14 พฤษภาคม 2548 04:28 น.
อัครเดช
ลูกเอ๋ยเจ้าจงมีสติ ถึงแม้เจ้าจะอยู่ท่ามกลางความสับสนวุ่นวายของผู้คน และมันมากระทบกระเทือนถึงลูกในบางครั้ง แม่รู้ว่าเจ้าเป็นคนใจร้อน ลูกจ๋าค่อย ๆ คิด ค่อย ๆ พูด เจ้าคิดเสียว่าทุกคำที่เจ้าได้เปล่งออกไปนั้น จะนำมาซึ่งความสูญเสียให้กับผู้อื่น เพราะฉะนั้น เจ้าจงคิดเสียว่า จะพูดอย่างไรให้ผู้อื่นสูญเสียน้อยที่สุด
ลูกรักของแม่แม่รู้ในจิตสำนึกของลูก ลูกของแม่ไม่ใช่คนไม่ดี คำว่าคนไม่ดีของแม่นี้คือ คนที่กระทำให้ผู้อื่นเสียหายหรือเดือดร้อน รวมทั้งตัวเจ้าเองด้วย ลูกรักนอกจากคำของแม่แล้ว เจ้าอย่าลืมพระเจ้า ลูกจ๋าถึงแม้โลกนี้มันโหดร้ายสักปานใด แต่ในใจเจ้ายังมีพระเจ้า ยังมีแม่ แม่เชื่อเหลือเกินว่าไม่มีสิ่งใดมาทำร้ายลูกของแม่ได้
สังคมปัจจุบันลูกรักแม่เป็นห่วงเจ้ายิ่งนัก และยิ่งไปกว่านั้น เจ้ายังมีน้องที่เจ้าจะใส่ใจดูแล คิดเสียว่าเจ้าทำหน้าที่ในส่วนนี้แทนแม่ด้วย จริงอยู่ลูกรักบางทีคำว่า เส้นทางของชีวิต ของคนย่อมแตกต่างกัน แต่ศักดิ์แห่งความเป็นพี่น้องไม่สามารถเป็นอื่นไปได้เลย ลูกเอ๋ยน้องเจ้ายังเด็กนัก บางสิ่งบางอย่างถึงเขาทำไม่ถูกใจเจ้า จงให้อภัยเขาเถิดลูก ไม่มีสิ่งใดอีกแล้วในโลกนี้ที่จะเอาชนะจิตใจของมนุษย์ได้ดียิ่งไปกว่าการให้อภัย ถึงมีบางสิ่งที่ไม่พึงใจ แต่แม่ก็ภูมิใจในตัวลูกยิ่งนัก ที่ลูกของแม่มีจิตใจกว้างขวาง เปิดโอกาศให้น้องของเจ้ามีความคิด ให้เขาได้ใช้ความคิดเป็นของตัวเอง ถูกแล้วลูกรักเจ้าปล่อยให้น้องของเจ้าทำไปเถิด ให้เขาได้ผิดพลาดด้วยตัวของเขาเอง แม่รู้ว่าเจ้าเองก็มีความภูมิใจอยู่ลึก ๆ เช่นกัน น้องเจ้าเป็นคนดี มีเพียงบางสิ่งที่เล็กน้อยเท่านั้น ที่ไม่เป็นที่ยอมรับในทัศนของเจ้า ของตัวแม่เองและ ลูกรักเจ้าไม่มีคำติที่หยาบโลน เจ้ามีเป็นบางครั้งกับคำพูดที่สอดเสียดเพียงเพื่อให้น้องเจ้าได้คิด เจ้าบอกเขาโดยการกระทำของเจ้าเอง เจ้าสอนเขาโดยการปฏิบัติให้เขาดู แต่ลูกรักแม่ลืมเตือนเจ้า บางทีการปฏิบัติของเจ้าเเข็งเกินไป เปล่าแม่ไม่ได้ว่าเจ้าผิด แต่ถ้าลูกยอมโอนอ่อนเป็นบางครั้ง มันเป็นสิ่งดีต่อตัวลูกเองและน้องเจ้าเป็นอย่างยิ่ง เจ้าจำได้ไหมที่แม่เคยบอกเจ้า เมื่อหย่อนให้ดึงและเมื่อยามตึงเราก็ผ่อนลงบ้าง ลูกรักคำนี้ไม่จำเป็นต้องตีความ
เหนือสิ่งอื่นใด นอกจากตัวของลูกเองและน้องของเจ้าแล้ว ลูกเอ๋ยทุกมนุษย์บนพื้นแผ่นดินนี้ เป็นสิ่งที่เจ้าจะต้องสำเหนียกลูกจ๋ารักคนทั้งโลก ปรารถนาดีต่อทุกสรรพสิ่งที่อุบัติขึ้นในโลกใบนี้
ถูกแล้วลูกสิ่งที่แม่พูดมานี้มันอาจจะกว้างเกินไป ลูกอาจจะแย้งแม่ว่า จะให้รักทุกสิ่งในโลกอย่างนั้น หรือ ? ขนาดจิตใจของตัวลูกเองลูกยังดูแลได้ไม่ดีพอ ถูกแล้วลูกรักจิตใจเราต้องดีก่อน หัวใจเราต้องมีความมั่นคงแข็งแรงก่อน ก่อนที่จะไปใส่ใจผู้อื่น ลูกเอ๋ยเจ้าอย่าโกรธแม่ ถ้าแม่จะบอกว่าถ้าลูกคิดอย่างนั้น ลูกคือคนที่ใจแคบที่สุดในโลก แต่ไม่หรอก แม่รู้ว่าเจ้า แม้แต่เสี้ยวหนึ่งของความคิด ลูกหาได้คิดเช่นนั้นไม่
กระทำเถิดลูกแม้ว่ามันจะยากยิ่ง แต่ลูกไม่ต้องไปตั้งความหวังกับสิ่งที่เจ้าได้กระทำลงไปให้มากนัก ถ้าลูกยังนึกภาพไม่ออก ฟังนะลูกหาใช่ว่าเราต้องไปใส่ใจกับคนทุกคนไม่ แต่ทุกคนที่พาลพบเข้ามาในชีวิตของลูก ลูกจงมีแต่สิ่งที่ดีให้แก่เขา หรือถ้าเราไม่สามารถให้สิ่งที่ดีแก่เขาได้ อย่างน้อยเราก็อย่าให้ในสิ่งที่ไม่ดีกับเขาเลย แม่ขอย้ำอย่าหวังอะไรจากใคร สิ่งที่ลูกทำพระเจ้าได้เตรียมรางวัลไว้ให้เจ้าแล้ว สิ่งที่ลูกหวังคือสิ่งที่พระผู้เป็นเจ้าประทานให้
ทุกสิ่งที่แม่กล่าวมานี้ มันคือความหมายของการที่ลูกของแม่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์คนหนึ่ง
สิ่งหนึ่ง แม่เกือบลืมไป คนแก่ก็อย่างนี้แหละลูก หลง ๆลืม ๆ แต่สิ่งที่แม่ไม่เคยลืมคือ ความรัก ความห่วง และคิดถึงลูกทั้งสองของแม่ สิ่งที่แม่จะบอกก็คือ การอ่านหนังสือของลูก ลูกเคยบ่นว่ามีเวลาอ่านหนังสือน้อยลง ลูกเอ๋ยเจ้าจงตั้งมั่น สิ่งนี้สำคัญยิ่งต่อลูก เจ้าทำงานให้น้อยลง และใช้เวลาอ่านหนังสือให้มากขึ้น ไม่เป็นการดีเลยลูกเอ๋ยแม้สิ่งนั้นจะนำพามาซึ่งเงินทองอันมากมายมาให้กับเจ้า แต่หาได้นำพาสติปัญญามาให้กับเจ้ามากพอไม่ ลูกจ๋าสิ่งที่เรารักถึงแม้เราไม่เห็นคุณค่าเป็นเงินทอง แต่คุณค่ามันไปพอกพูนอยู่ที่หัวใจของลูก สิ่งนี้แม่เป็นห่วงอย่างยิ่ง เจ้าเคยบอกกับแม่ว่า เจ้าอิจฉาน้องของเจ้าที่ได้มีเวลาอ่านหนังสือมาก ลูกเอ๋ยเจ้าน่าเอ็นดูอะไรเช่นนี้ ปล่อยน้องเขาเถอะลูก วันหนึ่งสิ่งที่เขาได้จากการอ่านนั่นเหละ จะได้ทำให้ลูกหายห่วงเขา
ปล. บอกน้องด้วยว่า ให้เก็บความคิดถึงของแม่ใส่เป้ไปด้วยทุกแห่งหน ที่เขาได้เดินไปบนผืนแผ่นดินนี้
รักลูกทั้งสองของแม่
จาก แม่
14 พฤษภาคม 2548 03:41 น.
อัครเดช
ขณะที่เข้าเรียนวิชา TH 244 เมื่อชั่วโมงก่อน ประโยคหนึ่งที่อาจารย์ได้กล่าวไว้ จนอดไม่ได้ที่ผมต้องหวนกลับมาคิด ประโยคนั้นก็คือ เราใช้กันมาอย่างผิด ๆ จนถูกไปเสียแล้ว ถึงแม้ว่าในตอนนั้นเรากำลังพูดถึงการใช้คำ ๆ หนึ่ง แต่ในเสี้ยวหนึ่งของความคิด ผมได้มองไปถึงมุมหนึ่งของชีวิตที่ผ่านมา หรือขณะทียังประสบอยู่ ณ ปัจจุบัน บางทีไม่รู้ว่าลืม หรือจงใจจะไม่เห็นมัน จนบ่อยครั้งที่เห็นปฏิบัติกันมาอย่างผิด ๆ จนถูกไปเสียแล้ว แต่คำว่า ผิด ในที่นี้ต่างจากคำว่า ผิด ของอาจารย์ตรงที่ไม่มีพจนานุกรมเล่มไหนมายืนยันได้ มีสิ่งเดียวเท่านั้นที่จะเป็นผู้ตัดสิน สิ่งนั้นคือ จิตสำนึก
หลังเลิกงานผมหยิบหนังสือเรียนไปนั่งอ่านตรงระเบียงหลังห้องเช่า เงาของต้นกล้วยทอดยาวมาถึงที่ม้าหินอ่อน ลมเย็นพัดเอื่อย ๆ เปิดหนังสืออ่านไม่ทันหมดหน้า คล้ายเสียงร่ำไห้ของใครบางคนแว่วมากับสายลม ผมละสายตาจากหนังสือมองออกไปยังที่มาของเสียงนั้น และก็ไม่เหนือความคาดหมาย เธอนั่งซบหน้าอยู่กับม้าหินอ่อนตรงที่หลังห้องของเธอ นี่ไม่ใช่ภาพที่ผมเห็นเป็นครั้งแรก บ่อยครั้งเหลือเกินกับภาพเช่นนี้ จนทำไห้ไร้ความรู้สึกใด ๆ เข้าไปทุกที ความคิดแรกที่ผ่านเข้ามา อีกแล้วหรือ? และคงจะไม่ใส่ใจนักหากคนกำลังร่ำให้อยู่นั้นไม่ใช่คนที่ผมรู้จัก
รอฮานี หญิงสาวจากปลายสุดของเขตแดนด้ามขวานไทย ปีกว่าแล้วที่เธอมาเรียนที่นี่ สถานที่แห่งนี้คือ ศูนย์ศิลปาชีพบางไทร เธอเป็นนักเรียนคนหนึ่งในแผนกตัดเย็บเสื้อผ้า ครั้งแรกที่ผมเห็นเธอเมื่อวันเปิดคอร์สใหม่ สาวน้อยสูงเพรียวร่างเล็กในชุดเด็กนักเรียนศูนย์ฯ แต่เป็นที่สะดุดตากว่าใครอื่นก็ตรงที่เธอคลุมอิญาบ ซึ่งเป็นผ้าคลุมผมของสตรีมุสลิม เนื่องจากผมเป็นคนที่มาจากถิ่นแถบเดียวกันจึงทำให้รู้จักกับเธอ
หนึ่งปีผ่านไป หญิงสาวที่เคยขี้อาย พูดน้อย ได้เปลี่ยนไปคล้ายดั่งคนละคน อิญาบที่เคยคลุมนั้นไม่รู้ว่าร่วงไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอบอกว่าเธออายที่จะต้องตกเป็นเป้าสายตาของผู้คนเวลาที่ไปไหนกับเพื่อน แต่เธอเคยบอกว่าถ้าเป็นที่บ้านพ่อเธอจะไม่ยอมให้ออกไปไหนเด็ดขาดหากไม่คลุมผม ศาสนาเธอเคร่งครัดมาก ครั้งหนึ่งเธอเล่าว่า เธอโดนพ่อตีเพราะมัวแต่เล่นเพลินจนลืมละหมาด ซึ่งเป็นการกราบไหว้พระเจ้าของชาวมุสลิมที่ต้องปฏิบัติวันละห้าครั้ง
ผมนั่งคิดอยู่นานสองนาน และในที่สุดก็ตัดสินใจตรงเข้าไปหา เธอเงยหน้าขึ้นเมื่อผมนั่งลงตรงม้านั่งตรงข้าม นัยน์ตาเธอแดงก่ำน้ำตายังคลอเบ้า เธอยกมือขึ้นเช็ดแล้วฝืนยิ้ม เขาบอกว่าเขาจะไปจากเธอหากเธอไม่ไปเอาเด็กออก เธอร้องโฮออกมาอีกครั้งเมื่อบอกเรื่องนี้กับผมแล้วเงียบไปพักหนึ่ง ผมเห็นท่าไม่ค่อยดี จะลุกจากไป และบอกว่าไม่ขอฟังได้ไหมผมได้ยินมามากพอแล้ว น้ำเสียงเธอสั่นเครือเอ่ยขึ้นว่า หากเธอต้องตายลงเพราะความอัดอั้นใจถ้าไม่ได้ระบายออกมาให้ใครฟัง ผมจะฟังเธอไหม ใจหนึ่งอยากจะบอกว่า มันเป็นเรื่องของเธอ แต่จิตใจที่ไร้ความรู้สึกนั้นต้องโอนอ่อนเพราะเสียงสะอื้นนั้นได้บาดลึกลงเกินไปแล้ว
เธอท้องได้สองเดือนแฟนเธอต้องการให้ไปทำแท้ง เธอว่าจะทำอย่างนั้นไม่ได้มันเท่ากับว่าได้ฆ่าลูกในไส้ของตัวเอง มันเป็นบาปอย่างมหันต์ กับการที่ได้ทำซีนา ซึ่งหมายถึงการมีเพศสัมพันธ์กันโดยไม่ได้แต่งงานตามหลักศาสนาอิสลามนั้นมันก็เกินพออยู่แล้ว และนี่กับคนที่ต่างศาสนาอีก ผมอยากถามเธอว่าเหตุใดเล่าถึงได้มาคิดเอาตอนนี้ แต่ผมไม่สามารถกล่าวคำใดออกมาได้ ต้องทนฟังเธอต่อไป เธอถามผมว่าการฆ่าตัวตายตามหลักศาสนาของผมนั้นบาปไหม ผมได้แต่จ้องหน้าเธอแต่ไม่มีคำใดหลุดออกมา
ตอนนี้ทางบ้านของเธอรู้เรื่องแล้ว เธอเองก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนบอก และในเร็ว ๆ นี้พ่อแม่จะมารับกลับบ้าน เธอจะทำอย่างไรดี จะให้กลับบ้านไปในสภาพเช่นนี้นะหรือ คนเขาจะได้เรียกลูกเธอว่า ลูกซีนา พ่อเธอเป็นถึงโต๊ะอิหม่าม ซึ่งมีความหมายรวมถึงผู้นำทางศาสนาอิสลามและผู้นำชุมชนด้วย แม่เป็นครูสอนศาสนา แล้วต่อไปใครจะเคารพนับถือ เธอปล่อยโฮออกมาอีกครั้งแล้วฟุบหน้านิ่งไปกับโต๊ะ ผมลุกออกมาเงียบ ๆ โดยที่ไม่ได้เอ่ยสักคำ
ค่ำลงของวันนั้นผมกำลังอ่านหนังสืออยู่ในห้อง เธอมาถามหายาพาราเซตามอลที่ผม บอกว่าเธอปวดหัวมาก ผมส่งขวดยาให้ บอกให้เอาไปทั้งขวด หายป่วยแล้วค่อยเอามาคืน เช้าวันรุ่งขึ้นผมเข้าไปสอบตั้งแต่เช้าและมีสอบติดต่อกันสามวันผมต้องค้างห้องเพื่อนในกรุงเทพฯ สองคืน
วันที่ผมกลับมาที่ห้อง เมื่อเดินผ่านหน้าห้องเธอรถกระบะคันสีเขียวจอดอยู่ที่หน้าห้อง ตรงป้ายทะเบียนท้ายรถบ่งบอกว่ามาจากจังหวัดปัตตานี พ่อเธอคงจะมาแล้ว ผมคิด
ผมกลับมาถึงที่ห้องไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง เพื่อนรุ่นน้องคนหนึ่งนำกระดาษแผ่นหนึ่งมาให้ และบอกว่าเธอกินยาพาราเซตามอลเข้าไปทั้งขวด โชคดีที่เพื่อนเธอมาพบแล้วนำส่งโรงพยาบาล หมอบอกว่าถ้าช้ากว่านี้แค่ครึ่งชั่วโมงเธออาจจะเสียชีวิตได้ เจ้าหน้าที่ของศูนย์ฯติดต่อไปที่บ้านของเธอ พ่อเธอเพิ่งมาถึงเมื่อเช้าวันนี้ และตอนนี้ก็ได้นำตัวเธอกลับไปแล้ว
โธ่เอ๋ยชีวิต ใครเลยจะคิดว่าเธอกล้าทำถึงขนาดนั้น เธอผิดไหมหนอ หรือการที่เธอได้กระทำไปอย่างนั้นเธออาจจะทำถูกก็ได้ใครเลยจะรู้ ตัวของเธอ หัวใจของเธอ และชีวิตก็ของเธอ จริงอยู่เธอเคยบอกว่าชีวิตนี้เป็นของพระเจ้า พระเจ้าเป็นผู้สร้างและพระเจ้าก็จะเป็นผู้ทำลาย แล้วเหตุอันใดเล่าเธอถึงได้กล้าฝืนกฎข้อนี้ นั่นไม่ใช่เป็นเพราะว่าเธอกล้าที่จะเดินตามทางที่ได้เลือกเองละหรือ พระเจ้าได้ให้ชีวิตแก่เธอ แต่ผู้ที่จะมาเติมเต็มชีวิตนั้นคือตัวของเธอเอง
เพื่อนรุ่นน้องกลับไปแล้ว ผมหยิบกระดาษแผ่นนั้นมาดู มีข้อความเขียนไว้ว่า ถ้าเขากลับมาให้บอกเขาว่านีได้ตายไปจากโลกนี้แล้ว ให้เขาอยู่อย่างสบายใจได้ ไม่มีทั้งนีไม่มีทั้งลูก และขอบคุณพี่ที่ทนนั่งฟังนีอยู่ตั้งนาน นีจะกลับบ้าน นีลืมไปว่านียังมีพ่อมีแม่ และอาจจะมีสิ่งที่ดี ๆ อีกมากมายทียังรอนีอยู่ นีจะไปอยู่กับลูกกับพี่กับน้อง และกับพระเจ้า ผมวางกระดาษแผ่นนั้นลง บอกกับตัวเองไม่ถูกว่ามีความรู้สึกอย่างไรในตอนนี้ นี่ผมจะร้องไห้หรือกำลังหัวเราะ
หลายวันหลังจากนั้น หลังเลิกงานผมหยิบหนังสือเรียนไปนั่งอ่านตรงระเบียงหลังห้องเช่า เงาของต้นกล้วยทอดยาวมาถึงม้าหินอ่อน ลมเย็นพัดเอื่อย ๆ เปิดหนังสืออ่านไม่ทันหมดหน้า คล้ายเสียงสะอื้นไห้ของใครบางคนแว่วมากับสายลม?
หน้าส่วนตัว
471
