20 ธันวาคม 2544 19:12 น.
อัครโชค
....................................................
หนาวนี้นอนเหน็บเนื้อ..นวลนาง................
หนุนนอนแนบเนินนาง..นุ่มนิ่ม..................
นัวเนียนิดนึงนะน้องน้อย..แนบแน่น..เนินนูน..
โน้มน้าวหนักหน่วงนัก..แน่นิ่ง..เนิ่นนาน.......
....................................................
9 ธันวาคม 2544 17:16 น.
อัครโชค
เดินชายเล..ร้องเฮฮู๊..คู่เจ้าตูบ..
คลื่นซัดจูบ..ลูบหาดทราย..หายเหือดแห้ง..
ลมทะเล..เพพัดโบก..กรรโชกแรง..
ตูบวิ่งแซง..เหมือนจะแกล้ง..แสร้งให้ตาม..
ปากเป่าหวีด..วิ๊ดวี่..มานี่เพื่อน..
ตูบหน้าเบือน..เชือนไฉ..ให้ต้องถาม..
จะไปไหน..ใครเรียกตูบ..เจ้ารูปงาม..
อย่าพยายาม..ชวนเล่น..จงเห็นใจ..
ก็เราเหนื่อย..เมื่อยตุ้ม..กลุ้มขมับ..
อยากสดับ..รับฟังลม..ชมฟ้าใส..
งานล้นปรี่..ที่เพิ่งรบ..จบกันไป..
เลยทำให้..หัวใจ..ไร้เรี่ยวแรง..
ขอสัญญา..ว่าวันพรุ่ง..ตอนรุ่งสาง..
จะลากหาง..ตูบข้า..ท้าวิ่งแข่ง..
เพื่อนสี่ขา..จงหันมา..อย่าคลางแคลง..
ตูบยิ้มแฉ่ง..เห่ารับ..กลับมาเดิน..
9 ธันวาคม 2544 03:07 น.
อัครโชค
แสนเหนื่อยอ่อน..ถอนใจ..ในงานหนัก..
มานั่งพัก..สลักกลอน..ตอนตีสาม..
บะหมี่เกี๊ยว..เคี้ยวนุ่มลิ้น..กินสักชาม..
ก่อนโมงยาม..ตามกลับ..จับงานเดิม..
ละสมอง..ลองลิ้ม..แล้วชิมรส..
น้ำส้มหยด..น้ำตาลมา..น้ำปลาเสริม..
อีกพริกป่น..พ่นพริกไทย..ใส่แต่งเติม..
แล้วจึงเริ่ม..ประเดิมหม่ำ..ขย้ำกิน..
เป๊ปซี่ขวด..น้ำแข็งแก้ว..มาแล้วครับ..
มือรีบรับ..จับขวดเรียว..เกลียวเป็นศิลป์..
น้ำดำซ่า..โคล่า..มารวยริน..
ก่อนเกี๊ยวสิ้น..ชิ้นสุดท้าย..ให้หายโซ..
เมื่ออิ่มมา..หนังตา..มันเริ่มหนัก..
มองงานรัก..ชักไม่ไหว..ใยอักโข..
รวบเรี่ยวแรง..แข็งหัวใจ..ให้พองโต..
แล้วเริ่มโม่..โชว์สมอง..ประลองงาน..
8 ธันวาคม 2544 04:19 น.
อัครโชค
จิบกาแฟ..หอมกรุ่น..ละมุนลิ้น..
รสชาติชิน..กลิ่นละเมียด..เลียดขมหวาน..
สีดำอ่อน..ร้อนละลาย..ทรายน้ำตาล..
มองคืนผ่าน..กาลเวลา..พาใจเพลิน..
ออกมานั่ง..ข้างระเบียง..ละเตียงทิ้ง..
เสียงหรีดหริ่ง..ทักทาย..หายขวยเขิน..
ลมเย็นเย็น..แผ่วแผ่ว..แว่วเชื้อเชิญ..
ให้ออกเดิน..ชมดาว..พราวนภา..
ถือกาแฟ..ถ้วยเก่า..มองเงาเมฆ..
ดาวดวงเอก..ประจำเมือง..เรืองส่องฟ้า..
จิบกาแฟ..หอมละมุน..อุ่นอุรา..
ละสายตา..หลับพริ้ม..แล้วยิ้มชม..
จิบกาแฟ..หอมกรุ่น..จึงครุ่นคิด..
เพ่งพินิจ..คิดไป..ในความขม..
คงเปรียบเป็น..เช่นชีวิต..ยามจิตตรม..
ไร้อารมณ์..ภิรมย์รื่น..ไม่ชื่นบาน..
7 ธันวาคม 2544 19:40 น.
อัครโชค
..วันครบรอบ..สิบห้าปี..มีมาถึง..
..วันเคยซึ้ง..เคยหวาน..วันสุขสม..
..วันเคยเงียบ..เคยเหงา..ร้าวระทม..
..วันเคยขม..ขื่นหนาว..คราวจากลา..
..จากด้วยดี..จากที่..เคยมีสุข..
..จากวันทุกข์..จากคน..เคยห่วงหา..
..จากไปแล้ว..จากใจ..จากกายา..
..จากใบหน้า..จากน้ำตา..ที่คาใจ..
..ยังจำไว้..ในคำหวาน..วันวานนั้น..
..ยังจำมั่น..ในคืนวัน..อันสวยใส..
..ยังจำแม่น..ในกลิ่นหอม..ระรวยฤทัย..
..ยังจำได้..ในอุ่นไอ..ยามชิดชม..
..สิบห้าปี..ก็ยังดี..มีเธออยู่..
..แม้เพียงคู่..อยู่ในใจ..ให้ขื่นขม..
..สิบห้าปี..ก็ยังรัก..ปักใจจม..
..แม้ตรอมตรม..ยังชมชื่น..ฝืนจำจอง..
..สิบห้าปี..ณ ที่นี้..ที่หลุมศพ..
..สิบห้าภพ..จะขออยู่..เป็นคู่สอง..
..สิบห้าชาติ..จะขออยู่..เป็นคู่ครอง..
..สิบห้าร้อง..กู่เรียก..เพรียกหาเธอ..
อภัสดา.....อภัสดา.....อภัสดา.....อภัสดา.....อภัสดา.....
อภัสดา.....อภัสดา.....อภัสดา.....อภัสดา.....อภัสดา.....
อภัสดา.....อภัสดา.....อภัสดา.....อภัสดา.....อภัสดา.....
หน้าส่วนตัว
3102
