11 ตุลาคม 2545 22:02 น.
อังโกะ จัง
เธอคนดี มีใจ ให้กับฉัน
ฉันเองนั้น ก็รู้ดี ที่เธอบอก
กลัวความรัก จักทำ ให้ช้ำชอก
เลยต้องบอก เธอว่า ขอเวลา
ฉันรับรู้ อยู่ว่าเธอ อยากเจอฉัน
แต่ต้องกลั้น ใจไว้ ไม่ให้หา
กลัวเหลือเกิน เขินเธอ เมื่อเจอสายตา
เลยบอกว่า อย่าดีกว่า อย่าเจอกัน
เขินและกลัว ตัวเอง จะหวั่นไหว
กลัวหัวใจ เธอนั้น จะเปลี่ยนผัน
ทั้งที่เธอ บอกเสมอ ว่ารักมั่น
ฉันยังหวั่น ไม่หาย กลัวคลายรัก
เธออย่าโกรธ ฉันเลย ไม่เคยลวง
เพียงแต่ห่วง ดวงใจ ไม่ประจักษ์
กับความจริง ของสิ่งที่ เรียก ว่า รัก
ขอฉันพัก ทบทวนใจ ให้แน่นอน
ถ้าแน่ใจ เมื่อไหร่ ใจจะบอก
ไม่อยากหลอก รักมากมาย เกินถ่ายถอน
กลัวหัวใจ ใครบางคน จะขาดรอน
หากรักหลอน ซ่อนความช้ำ ระกำทรวง
7 ตุลาคม 2545 22:43 น.
อังโกะ จัง
จะทะนงในศักดิ์ศรีลูกผู้หญิง
จะคงยิ่ง กุลสตรี ที่ยึดมั่น
จะมั่นคง ในรักชั่ว นิรันดร์
จะไม่หวั่น แม้ลมลวง กลวาจา
จะรักษา จารีต ประเพณี
กุลสตรี ชาติไทยใฝ่รักษา
ไม่หว่านเล่ห์ หว่านกล มนต์มายา
เสกคาถา หลอนหลอก ยอกใจชาย
จะไม่ทำ ให้คุณค่า ของตัวตน
นั้นปี้ป่น เสื่อมลง หรือเสียหาย
หากไม่รัก จักสงวน ใจและกาย
อย่าให้ชาย กลายกล้ำ ทำราคี
7 ตุลาคม 2545 22:33 น.
อังโกะ จัง
อันสตรี มีดี ที่วางท่า
พึงรักษา กริยา ให้เหมาะสม
ไม่กล่าวรัก พร่ำเพรื่อ เมื่อคนชม
รักจะขม เหมือนลมร้อน บ่อนทำลาย
ถ้าตนเอง ไม่มีใจ ใครบังคับ
ไฟราคะ จะบรรลัย ให้เสียหาย
โปรยเสน่ห์ จนคน หูตาลาย
คนใจง่าย ต้องพ่าย แพ้ภัยตน
7 ตุลาคม 2545 22:23 น.
อังโกะ จัง
ครูคือผู้บ่มสร้าง.............คุณธรรม
เปรียบดั่งผู้ชี้นำ..............สิ่งต้อง
ครูโฉดชั่วซึ่งทำ-............ร้ายศิษย์ ตนแฮ
ดังข่าวหน้าหนึ่งฟ้อง.......ที่หน้าหนังสือพิมพ์
กระหยิ่มใจเล่นชู้............ราคี
ประพฤติตนบัดสี.............ชั่วช้า
แม่พิมพ์ที่ไม่ดี................นั้นย่อม เบี้ยวนา
ทำสิ่งน่าขายหน้า..............เสื่อมสิ้นคราบครู
เด็กรู้เห็นจึ่งต้อง...............วางยา
ผสมลงในอา-....................หารให้
พัวพันเรื่องค้ายา-..............เสพติด
แม่พิมพ์บิดเบี้ยวไซร้.........ช่างไร้คุณธรรม
หน้าส่วนตัว
712
