14 มกราคม 2547 16:05 น.
อัญชา
ฉันเอยฉันทะ คือข้าพอใจ
คิดการสิ่งใด คว้าได้คว้าเอา
ฉันเอยฉันทะ ใช่ว่าขลาดเขลา
ฤาว่าหูเบา แต่เราพอใจ
ใครยกใครยอ สอพลอพาที
คนนี้คนดี นับญาติทันใด
เป็นพี่เป็นน้อง ประคองมั่นไว้
อยากได้อะไร จะให้โดยพลัน
นับตัวนับหัว พวกชั่วทั้งหลาย
ชุบเลี้ยงสบาย ลายออกพอกัน
ผิดหัวผิดหาง ฟาดฟันเดียดฉันท์
ช่างตัวหัวมัน ดูวันจัญไร
14 มกราคม 2547 16:00 น.
อัญชา
สูงเอยสูงเลียดเสียดฟ้า
ต่ำเอยแทบพื้นพสุธาสุดสอย
หมายเอยหมายดอกฟ้าตั้งตาคอย
สูงเอยสูงสุดสอยจากฟ้าสุราลัย
เด่นเอยเด่นดวงงามจิต
เพ่งเอยเพ่งพิศพิศมัย
มองเอยมองเฝ้าเจ้าอยู่ร่ำไป
ลอยเอยลอยลิ่วไปเกินคว้ามาครอง
14 มกราคม 2547 15:55 น.
อัญชา
พึงพินิจ -จารณา
ใช้ปัญญา ในการทำ
ถูก-ผิด รู้จดจำ
กอบเก็บกำ ทำกำไร
มีสติ ระลึกรู้
ใช่มองดู แล้วเลยไป
ดี-ชั่ว ตัวแก้ไข
ทำด้วยใจ ใช่แค่มือ
6 มกราคม 2547 17:52 น.
อัญชา
อาจเพียงแค่สายตา
ที่ตามมาคือความหวั่นไหว
ก้ำกึ่งคือความไม่แน่ใจ
หลงใหลจนเกินใจจะห้ามปราม
แม้มิคิดว่านี่คือความรัก
แต่ศรสักปักแน่นกว่าไหน่หนาม
มีเธออยู่ในห้วงคำนึงทุกโมงยาม
มิอาจห้ามให้ใจไม่คิดถึงเธอ
ยังคิดถึงรอยยิ้มในครานั้น
ยังเฝ้าฝันถึงเธออยู่เสมอ
ปล่อยให้ใจล่องลอยไปถึงเธอ
แม้ยามเผลอหัวใจก็ใกล้กัน
+*+*+*+*+*+*+
17 ธันวาคม 2546 19:53 น.
อัญชา
ถือกระจาดหาบเร่
เดินเตร็ดเตร่เอาของขาย
หยิบฝันเปล่งประกาย
ขึ้นสะพายสองบ่าพลัน
หอบฝันมาเต็มร้อย
เถอะก็คอยจะขายฝัน
เช้าตรู่จนพ้นวัน
ก้อนความฝันยังอยู่ครบ
แบกฝันเดินต่อไป
รอวันใหม่มิรู้จบ
เหงื่อรินก็มิพบ
น้ำตากลบ ระทดท้อ
เถิดฝันยังประกาย
หากมิตายจะไปต่อ
อาจล้มคนหัวร่อ
ลุกขึ้นต่อ มิใส่ใจ
รอวันตะวันราง
ก่อนฟ้าสางเป็นฟ้าใส
ก่อนร่างจะดับไป
จะก้าวใหม่ อีกสักครั้ง
ขอสู้ดูสักหน
จะยอมทนแม้พลาดหวัง
ด้วยร่างอันเซซัง
ขอสักครั้งแม้บรรลัย!!
หน้าส่วนตัว
1650
