11 มิถุนายน 2545 17:19 น.
อังโกะ จัง
ใครช่างเปรียบคนชรา.เป็นไม้ผุ
น่าจะเปรียบเป็นกรุ .ที่ล้ำค่า
เพราะว่าท่านนั้นเปี่ยมล้น..ด้วยปัญญา
และมีค่าเกินกว่า.ไม้เก่าที่ผุพัง
---------------------------------------------------------
คนชรานั้นไม่ใช่.ไม้เสื่อมค่า
เปรียบตำราที่บันทึก..ถึงความหลัง
แม้ร่วงโรย อ่อนล้าด้วยกำลัง
แต่ก็ยัง สรรสร้างคุณความดี
--------------------------------------------------------
ปล.กลอนนี้ ขอแต่งให้เป็นกำลังใจ ให้ ผู้ชราทุกท่าน นะคะ
11 มิถุนายน 2545 17:12 น.
อังโกะ จัง
ฒ. ผู้เฒ่า เส้นผมสีดอกเลา
ผ่านวัยเยาว์ วัยผู้ใหญ่ มาแล้วหนา
บ้างก็เรียก ไม้ใกล้ฝั่ง ...เฒ่าชรา
แต่ ฉัน ว่าเรียกท่านว่า.........ผู้มีพระคุณ
--------------------------------------------------------------
ตอนเราเด็ก เตาะ แตะ ลุกตั้งไข่
ใครเล่าใคร....กันหนอ...ให้ความอบอุ่น
สอนให้หลาน.....ก้าวเดินตรง ได้สมดุล
นั้นคือ คุณปู่ ย่า คุณตา คุณยาย
----------------------------------------------------------------
มาวันนี้เส้นไหมสีเงิน.....เริ่มอ่อนล้า
แก่ชรา เหี่ยวเฉา...เดินไม่ได้
เปรียบชีวี......ที่รอวัน...ดับลงไซร้
วอนลูกหลาน..........ใส่ใจ.....โปรดดูแล
-----------------------------------------------------------------
มาถึงวัย....ที่ท่านนั้น แก่เฒ่า
เราหนุ่มสาวโปรดเอาใจใส่......คนแก่
เพราะท่านคือ.........ผู้ให้กำเนิด พ่อ แม่
คอยดูแล.........ตัวเรานี้....ยามเยาว์วัย
----------------------------------------------------------------
มาวันนี้......ท่านแก่ลง เดินไม่ไหว
ต้องอาศัย...ไม้เท้า...จึงเดินได้
เราจงเป็นเช่นไม้เท้า.....ให้ท่านได้อาศัย
คอยห่วงใย......ใส่ใจท่าน.....ยามชรา
--------------------------------------------------------------
อย่ามองเพียง......ผิวหนังที่เหี่ยวย่น
จงมองท่าน เป็นบุคคล.....ที่มีค่า
ท่าน นั้นเปรียบเหมือน....สมบัติ...ของกาลเวลา
เปี่ยมคุณค่า.....น่าศรัทธา....เกินกว่าสิ่งใด
----------------------------------------------------------------
จงยกย่อง.....และ ศรัทธา.....ฒ. ผู้เฒ่า
ที่เลี้ยงเรา....แต่เล็กมา.........จำได้ไหม
อย่าทอดทิ้ง.....ท่านเลย.........โปรดเห็นใจ
เพราะท่านใช่.....เพียงไม้เก่า....ที่ผุพัง
----------------------------------------------------------------
11 มิถุนายน 2545 01:09 น.
อังโกะ จัง
ขับลำนำ บรรเลง เพลงความรัก
ใครประจักษ์ ช่วยเล่าแจ้ง.. แถลงไข
ว่ารักของมุมมอง..แห่งหัวใจ
ใครต่อใคร.........บัญญัติไว้ เช่นไรกัน
--------------------------------------------------------
บ้างกล่าวว่ารักนั้นหรือ....คือ ทุกสิ่ง
เป็นความจริง หรือว่า เป็นเพียง ฝัน
รักคือ การเสียสละให้.กันและกัน
อบอุ่นพลันเมื่อมี....ฉันและเธอ
-------------------------------------------------------
บ้างก็เปรียบ ความรัก คือ ความทุกข์
พอหมดสุข.....ก็เกิดทุกข์ อยู่เสมอ
รัก ไม่รู้จักพอ......ฉัน และ เธอ
เหมือนภาพเบลอ........เลือนหายไปจากกัน
------------------------------------------------------
รักนั้นเปรียบ....ผลไม้ที่หอมหวาน
พอคายตาล..........สิ้นหวาน....เป็นเช่นนั้น
หาก รัก คือ ความเห็นอก เห็นใจกัน
รักเรานั้น คงจะ .ยั่งยืนนาน
--------------------------------------------------------
บางคนหนี หลบหลีก ไม่อยากรัก
โดยการหักห้ามใจ........ไม่ไปสาน
ต่อความรัก กับคนที่หัวใจ นั้นต้องการ
ไปบวชพราหม์ เป็น ฤาษี ชีไพร
---------------------------------------------------------
หากตัดได้........... ก็คงจะหลุดพ้น
ไม่เวียน วน.....ใน กองรัก....ตัดใจได้
แต่ถ้าตัด ...ยังไม่ขาด...............อนาจใจ
คงบวชได้แต่กาย.....................ใจระทม
---------------------------------------------------------
9 มิถุนายน 2545 18:21 น.
อังโกะ จัง
ปัญหานั้นมีไว้ ให้เราแก้
คนอ่อนแอ ยอมแพ้ กับปัญหา
มีปัญหา ...ท่านให้แก้... ด้วย ปัญญา
ใช่แต่ว่า นั่ง นอน...ยอมแพ้ดวง
------------------------------------------------------------
คนขี้ขลาด ฆ่าตัวตาย ...หนีปัญหา
คนอับปัญหา............แก้ปัญหา ไม่ลุล่วง
คนงี่เง่า..หูเบา........ก็โทษดวง
คนสมองกลวง.........มีชีวิตอยู่ไปวันๆ
-------------------------------------------------------------
พระพุทธเจ้า ตรัส หาเหตุ แต่ง ปัญหา
ที่เรียกว่า...อริยสัจ สี่ นั่น
แก่ ที่เหตุแห่ง ทุกข์ โดยเร็วพลัน
ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค นั้น คือ ทางแห่ง เจริญ
--------------------------------------------------------------------
จาก : รหัสสมาชิก : 1544 - อังโกะ จัง
9 มิถุนายน 2545 18:03 น.
อังโกะ จัง
มิตรภาพ ในโลก อินเตอร์เน็ต
แห่ง หรรษา ห้อง 11 มีมากหลาย
มีทั้ง ร้อน เผ็ด ขม น้ำตาลทราย
มีพี่ชาย มีน้องสาว....มาพาที
-----------------------------------------------
จะคบใครให้แบ่งใจไว้ครึ่งๆ
ให้คำนึง...ถึงความจริงในข้อนี้
ว่าทุกสิ่ง ล้วนมายา....อยู่ในที
แต่ก็มี ข้อดี บ้างเหมือนกัน
-------------------------------------------------
ฉันได้พบ เพื่อนนักกลอน อย่าง...พี่ตื่น
ที่หยิบยื่น คำสั่งสอน ดีๆ ให้ฉัน
น้ามายา พี่ทะเล นั้นแสนดี....กันทั้งนั้น
ก็เป็นแรงผลักดัน.......กำลังใจ
--------------------------------------------------
อีก หนู เรน หนูน้ำ และ หนู เนย
ไม่เฉยเมย คุ้นเคย คุยกันได้
มีแต่ความน่ารักคอยห่วงใย
อีก คุณไผ่ คุณบลู คุณนิก พี่กาแฟ
---------------------------------------------------
อีกลุงมอนท์ ผู้ใหญ่ แสนใจดี
ปู่ sp และ ลุงชาและ พี่โจ้ ก็ไม่แก่
อีกตา บอลลูน พี่มอมแมม และ นกน้อย แล
ก็น่ารัก แทบแย่ กัน ทุกคน
-----------------------------------------------------
เค้าเหล่านี้ มีตัวตน บนอินเตอร์เน็ต
หรรษา ห้อง 11 ที่เคยคุยกันทุกหน
เป็นที่ปลดปล่อย.....ความทุกข์ ความสับสน
เพราะที่นี่มีคน... คอยช่วยให้กำลังใจ
----------------------------------------------------
ปล. กลอนนี้ อังโกะ จัง แต่งให้ เพื่อน ชาว หรรษา ห้อง 11
ทุกๆคน นะคะ ที่ คอยเป็น กำลังใจ ให้ อัง เสมอ
หน้าส่วนตัว
1102
