27 มิถุนายน 2545 01:26 น.
อังโกะ จัง
อันคำชายหวานชม..........เพียงลมลิ้น
พอหวานสิ้น..............ลิ้นลม.......คงขมนั่น
หากวาจาหวานเชือด..............บาดใจกัน
คำหวานนั้นคงเปรียบมีด........กรีดกลางใจ
-------------------------------------------------------------------
แต่ความหวาน....บ้างก็หล่อเลี้ยงดวงจิต
หากหวานจากมิตรภาพ............ที่โปร่งใส
ไม่เคลือบแคลง...............หรือ ทุจริต ใจ
หวานนั้นไซร้..............ที่ อาบชุ่ม ฤดีแด
--------------------------------------------------------------------
อันยาขม.........นั้นแก้ลม..........ให้หายได้
อันคนร้าย........ที่สันดาน............ยากเกินแก้
ภายนอกเปลือกที่ห่อหุ้ม............ให้คนแล
ภายในแย่...........ถึงเปลือกดี......ใช่มงคล
--------------------------------------------------------------------
คนเราควรดีจาก...............ใน และ นอก
ใช่เพียงหลอก ด้วยปากหวาน.........ให้สับสน
ขอเพียงแค่...........ความจริงใจ........ต่อทุกคน
ไร้เล่ห์กล...............ลวงล่อ................ให้ ปวดใจ
-------------------------------------------------------------------
24 มิถุนายน 2545 23:05 น.
อังโกะ จัง
ใครจะมารู้ใจฉันตอนนี้
ว่าฉันมีเธออยู่ข้างในนั้น
อย่าไปฟังเสียงใครเค้าพูดกัน
ว่าตัวฉัน นั้นเอง คิดอย่างไร
---------------------------------------------------
ใครเค้าจะไปรู้ซึ้งใจใครได้
นอกจากใจ ตัวเราเอง........ใช่คนไหน
เป็นคนสั่งให้เดินทางเสียงร้องเรียกของหัวใจ
ไม่มีใคร.........จะรับรู้ความต้องการ
---------------------------------------------------
อันความรักก็มีหลายรูปแบบ
ให้เจ็บแสบ.....บางครั้งก็อ่อนหวาน
บ้างก็สุข....บางก็ทุกข์ ...ทรมาน
บ้างแหลกราน.......เพราะว่ารักนั้นทำลาย
----------------------------------------------------
แปลกจริงหนอ เวลาที่มีความรัก
ใครมาทัก....ใครมาเตือน...เป็นไม่ได้
ชอบดิ้นรน.....ทำแต่สิ่งที่......อยู่ในใจ
รักนั้นใช่.......ใครจักรู้.........นอกจากเรา
----------------------------------------------------
บ้างแค่นึกถึงเค้า..................ก็ชื่นจิต
แค่ได้พิศวาส......................เพียงแต่เค้า
แค่ได้ยินเพียงเสียงเค้าเพียงเบาๆ
ใจของเราก็เหมือนว่าว..........ที่ล่องลอย
----------------------------------------------------
แปลกจริงหนอ................ทำไมโลกต้องมีรัก
แปลกยิ่งนัก.....................ทำไมใจดวงน้อย
ถึงรู้สึกว่ากำลัง..................ได้รอคอย
ดาวดวงน้อย......................มาประดับ กลางหัวใจ
-----------------------------------------------------
23 มิถุนายน 2545 23:57 น.
อังโกะ จัง
อ้ายบ่าวคนดี ชอบหายหน้า
คอยหลบตา ไม่สนใจ ว่าใครเค้า
รักและผูกพันเป็นห่วงใย ต่อ .......อ้ายบ่าว
ปล่อยน้องสาว ให้มานั้งเศร้าเสียใจ
---------------------------------------------------------
หรือเพราะว่า น้อง คนนี้ ไม่น่ารัก
จนพี่ชายไม่อาจ อยากอยู่ใกล้
จึงหลบลี้ หนีหน้าหายไปไกล
ย้ายไปไหนก็ไม่เคย ส่งข่าวมา
------------------------------------------------------------
ปล่อยให้น้องสาวต้องเหงา และ เป็นห่วง
วันคืนล่วง...........อ้ายบ่าวก็ ไม่เคยโทรมาหา
หรือว่าน้องสาวคนนี้ เป็นแค่คนนอกสายตา
และ ไม่มีคุณค่าให้.....................ใคร ควรใส่ใจ
--------------------------------------------------------------
คิดแล้วก็สงสารใจตัวเอง
ที่คอยเป็นห่วงเค้า เอาใจใส่
แต่เค้าก็........ทำเหมือน ไม่รู้ใจ
ว่ามีใคร ตรงนี้......นั้น อาทร
--------------------------------------------------------------
หากยังคง ผูกพัน เช่นฉันบ้าง
ช่วยลบล้าง ความเสียใจ ...ให้ถ่ายถอน
น้อง คงนี้ หัวใจ มันเต้นอ่อน
รออ้ายบ่าว อาทร และ เห็นใจ
------------------------------------------------------------
จะได้ไหม จะร้องขอ เพียงเท่านี้
จะไม่ขอ ของขวัญที่ยิ่งใหญ่
ขอแค่เพียงความรัก ความห่วงใย
จากพี่ชาย คนไกล.........นิสัยดี
----------------------------------------------------------
22 มิถุนายน 2545 00:17 น.
อังโกะ จัง
อยากปลอบขวัญเธอคนดีให้คลายเศร้า
ลบรอยร้าว.........ที่ให้ให้ใจเธอเศร้าหมอง
แสนสงสารเมื่อเห็นเธอ..........น้ำตานอง
กับความรัก..............สำรอง.....ปองแต่ความระทม
-------------------------------------------------------------------------
ใครหนอช่าง ทำร้ายใจ คนดีได้
ฉันขอให้..........เธอนั้นกลับมาสุขสม
ลบรอยร้าว........เลิกซึมเศร้า เหงาระทม
เค้าก็เป็น..........เช่นสายลม ผ่านพัดมา
-------------------------------------------------------------------------
อยากเห็นเธอคนดี ทำใจได้
ยังไม่สาย............ยังมีคนเค้าเห็นค่า
เธอนั้นเปรียบ.....เช่น เพชร....ไม่เสื่อมราคา
ถึงแม้ว่า..............อาจถูกฝัง อยู่ในตม
--------------------------------------------------------------------------
แล้ววันหนึ่ง..........เธอจะพบ ชีวิตใหม่
ที่สดใส สวยงาม ไร้ความขื่นขม
เพราะ คนดี..........ถึงแม้เค้า ไม่นิยม
แต่ฉันขอ ชื่นชม.......ในตัวเธอ
---------------------------------------------------------------------------
กลับมาเป็นตัวเองอีกได้ไหม
อย่าให้ใคร มาทำร้ายใจ เมื่อเธอเผลอ
ถึงวันนี้...........ไม่มีเค้าอยู่กับเธอ
แต่เพื่อนอยู่กับเธอเสมอ.............ทุกเวลา
------------------------------------------------------------------------------
ปล. กลอนนี้ ขอมอบ ให้ พี่ชาย คนหนึ่ง ที่ ชอบ แต่งกลอนเศร้าๆ นะคะ
ไม่รู้ว่า ฝังใจ กับเรื่องใด อยู่ ไง น้องสาวคนนี้ ขอเอาใจ ช่วยพี่ชาย ที่น่ารัก คนนั้นนะคะ ไงก็ขอให้ เจอ คนที่ใช่ และ มีความสุขใจ นะคะ
21 มิถุนายน 2545 22:30 น.
อังโกะ จัง
มิตรภาพ เปรียบสายใยที่พันผูก
ช่วยกัน ปลูก ช่วย ถนอม ช่วยรักษา
ดั่งต้นไม้ เติบใหญ่ ใน พนา
จาก ต้นกล้า........เป็นไม้ ใหญ่............ปรกผืนดิน
-----------------------------------------------------------
เธอ นั้น เป็น เช่น.............กัลยามิตร ของ ฉัน
อบอุ่น พลัน ..................มีสุข คลายทุกข์ สิ้น
เปรียบเป็นนก....วิหก ที่ โผผลิน
ที่โบยบิน.......ไปพักพิง..............กิ่งไม้งาม
---------------------------------------------------------------
เรานั้นต่าง ได้ พึ่งพา และ อาศัย
ส่งสายใจ.............ดวงใจ เป็นสื่อ.......เฝ้าคอยถาม
ไม่ว่าเธอ อยู่ หนได้.........ใคร่ ติดตาม
ทุกๆยาม.........มีเธอ.........ที่ฉัน คอยห่วงใย
--------------------------------------------------------------
เพราะ เธอ คือ ไม้ใหญ่ แสนอบอุ่น
ยิ่งได้คุ้น ได้คุย........ยิ่ง สดใส
และ เธอ เปี่ยม ด้วย ปัญญา และ คุณธรรม ในจิตใจ
ฉันจึงได้ ศรัทธา ในตัวเธอ
-----------------------------------------------------------------
ใคร อาจมอง ว่า เธอเป็น คนสันโดด
แต่ ก็ โปรด การแต่งกลอน เป็นที่ยิ่ง
แฝง ธรรมะ สัจธรรม....ลึ้งซึ้งจริง
เป็นคนนิ่ง และ สุขุม เยือกเย็น
------------------------------------------------------------------
หน้าส่วนตัว
770
