7 ธันวาคม 2546 23:46 น.
อัญชา
รังแต่จะยื้อจนสุดแรง
รังแต่จะแกล้งให้ขื่นขม
รังแต่จะเหยียบย่ำให้ใจจม
รังแต่จะลื่นล้มคลุกคลาน
จะยื้อยุดฉุดเยื่อให้เหลือใด
ก็เมื่อใยมันขาดเกินจับสาน
อยู่ก็อยู่อย่างทนทุกข์ทรมาน
รอยที่ร้าวเกินประสานอย่าฝืนทน
7 ธันวาคม 2546 23:39 น.
อัญชา
ฟังบทเพลงแสนเศร้าแล้วใจเหงา
มันเบาเบาหวิวไหววาบหาย
ดั่งใจหลุดหยุดเต้นในกาย
รู้สึกคล้ายดั่งฉันหยุดหายใจ
ท่วงทำนองอันแสนรันทด
มันเก็บกดกลืนกล้ำงำไว้
ในส่วนลึกมันเจ็บร้าวภายใน
แค่เพียงได้ยินเสียงเพลงพิณ
ใครหนอใครช่างครวญเพลงโศก
ดั่งว่าโลกจะหยุดหมุนจบสิ้น
ดุจว่าเดือนดาวดับลับแผ่นดิน
คล้ายนกผินบินลับเข้าไฟฟอน
จับสำเนียงเสียงเศร้าเหงาสะอื้น
น้ำตารื้นกลืนกล้ำนั้นออดอ้อน
แต่แทรกเสริมเติมโศกให้สั่นคลอน
ให้ถอดถอนรอนใจไปพร้อมกัน
พลันนึกถึงหนึ่งใจที่เดียวดาย
ว่าดูคล้ายคลับกับเรื่องของฉัน
ต่างตรงที่การจากลานั้น
เรื่องของฉันคือการจากเป็น
แต่ความเศร้าไม่ต่างกันนัก
มันเก็บกักไว้มากกว่าที่เห็น
จะลบเลือนยากเหลือลำเข็ญ
คงต้องเว้นที่ว่างไว้กั้นกลาง
ใจที่รักมันยังรักเหมือนวันก่อน
ยังเก็บก้อนกองรักไว้เหนือห้าง
หน้าต่างร้าวบานนั้นมีที่วาง
มีช่องว่างวางไว้ให้จดจำ
จะเพียรเก็บความงามของความรัก
เป็นภาพลักษณ์สลักไว้ในยามค่ำ
ภาพความหลังตราไว้ด้วยน้ำคำ
จะกล่าวย้ำซ้ำซ้ำว่ายังรัก
ยังจดจำคราสองเราชิดใกล้
จำจดใจจำไว้ให้แน่นหนัก
ใจสองใจเปี่ยมด้วยรักมานานนัก
บัดนี้หักผลักไสให้ร้างร้าว
แม้มิอาจลบลืมภาพของเธอ
ขอแค่เผลอฝันถึงในคืนหนาว
จะเก็บภาพหอบฝันใต้ฟ้าพราว
ก่อนคืนดาวสกาวฟ้าจะมลาย
ฉันจะเก็บภาพเธอไว้ในฝัน
ไม่ให้มันลบลืมเลือนหาย
จะเก็บภาพงดงามไว้ข้างกาย
แล้วให้ตายไปพร้อมความทรงจำ
26 มิ.ย. 46
จะจดจำเธอผู้งดงาม
ทุกยามเธอคือภาพฝัน
สวยสดงดงามนานวัน
เก็บไว้กับฉันตราบสิ้นลม
..............
6 กรกฎาคม 2546 23:35 น.
อัญชา
-ยืนร่าง-
กลับมาแล้วมาพร้อมกับความเศร้า
หอบหยิบเอาความเหงาเป็นของฝาก
อยากให้เธอดูแลหัวใจให้มาก
คงไม่ลำบากยากเกินนะหัวใจ
อยากให้เธอลบลืมเลือนอดีต
อย่าไปขีดกำกับทับเส้นใต้
อย่าไปมองจ้องจดสิ่งที่ผ่านไป
อย่าให้ใจต้องร้าวทุกข์ระทม
อยากเพียงเห็นใบหน้าอันสดชื่น
ทุกวันคืนอย่าหวนมาขื่นขม
เจ็บที่ใจก่อรอยร้าวทุกข์ระทม
อย่าถมตรมติดจิตคิดหมองมัว
อยากเป็นเพียงสายลมที่แผ่วผ่าน
พัดวันวานกลบทิ้งหมอกสลัว
ให้ฟ้ากว้างประกาศท้าหมอกมัว
เมฆสลัวให้ลอยลับไปกับตา
อยากให้เธอเป็นเช่นไม้หยั่งราก
ยืนต้นหากแม้ยามไร้ใบสดสี
รอฝนหล่นเปียกชื่นฟื้นขจี
เจริญดีกลับเป็นต้นไม้งาม
ขอต้นเจ้าเงาต้นสูงสล้าง
เด่นท่ามกลางคมขวากและเรียวหนาม
ขอจงเป็นพฤกษาที่งดงาม
พบแต่ความสุขสมทุกวันไป
.................
หน้าส่วนตัว
915
