17 มิถุนายน 2545 23:28 น.
อังโกะ จัง
มองออกไปนอกหน้าต่าง........รถโดยสาร
เป็นผู้คน......ทำงานกัน หลากหลาย
ทั้งผู้หญิง คนแก่ เด็ก และ ผู้ชาย
ไม่สบาย...ในเมืองหลวง......สับสนจริง
--------------------------------------------------------------
ที่แยกไฟแดง..............เห็นเด็กขาย พวงมาลัย
ที่ริมทางรถไฟ..........เห็นคนขายไข่ปิ้ง
ที่สนามพุทธ..............เห็นคนขายเสื้อผ้า สุดเนี๊ยบนิ้ง
ขายทุกสิ่ง..................ที่คน นั้นต้องการ
-----------------------------------------------------------------
มองไปก็.....................เห็นแต่ ความลำบาก
เค้าเหนื่อยยาก............เพื่อแลกมา ซึ่งอาหาร
แต่บ้างคน....................กินทิ้งขว้าง.........ช่างสำราญ
พวกชอบผลาญ.............ทรัพยากร.........ไปวันๆ
-----------------------------------------------------------------
เห็นความลำบาก ของ ผู้คน..........เป็นคำสอน
ว่าหากตอน.................มีแรงอยู่....ให้ขยัน
จงพากเพียร................อุสาหะ....ทำงานกัน
เพราะบางวัน...............เรา อาจ อด...เหมือนบางคน
------------------------------------------------------------------
เกิดเป็นคน..................ต้อง อดทน และ ต่อสู้
สู้ให้รู้ ให้ อยู่รอด...........ไม่หมองหม่น
หากขี้เกียจ....................จะ ฉิบหาย.........และ อับจน
เกิดเป็นคน...................ต้อง ขยัน .....จึง เจริญ
--------------------------------------------------------------------
ประกอบอาชีพ ด้วย...............สัมมาอาชีวะ
อุสาหะ สุจริต.....................เป็น สิ่ง น่า สรรเสริญ
ทุกหยาดเหงื่อ......ที่แลกมา.....เพื่อได้เงิน
ยากเหลือเกิน......................เวลาใช้....คิดให้ดี
--------------------------------------------------------------------------------
เผื่อต่อไป วันข้างหน้า.................จะได้ไม่ลำบาก
หากตกยาก มีเงินเก็บ.................ไว้ใช้ ไม่ต้องเป็นหนี้
ใช้ชีวิต อยู่ด้วย.............................ความพอดี
แล้ว ชีวี................จะเป็นสุข..........ไม่ทุกข์ เอย
----------------------------------------------------------------------------------
16 มิถุนายน 2545 01:34 น.
อังโกะ จัง
เธอคนดี............เหนื่อยล้ามากใช่ไหม
แบกภาระที่ยิ่งใหญ่............ไว้ สอง บ่า
ด้วยหน้าที่ ความรับผิดชอบ ที่ได้มา
ฉันรู้ว่า...........เธอทำมันได้ดี
--------------------------------------------------------
แต่บางครั้ง............เธอเองอาจเหนื่อยอ่อน
ที่ต้องสอน.............ตามภาระ หน้าที่
ฉันขอเป็นกำลังใจให้........เธอคนดี
พักตรงนี้..........ฉันจะคอยเอาใจ
---------------------------------------------------------
แบ่งเวลาให้กับ....................ตัวเองบ้าง
จงปล่อยวาง........ความเหนื่อยล้าที่ยิ่งใหญ่
เก็บความหวัง......ด้วยพลัง...และ แรงใจ
เพื่อพรุ่งนี้............ทำงานใหญ่....ต่อไปเอย
----------------------------------------------------------------
ฉันอาจเป็นได้เพียง.............แค่คนหนึ่ง
เป็นผู้ซึ่งชื่นชมเธอ...............อย่างเปิดเผย
แม้วันใดเธออ่อนล้า.............เหมือนเช่นเคย
รู้ไว้เลย..........ฉันคงนี้..........ยังห่วงใย
-----------------------------------------------------------------
หากเหนื่อยนัก...............ขอเธอจงหยุดพัก
เพื่อจะได้สู้งานหนัก.........ต่อไปไหว
ถ้าหักโหมงานหนัก..........จนเกินไป
รับไม่ไหว................เธออาจไม่สบายเอย
------------------------------------------------------------------
15 มิถุนายน 2545 01:03 น.
อังโกะ จัง
อาลัยรัก ให้เจ้าเหมียวน้อย อังโกะ จัง
เป็นเหมือนดัง....เพื่อนสนิท ของแม่ปุ๋ม
ขนของเจ้าจับดู นั้นแสนนุ่ม
ดูกระจุ๋ม กระจิ๋ม น่า เอ็นดู
-----------------------------------------------------------
ตัวของเจ้า สีเหลืองนวล........แสนสุดสวย
น่ารักด้วย แสนดี.............เป็นคุณหนู
จะขับถ่าย เจ้า อังโกะ ก็แสนรู้
น่าเอ็นดู...........แม่ปุ๋มรัก.........อังโกะ เอย
------------------------------------------------------------
แม่ ปุ๋มจึง...........ใช้เจ้า เป็น.....นามปากกา
ก็เพราะว่า.......รัก ลูก อังโกะ.....ตัวน้อยเอ๋ย
มาวันนี้.........เจ้าไม่อยู่เป็นเพื่อน แม่ ปุ๋ม เหมือนเคย
เพราะเจ้าเอย........มาตาย จาก แม่ ไป
-------------------------------------------------------------
แสนเสียดาย.........แมวน้อยสุดแสนรัก
แต่ต้องหัก.............ความเสียใจลงให้ได้
เพราะถึงแม้..........เจ้า อังโกะ จาก แม่ไป
แม่ขอใช้...............นามปากกา ว่า.........อังโกะ จัง
--------------------------------------------------------------
ขอให้เจ้าเหมี๊ยวน้อย..........จงไปดี
อย่าได้มี ทุกข์ร้อน...............เมื่อถูกฝัง
แม่จะเก็บ...............ลูกอังโกะ ไว้..เป็นพลัง
เป็นความหลัง..........ที่ดีๆ ในหัวใจ
----------------------------------------------------------------
ปล. กลอนนี้ ปุ๋ม/อัง แต่งไว้ อาลัย ใน น้องเหมี๊ยว ที่ปุ๋ม รัก
ชื่อ อังโกะ จัง ที่ปุ๋ม ใช้ เป็น นามปากกา
เจ้าเหมี๊ยวน้อย ป่วยตาย เพราะ โดนแมว ใจร้ายตัวอื่น มากัด
แต่ เจ้าเหมี๊ยว ก็หมดกรรม ไปแล้ว เมื่อวันที่ 12 มิถุนายน 2545
อังโกะ จัง จ๋า แม่ปุ๋ม รัก หนู มากนะคะ
14 มิถุนายน 2545 22:39 น.
อังโกะ จัง
อภิวาทครูกลอน............สุนทรภู่
บรมครู............เอกกวี ....ศรีสยาม
โลกยกย่อง.......กวีเอก.....เลื่องลือนาม
ทั่วเขตคาม......ต่างยกย่อง......ยอดศิลปิน
------------------------------------------------------------------
เป็นแม่แบบ........การแต่งกลอน...ให้เหล่าศิษย์
จรรโลงจิต...........จรรโลงโลก...........ด้วยวรรณศิลป์
เป็นพ่อครู............เอกกวี..................สี่แผ่นดิน
ใครได้ยิน.............กลอนของท่าน.......ช่างสำราญ
---------------------------------------------------------------------------
ทั้งกลอนแปด.....เหล่านิราศ......ขุนช้างขุนแผน
ที่แสดง แจ้งไว้...........................หลายสถาน
พระอภัยมณี..........กลอนเด่น........สร้างชื่อมาแสนนาน
โลกกล่าวขาน...........ฝีมือท่าน........ช่างเป็นปราชญ์ตัวจริง
----------------------------------------------------------------------------
ร่วมรำลึกในวัน.....................สุนทรภู่
ให้โลกรู้.............ว่ากลอนไทย..ไพเราะยิ่ง
สร้างชื่อเสียงให้ชาวโลก............ยอมรับจริง
ล้วนเป็นสิ่ง..........ยกย่อง.......ท่านสุนทรภู่เอย
-----------------------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------------------
11 มิถุนายน 2545 17:19 น.
อังโกะ จัง
ใครช่างเปรียบคนชรา.เป็นไม้ผุ
น่าจะเปรียบเป็นกรุ .ที่ล้ำค่า
เพราะว่าท่านนั้นเปี่ยมล้น..ด้วยปัญญา
และมีค่าเกินกว่า.ไม้เก่าที่ผุพัง
---------------------------------------------------------
คนชรานั้นไม่ใช่.ไม้เสื่อมค่า
เปรียบตำราที่บันทึก..ถึงความหลัง
แม้ร่วงโรย อ่อนล้าด้วยกำลัง
แต่ก็ยัง สรรสร้างคุณความดี
--------------------------------------------------------
ปล.กลอนนี้ ขอแต่งให้เป็นกำลังใจ ให้ ผู้ชราทุกท่าน นะคะ
หน้าส่วนตัว
846
