25 กรกฎาคม 2554 20:34 น.
อรุโณทัย
ภาษาคือมรดกของแผ่นดิน
ทุกท้องถิ่นต่างใช้เพื่อสื่อสาร
ภาษาไทยภาษาชาติมีมานาน
แต่ครั้งกาลสุโขทัยยิ่งใหญ่มา
ภาษาคือมรดกที่ตกทอด
ถือเป็นยอดวัฒนธรรมอันล้ำค่า
ภาษาชาติภาษาไทยพัฒนา
ตามเวลาที่หมุนเวียนเปลี่ยนแปรไป
ภาษาคือมรดกประจำชาติ
อย่าประมาทการใช้กันได้ไหม
ถ้าพูดผิดเขียนผิดอยู่ร่ำไป
ภาษาไทยก็วิบัติอย่างแน่นอน
ภาษาคือมรดกที่ล้ำค่า
จงอุตส่าห์อนุรักษ์มวลอักษร
ภาษาเขียนภาษาปากขอวิงวอน
ใช้ทุกตอนให้ถูกหลักอักขรวิธี
ภาษาคือมรดกประจำชาติ
จะองอาจสง่างามสมศักดิ์ศรี
ขึ้นอยู่กับลูกหลานไทยสมัยนี้
ตระหนักดีในคุณค่าภาษาไทย
ภาษาคือมรดกของแผ่นดิน
ควรถวิลอนุรักษ์อย่างเลื่อมใส
รักภาษาใช้ภาษาอย่างใส่ใจ
เพื่อมิให้ภาษาสิ้นจากแผ่นดิน ฯ
อรุโณทัย
๒๕ กรกฎาคม ๒๕๕๔
24 กรกฎาคม 2554 11:24 น.
อรุโณทัย
คราบน้ำตาอาบแก้มแต้มความโศก
แสนวิโยคสุดทรวงเมื่อสูญเสีย
สุดที่รักของพ่อแม่และลูกเมีย
ให้อ่อนเพลียหัวใจในข่าวคราว
หนังสือพิมพ์หน้าหนึ่งลงข่าวใหญ่
ฮ. ตกในกลางป่าลึกอย่างอื้อฉาว
เพชรบุรีที่ ฮ.ตก เป็นเรื่องราว
ผู้สื่อข่าวบอกกล่าวผู้วายชนม์
อนิจจาผู้ตายกลายเป็นญาติ
นึกอนาจในจิตคิดสับสน
ต้องสูญเสียสุดที่รักไปอีกคน
ให้หมองหม่นดวงใจในความจริง
เกินคาดคิดดวงใจไม่อาจรับ
เหตุไม่กลับลับลามาทอดทิ้ง
ให้อาวรณ์อาลัยอย่างยวดยิ่ง
สุดประวิงอารมณ์ให้ตรอมตรม
คราบน้ำตาอาบแก้มแต้มความโศก
แสนวิโยคในทรวงสุดขื่นขม
ให้อาลัยอาวรณ์ซ่อนอารมณ์/
ฝืนใจข่มโชคชะตาแห่งชีวิตฯ
อรุโณทัย
๒๔ กรกฎาคม ๒๕๕๔