8 ธันวาคม 2545 23:27 น.
อัลมิตรา
แว่วสำเนียงเสียงกล่อมย่อมบาดจิต
ให้หวนคิดชิดเชื้อเมื่อกาลหลัง
แว่ววิโยคอกหวามยามนั่งฟัง
ดังคุมขังนั่งเจ่าเข้าลูกกรง
แม้นมีปีกหลีกหลบสยบขยาด
กรงอาจบาดรัดจิตให้ติดหลง
ยอมขังใจให้มั่นครั้นชีพปลง
เปรียบพะวงหลงเฝ้าเย้าหยอกจันทร์
ขอลาแล้วแก้วตาพธูเอ๋ย
คำเปรียบเปรยเผยผ่านกานท์รังสรรค์
ประหนึ่งให้ได้เคียงเยี่ยงนิรันดร์
แม้นหลับฝันพลันตื่นยังชื่นใจ
ไม่ไพเราะเพราะพริ้งอิงเกณฑ์กฎ
เพียงพร่ำพจน์รจน์ร่ายหมายมอบให้
หากไม่ตรงคงช้ำระกำใจ
ต้องขอไกลบ่ายลี้นิรันดร
โอ้จันทราราศรีฉวีผ่อง
เปรียบนวลน้องผ่องพรรณครั้นเคียงหมอน
ให้ฝันดีปรีด์เปรมเกษมพร
คราวตื่นนอนตอนรุ่งจรุงใจ
ปราศราคีอริร้ายหมายกลายกล้ำ
มิชอกช้ำดำเนินเพลินสุขใกล้
มีไมตรีที่งามอร่ามฤทัย
กาลสมัยใดผ่านสราญเริง ฯ
8 ธันวาคม 2545 22:31 น.
อัลมิตรา
ก็เพราะเราหลงเข้ามาในวังวน
ท่ามกลางคนมากมายที่กรายหา
บ้างหยิบยื่นความสุขให้ทุกครา
บ้างเข่นฆ่าด้วยคำถ้อยที่ถ่อยเกิน
จากเมื่อเดิมที่เคยแวะทายทัก
กลายเป็นรักบอกไปมิได้เขิน
เคยหยอกเย้ายั่วยิ้มให้เพลิดเพลิน
กาลนานเนิ่นเอ่ยคำรักประจักษ์มาลย์
ก็เป็นแค่ตัวอักษรที่วอนร่าย
แต่ภายในเรารับรู้รักกู่ขาน
หากแต่ยากอย่างยิ่งเหมือนอิงกานท์
เมื่อพบพานก็ย่อมมีวันที่ลา
ต่างก็อึ้งปั่นป่วนรันจวญจิต
ดั่งถูกปลิดหัวใจโหยไห้หา
เฝ้าแต่เขียนโคลงกลอนเว้าวอนมา
ว่าหากไปไกลตา..สัญญาใจ
ทั้งอักษรสื่อสารเมื่อวานนี้
ให้ถ้วนถี่คิดตรองอย่าสงสัย
เพราะรักมากนวลน้องอย่าหมองใจ
ใช่พี่ไปแล้วจะลับไม่กลับคืน
ย้ำอีกคำสดับรับประดับจิต
แม่มิ่งมิตรหากมีชายมากรายฝืน
ให้หนักแน่นอย่าสั่นไหวหัวใจกลืน
ขอให้ยืนยันในรักประจักษ์เรา
8 ธันวาคม 2545 00:11 น.
อัลมิตรา
.....ขออิงแอบแนบเนื้อ...........................อรอนงค์ แม่เอย
จักพร่ำวรรณกรรมเผย............................แผกอ้าง
สรรหาว่าเปรียบเปรย..............................เชยชิด- สนิทแม่
เรียงรจน์พจนีย์ข้าง................................ดั่งใกล้กล่อมขวัญ ฯ
.....จักร่ายหมายให้ทุกข์.........................อันตรธาน
เปี่ยมสุขเกษมสราญ..............................มั่นแท้
คำหวานผ่านโคลงกานท์..........................ผสานจิต- นวลนา
หากห่างยังถวิลแม้.................................จากน้องนิรันดร์กาล ฯ
7 ธันวาคม 2545 22:33 น.
อัลมิตรา
ขออภัยไร้ศาสตร์พิลาสศิลป์
เพียงได้ยินสิ้นจิตคิดตามแผน
จึ่งเรียงร้อยถ้อยความตามคำแฟน
อาจเสียงแปร๋นแน่นอกตกกระได
กระเด็นโด่งดั่งกระจงพวงหลัง
พยัคฆ์ยังหวังขย้ำถลำไฉน
กระหย่งย่างดังสิ้นวิญญาณ์ไป
เสือชม้ายหมายขบสยบทันต์ ฯ
7 ธันวาคม 2545 22:04 น.
อัลมิตรา
ครั้นเมื่อคล้อยพลอยเผลอละเมอหา
หลงเวลาว่าใกล้ฤทัยหวาม
ยังคนึงขึงจิตให้ติดตาม
หลงพูดพล่ามร่ำไรว่าใกล้นวล
ยามน้ำค้างพร่างพรมนอนซมสั่น
นอนหวาดหวั่นพรั่นหนาวเศร้ากำสรวล
ปราศไออุ่นหนุนแนบแอบคร่ำครวญ
ร้าวรัญจวนข่วนใจให้ตรมตรอม
จักมองฟ้าดาราคราราตรี
โอ้จันทร์ศรีที่ฉายหมายถนอม
ครั้งอดีตจิตหวังอ้างลอมชอม
แล้วกล่าวกล่อมน้อมใจให้เคียงกัน
ยังมั่นคงบ่งใกล้คล้ายจันทร์เจ้า
ครั้งซึมเศร้าเฝ้าฉายประกายฝัน
ให้สร่างโศกอกคลายมลายพลัน
คำพี่นั้นมั่นแท้แม้สิ้นลม ฯ
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
678
