22 พฤศจิกายน 2545 15:47 น.
อัลมิตรา
.....ถึงบางพลัดอาจพ้น...........................คนงาม
ดุจพรากอยากทวนถาม.........................นิ่มน้อง
สำเนียงเยี่ยงติดตาม.............................หวานแว่ว- จริงแม่
พรายหลอกฤามนต์คล้อง........................เกี่ยวให้ใจคนึง ฯ
.....หากพลัดพรากยากคล้อย...................จิตคลาย แม่เอย
เกินร่ำจำเรียงหมาย..............................หม่นแท้
คราวคลาดอาจเดียวดาย........................ใจเปลี่ยว
ดุจสมุทรไพศาลแล้................................ปราศเย้ามัสยา ฯ
22 พฤศจิกายน 2545 10:15 น.
อัลมิตรา
อยากรำพันวรรณกรรมคำหวานแว่ว
อาจไม่แคล้วแน่วเนื่องเรื่องใดได้
หากแต่คงตรงจิตลิขิตไป
ตามที่ใจหมายเขียนมิเพื้ยนความ
ดุจฟากฟ้าคราหม่นพ้นแสงส่อง
จักร่ำร้องหมองใจใช่หักห้าม
ใช่เป็นเพียงเรียงร้อยคล้อยถ้อยความ
แต่สุดห้ามยามไกลให้หายครวญ
ดุจหักห้ามปรามจิตคิดถึงเจ้า
เคยอยู่เหย้าเฝ้าคลอพนอหวล
ยังพร่ำเพรียกเรียกร้องห้องใจรวน
ยามแย้มสรวลชวนพิศยังติดตา
ดุจฤทัยใคร่ใฝ่ไล้โลมชื่น
คงระรื่นหมื่นซึ้งถึงเสน่หา
กอดประคองแนบแน่นแฟ้นวิญญาณ์
ให้หวนหาครากายไกลนวลนาง
ดุจอักษรทั้งหมดที่จรดร่าย
ยังมิใช่ใกล้เคียงแม้เสี้ยวห่าง
โอ้ใจเอยเผยสิ้นมิอำพราง
ว่ารักนางเกินคำพร่ำบรรยาย
ดุจดาวเดือนที่เกลื่อนกลางเวหน
มากมายจนเกินนับสดับไหว
แต่เพียงหนึ่งที่คงมั่นมิพรั่นไป
คือหัวใจที่มอบให้มิคลายคลอน
22 พฤศจิกายน 2545 00:05 น.
อัลมิตรา
.....ตะกอนนอนนิ่งแล้ว....................อนุสัย
ปราศสิ่งอิงคนไกว............................ขุ่นข้น
เปรียบจิตพิสิฐสมัย...........................ไกลหม่น หมองนา
หากแกว่งไกวอาจล้น........................เอ่อด้วยอกุศล ฯ
พิสิฐ....เป็นคำกิริยา...แปลว่า...วิเศษ...ประเสริฐ..
20 พฤศจิกายน 2545 22:40 น.
อัลมิตรา
หญิง..
จะขอเป็นจันทร์งามยามราตรี
สถิตย์ที่กลางนภาเวหาหน
ระยิบระยับวับวาม ณ เบื้องบน
ลิขิตกานท์จารสกลนิพนธ์ความ
ชาย..
ขอรักจันทร์งดงามอร่ามฟ้า
ชิดนภางามงดจรดเวหน
ยามต้องแสงอ่อนช้อยคล้อยกมล
กวีนิพนธ์สกลกานท์สราญใจ
20 พฤศจิกายน 2545 22:35 น.
อัลมิตรา
หนึ่งดอกนั้น...งดงาม...น้ำใจเจ้า
หนึ่งดอกนั้น...อับเฉา...ใต้เงาฝัน
หนึ่งดอกนั้น...เบ่งบาน...อย่างเช่นจันทร์
หนึ่งดอกนั้น...สร้างสรร...กาลวารี
จะดอกไหน...ในโลก...ล้วนชูช่อ
ล้วนสรรค์ต่อ...เป็นไป...ในวิถี
ขอเพียงหนึ่ง...เดียวนั้น...ในชีวี
ดอกไม้มี...คนเห็นเป็น...กำลังใจ
งดงามนัก...หากถาม...ความเป็นจริง
งามงดนัก...หลากสิ่ง...ที่สูญหาย
งดงามนัก...ชีวิต...ที่พลิ้วพราย
งามงดนัก...สหาย..ในดงดอน
อยากจะถาม...เหนื่อยไหม..งามดอกไม้
บานไสว...ชูดอก..กวีกลอน
เพื่อท้าทาย...สร้างหวัง...ฝูงภมร
ให้ก่อนนอน...เคลิบเคลิ้ม...ด้วยใบบาง...