14 มีนาคม 2546 13:14 น.
อังตวน เดอ แซงเต็กซูเปรี
เรากำลังโลดแล่นอยู่บนรถไฟเหาะตีลังกา
จับไว้ให้ดีนะ ฉันจะคอยอยู่เคียงข้างคุณ
เรามุ่งหน้าไปสู่ท้องฟ้าแล้วสไลด์ลงมา
คว่ำหัวลงแล้วลองนึกภาพตาม
ฉันไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเราจะไปกันด้วยดีหรือเปล่า
ฉันอยากอยู่คนเดียว แต่เธอกลับรู้สึกเหมือนอยู่บ้าน
รับโทรศัพท์สิ ฉันรู้นะว่าเธออยู่บ้าน
ฉันอยากให้เธออยู่ตามลำพัง และทำอย่างนั้นอีก
รับโทรศัพท์สิ ฉันรู้นะว่าเธออยู่บ้าน
ฉันอยากให้เธออยู่ตามลำพัง และทำอย่างนั้นอีก
ฉันกำลังฝึกพูดกับเธอทางโทรศัทพ์ ในขณะที่เธอกำลังหลับ
12 มีนาคม 2546 16:31 น.
อังตวน เดอ แซงเต็กซูเปรี
คงเป็นเพราะดวงตาของคุณ
เป็นเพราะรอยยิ้ม
ทั้งสัมผัสอันอบอุ่นจากคุณที่ช่วยปลอบประโลมใจฉัน
คุณได้ให้ทุกอย่างที่ฉันต้องการ.........
แต่ตอนนี้ฉันสูญเสียทุกอย่าง ตลอดกาล
สูญเสียตลอดกาล
เธอบอกว่าฉันไม่ใช่หนึ่งเดียวของเธอ
เพื่อเห็นแก่ความรักของเราโปรดให้โอกาสฉันอีกสักครั้ง!!!
คงเป็นเพราะการโกหก
หรือคงเป็นเพราะความหยิ่งยะโสของฉัน
และคงเป็นเพราะวันและคืนอันโหดร้าย
บัดนี้เธอจึงจากไป จากไปตลอดกาล
12 มีนาคม 2546 09:18 น.
อังตวน เดอ แซงเต็กซูเปรี
ฉันไม่สามารถร้องเพลงรักได้ อย่างที่ควรจะเป็น
ฉันว่าฉันคงไม่สามารถทำได้ดีอีกต่อไป แต่ที่รัก นี่แหล่ะตัวฉัน
ฉันรักเธอ และจะรักตลอดไป
และฉันก็จะยังคงรักเธอตลอดกาล และตลอดไป
ฉันจะยังรักเธอจนดวงดาวไม่ทอแสงประกาย จนกว่าสวรรค์จะมอดไหม้ดับสูญ
จนกว่าจะไร้ซึ่งเสียงดนตรีใดๆ และฉันรู้ว่า แม้เมื่อฉันตาย
เธอก็จะยังคงอยู่ในใจฉัน และฉันก็ยังคงรักเธอ ตลอดไป .............
หน้าส่วนตัว
674
