21 เมษายน 2548 17:01 น.
ออมรัก
จุดแรก คือ พบ
เธอ คือ คนแปลกหน้า
ที่เดินเข้ามาในใจฉัน
แล้วก้อรับเธอเข้ามาโดยพลัน
และไม่หวั่นว่าจะเกิดเหตุการณ์ใด
เธอทำให้ฉันมีความสุข
ในทุกทุกวินาทีที่อยู่ใกล้
ทำไมเป็นอย่างนี้...นะใจ
นี่ใช่ไหม...ความรัก...บอกฉันที
จุดจบ คือ จาก
อยากให้เธอกลับมาตรงนี้
กลับมาเป็นกำลังใจที่แสนดีให้กับฉัน
กลับมารับรู้ความรู้สึกของกันและกัน
ให้ชีวิตเหมือน-เหมือนทุกวันที่เคยผ่านมา
กลับมาซ่อมแซมอะไรบางอย่าง
ที่ทำให้รักเราจืดจางร้างค่า
กลับมาปลุกจิตใต้สำนึกให้มันตื่นและลืมตา
ยินดีกับวันใหม่ที่ผ่านเข้ามาอย่างมั่นคง
เมื่อพบต้องพราก เมื่อจากต้องเจอ
7 กุมภาพันธ์ 2548 09:34 น.
ออมรัก
a: นี่! นี่! เป็นอะไรไป
ทำไมหัวใจจึงอ่อนไหว
b: อ๋อ...ก็แค่ไม่มีใคร
มาดามใจให้เท่านั้นเอง
a: แหม...อ่อนไหวง่ายจริงนะ
b: เหอะ...ก็มันไม่มีรักก็แค่นั้น
a: อะไรแค่นี้ทำลืมกัน...
รู้ไหมว่าทุกวัน มีความรักอยู่รอบตัว
7 ธันวาคม 2545 13:59 น.
ออมรัก
เธอคือคนแปลกหน้า
ที่เดินเข้ามากลางใจฉัน
แล้วก็รับเธอเข้ามาโดยพลัน
โดยไม่หวั่นว่าจะเกิดเหตุการณ์ใด
เธอทำให้ฉันมีความสุข
ในทุกทุกวินาทีที่อยู่ใกล้
ทำไหมถึงเป็นอย่างนี้...นะใจ...
นี้ใช่ไหม...ความรัก...ช่วยบอกที
24 พฤศจิกายน 2545 16:19 น.
ออมรัก
เธอคือคนแปลกหน้า
ที่เดินเข้ามาในใจฉัน
แล้วก็รับเธอเข้ามาโดยพลัน
และไม่หวั่นว่าจะเกิดเหตุการณ์ใด
เธอทำให้ฉันมีความสุข
ในทุกทุกวินาทีที่อยู่ใกล้
ทำไหมถึง...เป็นอย่างนี้นะใจ
นี้ใช่ไหม...ความรัก...ช่วยบอกที
หน้าส่วนตัว
1105
