~*+:::~ +.*~*+:::~ +.*~*+:::~ +.*~*+::~
...มิตรภาพตราบสิ้น...............ดินฤๅ ฟ้าฤๅ
เปรยเปรียบจากโอษฐ์หรือ.......ชัดแจ้ง
สัมพันธ์มิตรยึดถือ.................แนบแน่น
แต่หากมีเสแสร้ง...................มิตรแท้แสดงไฉน ?