27 กันยายน 2551 21:45 น.
ออวารณี
คิดถึงฉันบ้างไหมใคร่อยากถาม
ตอบมาตามความรู้สึกที่นึกได้
ถ้าเป็นสิ่งที่ออกมาจากใจ
ยอมรับได้เพราะต้องรับกับความจริง
คิดถึงฉันบ้างไหมไยนิ่งอยู่
ฉันอยากรู้จริงจริงอย่านิ่งเฉย
อยากรู้ข่าวว่าเธออยู่เสบย
ไม่กล้าเอ่ยไม่กล้าโทรโอ้อกเรา
คิดถึงฉันบ้างไหมขอให้ตอบ
เธอไม่ชอบให้เซ้าซี้จู้จี้อยู่
แต่ฉันรอคอยมานานโปรดตรองดู
ฉันไม่รู้จะถามใครให้ถามเธอ
25 กันยายน 2551 19:45 น.
ออวารณี
เมื่อวันวานผ่านไปยังจำได้คนดี
ด้วยสัมพันธไมตรีสมานฉันท์
วันนี้ขอหยุดเอ่ยความเดิมสักวัน
กี่หมื่นคำนั้นก็ยังยืนยันความห่วงใย
ใจจริงไม่อยากมาตอแย
เกรงเธอว่าสาระแนที่ใช่
แต่ฉันคือคนที่มีจิตใจ
จะปรับเปลี่ยนเร็วด่วนอย่างไรเมื่อมันไม่ใช่ต้นไม้ที่ไร้วิญญาณ
20 กันยายน 2551 14:43 น.
ออวารณี
ชื่นใจหาใดเปรียบ มิเทียมเทียบเท่าลูกยา
แม่เฝ้าถนอมมา ทั้งชีวาเพื่อคนดี
ยามยากแม่ออมอด เหงื่อไหลหยดท่วมชีวี
อดทนในหน้าที่ ว่างหลีกรี้ทำความเพียร
ปลูกฝังการศึกษา ลูกก็พากันอ่านเขียน
ความดีที่แม่เพียร เธอก็เรียนรู้ดูจำ
ใฝ่ดีมีอนาคต ไม่เลี้ยวลดแลถลำ
สื่อดีที่ชี้นำ ลูกลักจำมาใส่ใจ
ทูนหัวของแม่จ๋า ซึ้งแล้วว่ารักแค่ไหน
บางผิดแม่เซไป ลูกอภัยให้รักพรม
โลกนี้ที่แม่เกิด แสนบรรเจิดเลิศชวนชม
รสใดที่ขื่นขม กลับกลบข่มแปรปรวนผัน
มองลูกที่ขวนขวาย เข้าชิงชัยได้ทุกด่าน
อนาคตอีกไม่นาน ความหอมหวานอดทนรอ