10 ตุลาคม 2550 11:55 น.
ออกญาลับแล
ครบรอบปีหนึ่งแล้ว ไกลกัน
เหตุว่าเธอหนีฉัน หลบลี้
ถึงผันผ่านคืนวัน กาลล่วง มานาน
ใจไป่ลืมเธอนี้ ตราบฟ้าดินสลาย
เหตุไฉนจึงหักล้าง ไมตรี
ใยไม่แถลงวจี กล่าวอ้าง
ทำไมจึ่งรีบจรรี มิล่ำ ลากัน
หนีห่างลับแรมร้าง ทอดทิ้งฉันไป
ภาพเธอขอเก็บไว้ ตลอดไป
ถึงอยู่ไกลแสนไกล เหว่ว้า
จะเป็นหนึ่งในฤทัย ทุกช่วง ชีวัน
หวังแค่เพียงเห็นหน้า อีกครั้งก็พอ
อาจเป็นโคลงสี่ที่ไม่ได้ไพเราะอะไรเลยนะครับเพราะเพียงแต่งระบายอามณ์เศร้าในวันพิเศษของผมเอง
มิได้คัดสรรคำอันล้ำเลิศ
มิได้เพริศพริ้งเพราะเสนาะหู
มิได้หวังเทียบชั้นบรมครู
เพียงหวังชูเชิดเชลงชโลมใจ
ขอบคุรที่สละเวลามาอ่านครับ
4 ตุลาคม 2550 10:37 น.
ออกญาลับแล
ใครไม่เคยลิ้มรสรักหรือจะรู้
ใครไม่เคยมีคู่จะรู้ไหม
ใครไม่เคยพลัดพรากยากเข้าใจ
ใครไม่เคยรักใครใจเย็นชา
หน้าส่วนตัว
2139
