แต่งงานประจานตน

ออกญาลับแล

งานแต่งงานผลาญทรัพย์อัปยศ
เงินสิ้นหมดทองหายมลายสูญ
เกียรติก่อเกิดพร้อมหนี้สินที่พอกพูน
ทวีคูณความสิ้นเปลืองให้เลื่องลือ

ขันหมากแห่แหล่ร้องทำนองรัก
แจ้งประจักษ์หลักประกันอันเชื่อถือ
ทรัพย์สินสอดแสดงไว้ให้ระบือ
ทองเต็มมือเงินเต็มพานตระกาลตา

ร้อยโต๊ะจีนจัดไว้เอาใจแขก
ร่วมกินแหลกแดกไม่หยุดสุดหรรษา
กินทิ้งขว้างทั้งไก่เห็ดเป็ดหมูปลา
เหล้านั้นหนาเหน็บกลับบ้านสราญรมย์

ณ งานหนึ่งซึ่งใช้เงินจนเพลินหมด
กำซาบซดทรัพย์สินอย่างสุขสม
บนผืนหล้ายังขาดไร้ความอุดม
แก่ฝูงชนให้ชื่นชมถ้วนทั่วกัน

เมื่อเสร็จงานสร้างสิ่งใดเอาไว้หรือ
หวังสร้างชื่อฤาเกียรติให้เฉิดฉันท์
ทรัพย์ละลายหายไปเพียงข้ามวัน
ควรหรือนั่นจะจัดงานประจานตน

กลอนแข็งๆจากคนเฉิ่มๆครับ กลับมาเยี่ยมบ้านกลอนหลังไม่ได้เอากลอนลงมานาน คิดถึง
เพื่อนๆในบ้านทุกคนเลยครับ ><

มิได้คัดสรรคำอันล้ำเลิศ
มิได้เพริศพริ้งเพราะเสนาะหู
มิได้หวังเทียบชั้นบรมครู
เพียงหวังชูเชิดเชลงชโลมใจ