25 พฤศจิกายน 2545 22:57 น.

วันเกิดคุณพ่อ

.....กาลผันวสันต์ปี......................ดรณีทิวาวาย 
ราตรีศศีกลาย.............................วระหมายจะย้ายกาล 
ขวบปีมิยั้งหยุด...........................ศิริชุตติม์กี่วาร 
เรื่องรุ่งผดุงนาน.........................ธุระการสราญใจ ฯ 

.....ชื่นช้องสนองจิต.....................อริคิดพิชิตใด 
จงพ่ายสลายไกล.........................รติได้หทัยครอง 
หลับตื่นระรื่นภักดิ์........................ขณะรักประจักษ์ปอง 
อาพาธมิปราถน์ต้อง.....................จิตะคล้องประคองความ ฯ 

.....แฮปปี้นะแด๊ดดี้.......................ดรุณีฉวีวาม 
ฝากฉันท์ ณ วันยาม.....................กวิพร่ำสิร่ำพร 
อีกคนดีนรีน้อง.............................มิคะนองละจ้องงอน 
ยิ้มแย้มอแร่มวอน........................ปิตุตอนสิย้อนยล ฯ 

.....ศรีสุขผละทุกข์ใจ....................มนะได้วิไลดล 
หวังวัฒนาปน..............................สิริล้นกมลเมียง 
กี่ปีสิเคลื่อนกาล...........................สิสราญสนานเคียง 
ฝากฉันท์ประพันธ์เสียง.................กวิเรียงเผดียงกานท์ ฯ

863

love

comment

25 พฤศจิกายน 2545 22:29 น.

นางแอ่นน้อย

อัลมิตรา

นางแอ่นน้อยลอยบินบนถิ่นฐาน
สร้างตำนานมิตรภาพซึมซาบเห็น
มากมายหลายผู้คนหลายประเด็น
บังเกิดเป็น...มิตรภาพ...อาบต่อใย

ตราบสิ้นฟ้า...มลาย...คำทายทัก
มากมายนักคำกวีที่ขานไข
เหมือนหนึ่งบทความรักประจักษ์ใจ
สานต่อได้...ด้วยมิตร...นิจกาล

ประดุจดั่งดอกไม้...ไม่ทิ้งต้น
แม้นถูกค้นจากภมรชอนความหวาน
ไม่อับเฉามัวหมองหรือจ้องพาล
ยังคงบาน...เปล่งปลั่ง...อย่างเช่นเคย

นางแอ่นน้อยลอยบินบนถิ่นฐาน
ตำนานสานสร้างต่อรอเฉลย
แสวงหาไมตรีดีดั่งเคย
เปิดใจเผย...มิตรภาพ...ตราบนิรันดร์ฯ

739

love

comment

25 พฤศจิกายน 2545 08:17 น.

.....น้ำตาแสงใต้ ภาค ๒.....

อัลมิตรา

  
๑. 

.....เคียงคลอขอกล่อมน้อง.......................ยามหนาว 
ก่อนพรากจากนวลคราว...........................รุ่งหล้า 
รำพันหวั่นจิตราว-...................................ชีพปลิด  แม่เอย 
วันพรุ่งอาจมุ่งหน้า..................................สู่ฟ้าสรวงสวรรค์ ฯ 

๒. 

.....เดือนดาวพราวพร่างแท้.....................แลสะคราญ  แม่เอย 
ลอยเด่นเป็นพยาน................................หยั่งรู้ 
แสงส่องผ่องดวงมาลย์...........................ปานจิต-  พี่นา 
จักมั่นตราบชีพทู้*..................................ท่านท้าวมัจจุ-  ราชา ฯ 

๓. 

.....ไออุ่นหนุนแนบเนื้อ...........................นวลลออ 
ภพพรุ่งอาจเกินรอ..................................ยิ่งแล้ว 
เคยชิดสนิทพะนอ..................................พอพลัด-  พรากเฮย 
จักคร่ำครวญยามแคล้ว...........................คลาดเจ้าเยาวมาลย์ ฯ 

๔. 

.....ใครหนอจักกอดเจ้า...........................คราวคืน 
มดไต่ยุงไรหืน*......................................ดื่นใกล้ 
ใครหนอจักหยัดยืน................................ปัดเป่า 
นวลแม่อาจแลไหม้.................................หม่นแล้วเรียมสงวน ฯ 

๕. 

.....อาหารหวานข้าวอุ่น...........................โอชา 
แกงกับสำรับหา.....................................ค่ำเช้า 
อาจบูดดุจอสุภะพา.................................หมองจิต 
หาเทียบเปรียบจวักเจ้า............................แต่งให้ชิมชม ฯ 

๖. 

.....มองเรือนเหมือนรกร้าง.......................เลือนรา-  ศีนอ 
จักเงียบเปรียบพฤกษ์พณา.......................ปราศช้าง 
เตียงตั่งดั่งโหยหา...................................คนนั่ง-  นอนเฮย 
เงียบเชียบเปรียบพี่ร้าง............................ห่างน้องฤาไฉน ฯ 

๗. 

.....นมแมวโมกแก้วยี่-...............................สุ่นไสว 
จักเหี่ยวเหลียวทางใด...............................ไป่แย้ม 
ราตรีทิวาไย............................................ใบหม่น-  หมองนา 
ซ่อนกลิ่นกลับงามแฉล้ม............................ช่อแย้มแซมงาม ฯ 

๘. 

.....รัตติกาลพลันเคลื่อนคล้อย....................ยามเลย-  ล่วงนอ 
ดาวเด่นเดือนเดี่ยวเผย..............................อ่อนล้า 
อาจดับลับมหรรณพ์เปรย..........................เปรียบพี่ 
จำจากดุจโสมหม้า....................................พรากหล้าคราอรุณ ฯ 

๙. 

.....พรุ่งเพรียกจักจากเจ้า.........................เยาวมาลย์  แม่เอย 
ครวญคร่ำวรรณกรรมขาน........................ผ่านถ้อย 
อาลัยบ่ายนงคราญ..................................พลันสลด 
เกินพร่ำคำสรรค์สร้อย.............................เฉกไร้จินตนาการ ฯ 

๑๐. 

.....เกล็ดแกมแวมแห่งไต้..........................กระจ่างตา 
ปานเพ็ชรเกล็ดประภา..............................พร่างแพร้ว 
วับวาวเยี่ยงจันทรา..................................คราเพ่ง-  พิศม์นอ 
แน่แน่วแววคลาดแคล้ว...........................ฟากฟ้าสุราลัย ฯ 

๑๑. 

.....ระทมแสงใต้เรื่อ-...............................เรืองฉาย 
จำห่างดังชีพวาย....................................ดับแล้ 
แสงใต้ดับดุจมลาย.................................ตายจาก-  แม่นา 
มิอาจปราถน์เคียงแม้...............................จิตใกล้อนงค์นวล ฯ 

๑๒. 

.....เคียงคลอรอใต้พล่า...........................เพลิงผลาญ 
พลอดพร่ำรำพันผสาน............................โอบเนื้อ 
น้ำตาดั่งวสันตกาล.................................เยี่ยมโลก 
กานท์กล่อมกาพย์กล่าวเกื้อ.......................เผื่อเจ้าคลายครวญ ฯ 

๑๓. 

.....เสร็จกิจพี่จักย้อน.............................กลับเรือน 
นวลแม่ยามแลเบือน..............................บ่ายหน้า 
ขอชมชื่นเปรียบเสมือน..........................คราวก่อน-  เถิดแม่ 
กายห่างจิตยังคว้า.................................ไขว่เจ้าเคียงใจ ฯ 

๑๔. 

.....ไก่ขันพลันเศร้ายิ่ง............................นุชนาฏ  แม่เอย 
ปานดาบของเพชฌฆาต.........................บั่นแล้ว 
แสนสลดพจน์มิอาจ...............................เรียงร่าย 
ขอกอดหอมก่อนแคล้ว...........................คลาดเจ้าคราวอรุณ ฯ 

๑๕. 

.....เอกชัยหมายจ้ำคัด...........................ชลยาน 
เรือพระที่นั่งทะยาน..............................แหวกน้ำ 
งามเด่นเช่นรัศมิมาน............................โปรดโลก-  ธาตุแฮ 
หมายมุ่งผดุงค้ำ...................................กิจยั้งเกียรติภูมิ ฯ 



หืน ในที่นี้หมายถึง.....นั้นมันเลวทรามต่ำช้ายิ่งนัก...
ทู้.....แปลว่ายอมอยู่ในอำนาจ..

1618

love

comment

24 พฤศจิกายน 2545 21:12 น.

คำสัญญา

อัลมิตรา

สุริยา อ่อนแรง แสงเพียงน้อย
ประหนึ่งคอย ล่วงลับ แลดับหาย
คำสัญญา เคยให้ เกรงจะวาย
กลัวลับหาย ..คลายเคลื่อน ..เหมือนตะวัน

ขอเพียงคำ สัญญา อย่าลาลับ
ไปแล้วกลับ มาพะนอ สานต่อฝัน
มาแต่งแต้ม เติมใจ ให้แก่กัน
ร่วมผูกพัน ..มั่นหมาย ..มิคลายคืน

1413

love

comment

24 พฤศจิกายน 2545 14:45 น.

ผ้าพันคอผืนน้อย

อัลมิตรา

ผ้าพันคอที่คุณให้ผมมา คนดีของผมรู้ไหมครับว่า...
อยู่ข้างกายเสมอเธอรู้ไหม 
ไม่ห่างไกลแม้นเพียงน้อยให้หงอยเหงา 
ได้หยิบยื่นชื่นชมทุกค่ำเช้า 
ผ้าพันคอผืนเก่า...เจ้าให้มา 
ทีละนิดทีละน้อยค่อยค่อยก่อ 
สายใยทอผูกพันอันล้ำค่า
บังเกิดเกื้อกูลจิต...ติดอุรา 
สานเป็นผ้า...พันคอ...ขอพันใจ 

...อบอุ่นนัก...อบอุ่น...ความคุ้นเคย ...เหมือนดั่งเกยตักหนุน...อุ่นไม่หาย 
...แม้นลมหนาวมาเยือนสะท้านกาย ...แต่ภายใน...อบอุ่น...มุนละไม 
...ผ้าพันคอผืนน้อยจะคอยเตือน ...ไม่ลางเลือนลับห่างแม้นทางไกล 
...ถักจากพรมทอด้วยมือสื่อจากใจ ...จะเก็บรักษ์ชิดกาย...ไม่ห่างเลย

1513

love

comment