21 มิถุนายน 2545 22:30 น.
อังโกะ จัง
มิตรภาพ เปรียบสายใยที่พันผูก
ช่วยกัน ปลูก ช่วย ถนอม ช่วยรักษา
ดั่งต้นไม้ เติบใหญ่ ใน พนา
จาก ต้นกล้า........เป็นไม้ ใหญ่............ปรกผืนดิน
-----------------------------------------------------------
เธอ นั้น เป็น เช่น.............กัลยามิตร ของ ฉัน
อบอุ่น พลัน ..................มีสุข คลายทุกข์ สิ้น
เปรียบเป็นนก....วิหก ที่ โผผลิน
ที่โบยบิน.......ไปพักพิง..............กิ่งไม้งาม
---------------------------------------------------------------
เรานั้นต่าง ได้ พึ่งพา และ อาศัย
ส่งสายใจ.............ดวงใจ เป็นสื่อ.......เฝ้าคอยถาม
ไม่ว่าเธอ อยู่ หนได้.........ใคร่ ติดตาม
ทุกๆยาม.........มีเธอ.........ที่ฉัน คอยห่วงใย
--------------------------------------------------------------
เพราะ เธอ คือ ไม้ใหญ่ แสนอบอุ่น
ยิ่งได้คุ้น ได้คุย........ยิ่ง สดใส
และ เธอ เปี่ยม ด้วย ปัญญา และ คุณธรรม ในจิตใจ
ฉันจึงได้ ศรัทธา ในตัวเธอ
-----------------------------------------------------------------
ใคร อาจมอง ว่า เธอเป็น คนสันโดด
แต่ ก็ โปรด การแต่งกลอน เป็นที่ยิ่ง
แฝง ธรรมะ สัจธรรม....ลึ้งซึ้งจริง
เป็นคนนิ่ง และ สุขุม เยือกเย็น
------------------------------------------------------------------
19 มิถุนายน 2545 17:09 น.
อังโกะ จัง
แปลกใจตัวเอง.............ที่ทำไม ถึงต้องเป็นคนใจอ่อน
เอื้ออาทร......................ห่วงใย..............ใครๆเขา
ทั้งที่จริง........................เค้าก็ไม่เห็น......ความห่วงใยของเรา
เราจึงเศร้า...................เป็นห่วงเค้า ทำไมกัน
-----------------------------------------------------------------------------------
เค้าก็อยู่.........................ด้วยตัว เค้าเองได้
ไม่เห็นต้อง ไปใจใส่.......อะไรทั้งนั้น
เราก็อยู่..........................ด้วยตัวเอง..เหมือนเช่นกัน
ไปผูกพัน........................เป็นห่วงเค้า.......เพื่ออะไร
-------------------------------------------------------------------------------------
ก็ไม่ได้......................เป็นคนที่คิดมาก
แต่ไม่อยาก................ให้เธอ..........ต้องจากไปไหน
ขอแค่เพียง.................เป็นคนที่คอยห่วงใย
เธอต่อไป.....................ขอได้ไหม.........เท่านี้เอง
-----------------------------------------------------------------------------------
และ ไม่ใช่ .................เป็นคนที่เรื่องมาก
แต่ไม่อยาก.................ให้ใคร มาข่มเหง
ขอเป็นแค่....................คนธรรมดา.........เท่านั้นเอง
ไม่เคยเบ่ง....................และ ไม่เคย ทำร้ายใคร
---------------------------------------------------------------------------------------
ป่านนี้เธอจะเป็น..........เช่นไรบ้าง
จะอ้างว้าง......................คิดถึงเพื่อนคนนี้ บ้างหรือไม่
เพราะข่าวคราว.............ก็เงียบห่าง..........จากกันไป
หรือย้ายไปอยู่บ้านใหม่......................ช่วยบอกที
----------------------------------------------------------------------------------------
19 มิถุนายน 2545 16:32 น.
อังโกะ จัง
เกิดเป็นคน............จงอดทนต่อความเจ็บใจ
และอย่าหวั่นไหว.....................กับวาจาที่ดูถูก
เพราะ ชีวิต เป็นของเรา...........ใช่ใครปลูก
เขาดูถูก เราเองต้อง.................ทำมันให้ดี
--------------------------------------------------------------------
อย่าอ่อนแอ...............ยอมแพ้ แค่ลมปาก
เขาพูดมาก..........เราไม่ฟัง......ก็เดินหนี
จงประพฤติ ตัวเรา...........แต่สิ่งดี
ใครจะมา...............ราวี.....ก็ช่างมัน
----------------------------------------------------------------------
จงอย่าท้อ.................ยอมแพ้ อุปสรรค์
จงตระหนัก..............ในหน้าที่ ของเรา เพียงเท่านั้น
อย่ากวัดแกว่ง..........ใจไปตาม คำคน พูดกัน
จงอย่าหวั่น...............คำดูถูก.............เกิดเป็นคน
----------------------------------------------------------------------
ทำหน้าที่ของเรานี้ให้ดีที่สุด
และ อย่าหยุด สร้างความดี.....ทุกแห่งหน
ใช้ปัญญา ความสามารถ.........ที่มีอยู่ในกายตน
เกิดเป็นคน.............มีปัญญา..อย่าไปเกรง
------------------------------------------------------------------------
ดูอย่างคนที่พิการ...........เขายังสู้
แม้ถูกคน ลบหลู่ และ ข่มเหง
เค้ายังเลี้ยงชีพได้......ด้วยตนเอง
และ ไม่เกรง คำปรามาส ของใครๆ
------------------------------------------------------------------------
แม้ วันนี้ สายตา มองไม่เห็น
เขานวดเฟ้น.......เป็นหมอนวด...คนอื่นได้
เลี้ยงครอบครัว......ด้วยกำลัง.....และ แรงใจ
ต่อสู้ไป..................ให้โลกรู้.......กู ...ก็... คน
------------------------------------------------------------------------
ปล. กลอน นี้ อัง ขอ แต่งให้ คนพิการ ทาง สายตา คนหนึ่ง
ที่ออก ช่อง 7 ในวันก่อน /เค้า พูดคติ ข้อหนึ่ง ที่น่ายกย่องว่า
จงอดทนต่อ ความเจ็บใจ และ อย่าหวั่นไหวกับ คำดูถูก
ทุกวันนี้ เค้าเลี้ยงตัวเอง และ ครอบครัว รวมทั้ง ส่งลูกเรียน
ด้วยเงิน รายได้ จากการ นวดแผนโบราณของเค้า ค่ะ
น่านับถือ ใจ เค้าเหลือเกิน ที่ ถึงแม้ว่า จะพิการ แต่ก็
ไม่เคยสร้างภาระให้กับใคร แถม ยังเป็น ครูสอนคนอื่นๆ ด้วย ค่ะ
18 มิถุนายน 2545 02:01 น.
อังโกะ จัง
ใจละเมอ...............เพ้อถึงรักในวันเก่า
เลยนั่งเศร้า...........ให้กับเค้า....ทำเหมือนเพ้อ
แปลกที่หัวใจ..........ทำไมจึง ไม่ลืมเธอ
แปลกจริงเออ.........หัวใจ ชอบจดจำ
-----------------------------------------------------------------
ชอบจดจำแต่สิ่งที่ ....ทำให้ทุกข์
บ้างก็สุข..................กับวันเก่า....ช่างน่าขำ
ลบภาพเธอ............. ไม่เคยหมดจากความทรงจำ
เลยต้องช้ำ กับวันเก่า...........เฝ้า หลอนใจ
-----------------------------------------------------------------
แปลกที่ไม่อาจลืมเธอได้..........นะที่รัก
แต่ต้องหักใจให้ได้..................เลิกหวั่นไหว
เพราะตั้งแต่วันนี้ ....................เป็นต้นไป
ใจดวงนี้...............ต้องอยู่ได้ ด้วยตัวเอง
-----------------------------------------------------------------
ปล. ไม่ได้ มีอะไร หรอกค่ะ ที่แต่งกลอนนี้ คือ ได้อ่านกลอน จากเพื่อน คนหนึ่ง
เห็นว่า เศร้า เหลือเกิน อาการ คล้าย คิดถึง อดีตรัก อะไร ทำนองนี้ ก็เลย
แต่งกลอนนี้ ปลอบใจ เพื่อน นะคะ/ไม่ได้ อินเลิฟ กรือ เฮิร์ท อะไร นะคะ
อย่างเข้าใจ ผิด นะคะ
18 มิถุนายน 2545 01:48 น.
อังโกะ จัง
บางคนสุขใจที่รักเค้าเพียงฝ่ายเดียว
บางคนหัวใจแห้งเหี่ยว.......เมื่อรักเฉา
บ้างเดียวดาย.....................เมื่อเค้าไม่รักเรา
บ้างก็เศร้า เมื่อ คนรักมานอกใจ
-------------------------------------------------------------
คนมีรัก....................บ้างอาการ คล้าย คนบ้า
หัวเราะได้ทั้งน้ำตา.......น่าสงสัย
บางครั้งรัก ทำให้เจ็บปวด.........และ สุขใจ
เป็นไปได้ทุกๆสิ่ง.......... เพราะรักเอย
---------------------------------------------------------------
มองแตกต่างในมุมมอง.......แห่งความรัก
ยากยิ่งนัก...............จะหักห้ามให้ใจรู้สึกเฉยๆ
ก็เพราะใจ..............บอกว่ารักเธอจังเลย
เหมือนเช่นเคย ก็ไม่รู้จะ........ทำอย่างไร
-----------------------------------------------------------------
หน้าส่วนตัว
797
