6 ธันวาคม 2545 21:37 น.
อัลมิตรา
๑)
ยามห่างเจ้าเช้าค่ำยังย้ำจิต
ให้หวนคิดร่ำไห้พิไรหา
จำจรจากพรากไกลดั่งคล้ายวิญญาณ์
สิ้นชีวาล้านักยากทุ่มเท
(๒)
สองขาแกร่งแกว่งกวัดดูขัดเขิน
ยามย่ำเดินเพลินนั้นพลันเถล
สองแขนคว้าดูว่าจะลังเล
ยามแกว่งเปลเห่กล่อมย่อมหมดแรง
(๓)
หนึ่งดวงจิตคิดถึงซึ่งน้องน้อย
จักยังคอยฤาคล้อยพลอยหน่ายแหนง
จักลืมแล้วแก้วตาคราเปลี่ยนแปลง
ฤาคิดแกล้งแย้งให้พี่ฤดีตรม
(๔)
โอ้เกินพร่ำคำหวานมาหว่านล้อม
ใครหนอกล่อมถนอมน้องเคียงครองสม
เห็นนิราศ ฯ อาจหวั่นพลันหมองตรม
ลืมคารมขรมว่าตราบฟ้าเลือน
(๕)
ครั้นได้ข่าวเยาวมาลย์นั้นสุขสรรค์
ตัวพี่นั้นพลันสุขสนุกเหมือน
ปราศมัวหมองต้องใจร้ายลางเลือน
คำอ้างเอื้อนเสมือนกล่อมถนอมนวล
(๖)
ให้สุขเถิดเฉิดโฉมประโลมหล้า
ฝากกลอนมามอบให้ได้เสสรวล
ยิ้มระรื่นชื่นจิตชิดเนื้อนวล
ต้องสิ่งควรชวนให้ใจระเริง ฯ
6 ธันวาคม 2545 12:17 น.
อัลมิตรา
สดับความรจนา...มิลาเลือน
จะคอยเตือนหทัย...มิหน่ายแหนง
สถิตย์ฝันสองเรา...ให้แสดง
ประดุจแสงตะวัน...มิผันแปร
ประจักษ์กานท์เสนาะ...ไพเราะยิ่ง
ยากไร้สิ่งเคียงเทียบ...มาเปรียบแท้
ความยิ่งใหญ่จากจิต...ของมิตรแม่
เติบโตแผ่ก้านกิ่ง...ไม่ทิ้งโคน...
หวงนะเจ้าอยากเอ่ย...ให้ได้ฟัง
ห่วงนะนางอยากกล่าว...ใช่พร่ำบ่น
คิดถึงนะนวลน้อง...สุดทานทน
แม่หน้ามลคนดื้อ...เธอรู้ไหม
6 ธันวาคม 2545 12:01 น.
อัลมิตรา
ตัวอย่าง ...
หนึ่ง คำรักพูดไป...ใจสั่งมา
สิบ คำลาพูดไป...ใจโศกศัลย์
ร้อย ห่วงหวงดวงใจ...ตราบชีวัน
พัน ความฝันเสกสร้าง...มอบงามตา
หมื่น คำชมเชยชิด...ที่ขีดเขียน
แสน ความเพียรหทัย...สิเหน่หา
ล้าน ห้วงความคิดถึง...ที่ฝากมา
มอบกานดาผู้เดียว..ไม่เหลียวใครฯ (เลยจริงๆ)
3 ธันวาคม 2545 11:25 น.
อัลมิตรา
..............................คิด
..............................เห็น
..............................เป็น
..............................ไป
ตัวอย่าง...
คิดทุกอย่างคิดได้ดั่งใจคิด
เห็นทุกอย่างชีวิตลิขิตเห็น
เป็นทุกอย่างเป็นได้ดั่งใจเป็น
แต่ทุกอย่างใช่ประเด็นความเป็นไป
1 ธันวาคม 2545 23:34 น.
อัลมิตรา
เพียงอักษรวอนน้องตรองสักนิด
อย่าถือผิดริษยาฆ่าเข่นไฉน
ให้ฟังหูไว้หูก่อนกล่าวไป
วางอุเบกขาได้ให้ยินดี ..
แม้นพบสื่อถือความตามใจขัด
ออกมาซัดด้วยงานเขียน..เพียรหรือนี่
อันศิลปะจะงามงดจรดฤดี
ต้องเกิดจากใจที่คิดดีตาม
หากยังโกรธโอยโอยว่าไม่ไหว
ไปคิดใหม่ใจเบาหรือเปล่า...(ขอ)ถาม
มัวประดิษฐ์ประดอยคอยคิดความ
อย่าให้ลามทรามตัวจะมัวปน