26 พฤศจิกายน 2545 21:31 น.
อัลมิตรา
๑๕
.....บางนากิโลสี่เข้า...................เขตราม สองแฮ
แวะพักทานเที่ยงตาม................เพื่อนร้อง
ร้านเสต็คแขกล้นหลาม..............รสแค่ นี้ฤๅ
ฤาเท่ารสมือน้อง........................อร่อยแท้เรียมถวิล ๚
๑๖
.....จากรามสองบ่ายคล้อย...........ฟื้นแรง อิ่มแล
แสงแดดเริ่มแผดแสง.................ส่องสะท้อน
โหยรักรุ่มร้อนแสดง....................ดลเทวศ
แสงแดดร้อนกว่าร้อน..................รักร้อนกว่าแสง ๚
๑๗
.....ผ่านมาถึงกิ่งแก้ว..................ใจโหย
เห็นแต่ดอกแก้วโรย...................เกลื่อนพื้น
กลัวรักร่วงโอดโอย....................ปวดอก
และดอกแก้วร่วงสะอื้น................หลั่งน้ำตาคลอ ๚
๑๘
.....บางประกงยิ่งปวดร้าว...........ใจพะวง
เพลงรักจางบางประกง...............ยอกย้อน
ชายห่างเปลี่ยนใจอนงค์...............เป็นอื่น
กลัววิตกสุดสะท้อน.....................หากเจ้าเปลี่ยนไป ๚
๑๙
.....ชลบุรีบายพาสท์อ้อม.............เมืองชล
ทางเบี่ยงตัดแม้นถนน.................หลากเส้น
กลัวใจนุชสับสน.........................หลากเยี่ยง ห่างแม่
เรียมโศกใจไป่เว้น......................โอดถ้อยรายทาง ๚
๒o
.....คร่ำครวญป่วนโศกซ้ำ............น้ำตา
หยาดหยดรดหลั่งมา..................เปียกชื้น
สหายเรียมร่วมสนทนา................เรียมหลับ ตาแม่
ยังไม่คลายโศกสะอื้น..................หลับทั้งน้ำตา ๚
๒๑
.....ถึงจุดนัดใกล้สี่.....................โมงเย็น
ตื่นจากหลับก็เป็น......................เขตอ้าง
แม้เรียมหลับฝันเห็น..................พักตร์แม่
ยามตื่นเรียมฝันค้าง...................แม่นั้นหายสูญ ๚
26 พฤศจิกายน 2545 21:29 น.
อัลมิตรา
๘
.....มาถึงที่นัดพ้อง........................เพื่อนโคลง
บางจากปั๊มเก้าโมง.......................อกว้า
สหายหายพี่เฝ้าโยง......................ยามเปลี่ยว
ยิ่งคิดถึงนวลอ้า............................อกช้ำคร่ำครวญ ๚
๙
.....คราจากจำจากเจ้า....................จำไกล
ร้อนแดดร้อน-ร้อนใจ....................กว่าร้อน
น้ำเนตรพี่หลั่งไหล.......................เพียงเทวษ ถวิลแม่
บางจากมายอกย้อน.....................หลอกเหล้นยั่วฤๅ ๚
๑o
.....จากปั๊มบางจากนั้น.................เพลา ล่วงแฮ
กว่าจะรอสหายมา........................พรักพร้อม
ยัยหนูและทิวา............................สายสุด
เหตุรถพาไปอ้อม........................เยี่ยงน้องเคยหลง ๚
๑๑
.....ศรีนครินทร์ยามใกล้เที่ยง.........เคลื่อนพล
แยกพัฒนาการถนน.....................เปลี่ยวว้า
ผ่านอ่อนนุชโอ้ทน........................ทุกข์กระหน่ำ
อ่อนเรี่ยวอ่อนแรงล้า....................ทุกข์ท้ออ่อนใจ ๚
๑๒
.....แยกอุดมสุขทุกข์เร้า...............เรียมครวญ
เคยขับรถพานวล........................นิ่มน้อง
เที่ยมชมดอกไม้สวน-..................หลวงก่อน โน้นแม่
งามเด่นสวนหลวงพร้อง..............ดอกไม้อร่ามสวน ๚
๑๓
.....กล้วยไม้แตกกิ่งก้าน.............ดอกใบ
สายหยุดหอมกลิ่นไกล...............บ่ายลี้
กุหลาบสดศรีใส........................ส่งกลิ่น หอมแม่
พรางพี่ชวนชมชี้.......................นุชชี้ชวนชม ๚
๑๔
.....มาแวะปั๊มอีกครั้ง.................บางนา- ตราดแฮ
ใยแวะบางจากพา.....................พี่เศร้า
ใจพี่ถวิลหา.............................โหยร่ำ เรียกแม่
แต่หากห่างจากเจ้า...................เรียกเจ้าฤายิน ๚
26 พฤศจิกายน 2545 21:27 น.
อัลมิตรา
๑
.....แถลงปางนิราศร้าง..................ห่างภิรมย์
จำห่างจำใจตรม...........................จากเจ้า
ครานัดมิตรอาศรม-.......................โคลงท่อง ทะเลแฮ
ทวนคลื่นถกโคลงเย้า.....................หยอกล้อคลอทะเล ๚
๒
.....ฤๅบุญเราร่วมสร้าง...................จางหาย
รอยบาปจึงมากราย.......................พรากขู้
ทนเทวษเมื่อห่างสาย-....................สวาทอก ถวิลแม่
ครานิราศร้างชู้..............................อกโอ้อาดูร ๚
๓
.....โฉมแม่จักฝากไว้.....................แห่งใด ดีฤๅ
กลัวหมดไปทั้งไตร.......................โลกแล้ว
เพื่อนสตรีก็กลัวใจ........................ยุคเสื่อม สมัยแล
โฉมแม่จักผ่องแผ้ว........................ฝากไว้แม่เอง ๚
๔
.....สงสารเป็นห่วงน้อง..................เรียมหวัง
นุชนาฎอยู่เนาหลัง.........................อย่าเศร้า
อำนาจสัตย์เรายัง..........................เคียงร่วม กันแม่
แค่หนึ่งคืนร้างเจ้า..........................ปลอบเจ้าก่อนลา ๚
๕
.....ขึ้นรถรถเคลื่อนแล้ว.................โหยหา
กิโลหกรามอินทรา........................คว่างคว้าง
แลแม่สุดสายตา............................ลับแม่
คราขาดคู่เคียงข้าง.......................เร่งร้อนลาญทรวง ๚
๖
..... มากลางทางลาดพร้าว..............อกตรอม
นึกหนึ่งมะพร้าวน้ำหอม...................ปลูกไว้
ปลูกรักคู่เคียงถนอม......................เคียงคู่ มาแฮ
แรกรักจนมะพร้าวได้......................ใหญ่ต้นออกผล ๚
๗
.....ลำสาลีอนาถท้อ.......................สัญญาณ ไฟแฮ
รถติดไฟแดงนาน..........................นิ่งแท้
ไฟแดงอย่างไฟพาล......................ระกำอก
อีกกี่ปีจักแก้.................................จักแก้กี่ปี ๚
26 พฤศจิกายน 2545 14:51 น.
อัลมิตรา
เมื่อมีเขาเคล้าคลอพะนอคู่
โลกทั้งใบก็สวยหรูดูสดใส
ให้อิ่มเอมเปรมสุขทุกวันไป
มิหวาดไหวภัยกรายมาราวี
หากแต่นี้จำต้องร้างห่างเคียงคู่
ก็ให้ดูหมองหม่นไร้ราศี
ความมืดมิดเข้าเกาะกุมรุมชีวี
ต่อแต่นี้มีแต่ช้ำระกำทรวง
ดั่ง..ดวงไฟที่เคยฉายกลายดับวูบ
ดั่ง..รอยจูบลูบไล้ไม่มาหวง
ดั่ง..รักแรกแทรกร้าวก้าวกลลวง
ดั่ง..อยู่ห้วงความหมองหม่นจนฤทัย
ขอได้ไหมขอเพียงสักหนึ่งอย่าง
อย่าอำพรางคลางแคลงและผลักไส
สักเพียงนิดที่เอ่ยปากจากหัวใจ
ก่อนจากไป...ได้โปรดกอด(ฉัน)สักครา
เถิด..ได้โปรดเถิดนะก่อนลาจาก
รักเราพรากก็จะหักใจมิใฝ่หา
จะลุกขึ้นพร้อมเช็ดรอยคราบน้ำตา
และจะไม่โหยหาให้กลับคืน
26 พฤศจิกายน 2545 08:50 น.
อัลมิตรา
เมล็ดพันธุ์แห่งความชั่ว
.............................
เมล็ดพันธุ์แห่งความชั่ว
เหี่ยวเฉา
แต่เมล็ดพันธุ์แห่งความดี
กำลังผลิดอกออกผล
แท้จริง เมล็ดพันธุ์แห่งความชั่ว
แม้มันจะชูกิ่งก้านขึ้นไปในอากาศอย่างรวดเร็ว
แต่รากของมันฝังอยู่ในดินตื้น
มันเติบโตกระทั่ง
กิ่งก้านของมันไปบดบังแสงสว่าง
และอากาศของต้นไม้แห่งความดี
แต่ทว่า ต้นไม้แห่งความดี
ก็ยังคงเจริญเติบโตต่อไป อย่างช้าช้า
เพราะความลึกแห่งรากของมันที่หยั่งลงไปในดิน
จะทดแทนความอบอุ่น และอากาศให้แก่มัน
ถึงแม้ว่า
ขณะที่เรามองอย่างผิวเผินถึงภาพลักษณ์อันลวงตา
ที่สวยสดงดงามของต้นไม้แห่งความชั่ว
แต่...ลองค้นหาพลังอันแท้จริง
และความแข็งแกร่งของมันสิ ?
จะประจักษ์แก่เราถึงความอ่อนแอ
และแตกกันเป็นเสี่ยงเสี่ยง
อันหาใช่ความแข็งแกร่งที่แก้จริงไม่
ในขณะที่ต้นไม้แห่งคุณธรรม
อดทนต่อภัยพิบัติ
มันยืนหยัดต้านลมพายุ
และยังคงเจริญเติบโนอย่างช้าช้า
ไม่สะทกสะท้าน
ต่อสิ่งที่ต้นไม้แห่งความชั่วได้ขว้างปามัน
จากฝุ่นดิน และขวากหนาม ...!
...
บทที่ ๓ หน้า ๓๔ จากหนังสือ ด้วยจิตวิญญาณอันเปี่ยมสุข ..
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
932
