11 ธันวาคม 2546 12:58 น.
อัญชา
ยามราตรีที่หลับฝัน
คืนแลวันที่เลือนหาย
ไม่มีใครสักคนอยู่ข้างกาย
ในวันที่คล้ายจะไม่มีใคร
คืนแลวันผันผ่านพ้น
วนเวียนจนใจเผลอไผล
กายห่างกันแต่เหมือนอยู่ใกล้ใจ
กายห่างไปแต่ใจอยู่ใกล้กัน
เพียงหลับตาพาใจไปตามนึก
ดังรู้สึกคล้ายคลับกับภาพฝัน
เราสองคนเคียงคู่เสมอกัน
ในความฝันเราเคียงคู่บนผืนทราย
ภาพในฝันสวยงามราวนิมิต
แสนเอมจิตฉันมีเธอมิห่างหาย
แสนอบอุ่นเอนไหวทั้งใจกาย
แสนเสียดายมิอยากตื่นคืนทิวา
ยังรำพึงนึกถึงแต่ภาพฝัน
เรามีกันและกันยามโหยหา
ท่องทั่วพรหมชมทั่วทิศพสุธา
มิเหว่หว้าเหงารักให้ช้ำดวง
แว่วจำเรียงเสียงอรุณจากขอบฟ้า
ยังหลับตาพาใจไปแดนสรวง
ยังเพลินลมชมพฤกษ์ในแดนลวง
ยังคงหวงห่วงรักจะจากไกล
ครั้นพอตื่นคืนรุ่งสู่ทิวา
ตะวันนาบอกเล่าเรื่องวันใหม่
คร่ำครวญหาโศกศัลย์ระกำใจ
รักห่างไปมิอยู่คู่เคียงกัน
ยังอาวรณ์หารักที่ไขว่คว้า
กลับได้มาเพียงเศษเสี้ยวความฝัน
เราสองคนเคยอยู่ใกล้ชิดกัน
เพียงภาพฝันที่ยังค้างอยู่ในใจ
ในโลกจริงมันต่างจากความคิด
ไม่มีสิทธิ์ไขว่คว้ามาใช่ไหม
เธอมีใครอีกคนอยู่ข้างกาย
ฝันสลายรักกลับกลายเป็นภาพลวง
9 ธันวาคม 2546 09:55 น.
อัญชา
แก้วใสใบสวยวางตั้ง
ชอบจังแก้วใสไร้สี
มองดูก็เห็นงามดี
เสียดายไม่มีน้ำใด
จึงคว้าควานหาน้ำเย็น
ที่เห็นเอามารินใส่
ยกขึ้นดื่มอึ่กชื่นใจ
แก้วใสใส่น้ำดื่มกิน
อยู่นานต่อมาชักเบื่อ
น้ำเปล่ารดเฝือเบื่อลิ้น
เพื่อนสรรจัดหาน้ำกิน
มีกลิ่นฉุนนุ่มไร้ตะกอน
จึ่งลิ้มชิมน้ำอำพัน
วัดกันว่าใครเมาก่อน
แก้วนี้น้ำแข็งสองก้อน
ช้าก่อนข้าขอซดเพียว
แก้วงามที่เคยสวยใส
ปรับสีเปลี่ยนไปชั่วประเดี๋ยว
ยกซดหมดเกลี้ยงรวดเดียว
ก่อนเที่ยวท้าชวนดวลเหล้า
หมดจากน้ำมากดีกรี
เปลี่ยนสีมากินน้ำเปล่า
เก็บหมดลดของชวนเมา
หมดเหล้าสาดน้ำเข้าคอ
แก้วสวยก็กลับมาใส
รินไล้ใส่น้ำใสต่อ
น้ำเปล่าขาวใสลออ
คงพอชื่นจิตชื่นใจ
แก้วดีรับใช้เจ้าของ
ตามปองใจนายเลือกได้
จะเมาหมดยกซดถึงใจ
หรือน้ำใสก็ได้ดังปอง
8 ธันวาคม 2546 14:46 น.
อัญชา
ความรัก..อหังการ์..
ปิดสองตา..ให้มืดมัว
ทำคน..ให้ลืมกลัว
หลงเมามัว...จนลืมใจ
ยามรัก..มาทายทัก
สุขใจนัก...รักสดใส
กล่อมโลก..ในทันใด
ทุกข์มลาย...หายตรอมตรม
เมื่อรัก...มาพลัดพราก
จำใจจาก...ให้ขื่นขม
ใจราญ...ร้าวระทม
ก็สั่งสม...จมทุกข์ทน
11 ต.ค. 46
8 ธันวาคม 2546 14:30 น.
อัญชา
ชุ่มฝนฉ่ำใจแนบแก้ม
ยิ้มแย้มย่างเยื้องหยอกหยิก
ฝนพร่างผ่านฟ้าเซ็นกระซิก
ฝนพลิกพุ่มพันธุ์ไม้ร้าง
ผลิดอกออกผลต้นรัก
สุขนักชื่นจิตมิห่าง
แค่เพียงกระจกกั้นกลาง
ไม่อาจขวางทางหัวใจ
เอียงแก้มแนบเนื้อใกล้ชิด
เย็นติดผิวผ่านแก้มใส
ส่งสายตามองผ่านไป
ฝากหัวใจเดินทางผ่านสายตา
กายห่างห่างกายใจใกล้
หัวใจร้อยรักห่วงหา
ไม่เห็นต้องอยู่ใกล้ตา
เพราะว่าไม่อยู่ไกลใจ
22 พ.ค. 46
7 ธันวาคม 2546 23:53 น.
อัญชา
จะอีกกี่ครั้งที่ฉันก้าวพลั้งพลาด
จะอีกกี่วันที่ความขลาดจะคลาดหนี
จะอีกกี่คืนที่ความกลัวจะจากไปเสียที
จะอีกกี่นาทีที่ฉันต้องรอคอย
จะอีกกี่คราที่สองมือปาดเหงื่อชุ่ม
จะอีกกี่ครั้งที่หยิบขยุ้มความเหงาหงอย
จะอีกกี่เพลาก่อนที่ลมหายใจจะจากฉันไปทีละน้อย
จะอีกกี่หมื่นถ้อยที่ฉันยังไม่ได้เอ่ยบอกออกไป
จะอีกกี่ฝันที่ฉันยังเอื้อมมือไปไม่ถึง
จะอีกกี่แปลงนาที่ฉันยังมิได้คราดฝากรอยไถ
จะอีกกี่กองฟางที่ฉันยังมิได้กอบสุมไฟ
จะอีกกี่ลมหายใจที่ฉันยังมีสิทธิ์ได้ครอบครอง
จะอีกกี่คนที่ยังคงรอฉันอยู่ข้างหลัง
จะอีกกี่คนที่แบกความหวังไว้บนบ่าทั้งสอง
จะอีกกี่ครั้งที่ฉันอาจก้าวพลาดก่อนช่ำชอง
จะอีกกี่อ้อมของกอดที่รอรองรับร่างนี้
......................
...
..
..
ร่างของฉันตอนนี้ช่างโรยล้าปร่าเหลือนัก
อยากหยุดพักจากภาระหนักอันล้นปรี่
เก็บเรี่ยวแรงแลลมหายใจแผ่วผ่าวของร่างนี้
รอเวลานับนาทีชีพแตกดับก่อนร่างไร้
หน้าส่วนตัว
684
