27 กันยายน 2551 21:45 น.
ออวารณี
คิดถึงฉันบ้างไหมใคร่อยากถาม
ตอบมาตามความรู้สึกที่นึกได้
ถ้าเป็นสิ่งที่ออกมาจากใจ
ยอมรับได้เพราะต้องรับกับความจริง
คิดถึงฉันบ้างไหมไยนิ่งอยู่
ฉันอยากรู้จริงจริงอย่านิ่งเฉย
อยากรู้ข่าวว่าเธออยู่เสบย
ไม่กล้าเอ่ยไม่กล้าโทรโอ้อกเรา
คิดถึงฉันบ้างไหมขอให้ตอบ
เธอไม่ชอบให้เซ้าซี้จู้จี้อยู่
แต่ฉันรอคอยมานานโปรดตรองดู
ฉันไม่รู้จะถามใครให้ถามเธอ
25 กันยายน 2551 19:45 น.
ออวารณี
เมื่อวันวานผ่านไปยังจำได้คนดี
ด้วยสัมพันธไมตรีสมานฉันท์
วันนี้ขอหยุดเอ่ยความเดิมสักวัน
กี่หมื่นคำนั้นก็ยังยืนยันความห่วงใย
ใจจริงไม่อยากมาตอแย
เกรงเธอว่าสาระแนที่ใช่
แต่ฉันคือคนที่มีจิตใจ
จะปรับเปลี่ยนเร็วด่วนอย่างไรเมื่อมันไม่ใช่ต้นไม้ที่ไร้วิญญาณ
20 กันยายน 2551 14:43 น.
ออวารณี
ชื่นใจหาใดเปรียบ มิเทียมเทียบเท่าลูกยา
แม่เฝ้าถนอมมา ทั้งชีวาเพื่อคนดี
ยามยากแม่ออมอด เหงื่อไหลหยดท่วมชีวี
อดทนในหน้าที่ ว่างหลีกรี้ทำความเพียร
ปลูกฝังการศึกษา ลูกก็พากันอ่านเขียน
ความดีที่แม่เพียร เธอก็เรียนรู้ดูจำ
ใฝ่ดีมีอนาคต ไม่เลี้ยวลดแลถลำ
สื่อดีที่ชี้นำ ลูกลักจำมาใส่ใจ
ทูนหัวของแม่จ๋า ซึ้งแล้วว่ารักแค่ไหน
บางผิดแม่เซไป ลูกอภัยให้รักพรม
โลกนี้ที่แม่เกิด แสนบรรเจิดเลิศชวนชม
รสใดที่ขื่นขม กลับกลบข่มแปรปรวนผัน
มองลูกที่ขวนขวาย เข้าชิงชัยได้ทุกด่าน
อนาคตอีกไม่นาน ความหอมหวานอดทนรอ
หน้าส่วนตัว
1394
