24 พฤศจิกายน 2554 21:19 น.
อรุโณทัย
อย่าโศกศัลย์เลยใจใครไม่รัก
จงฝืนหักห้ามจิตจะดีไหม
แล้วปล่อยวางเรื่องราวที่เป็นไป
เพื่อมิให้ใจช้ำไปกว่านี้เลย
ใครมองเราไม่ดีช่างเขาเถิด
ใครไม่เปิดใจรับจงนิ่งเฉย
ใครมองใครดีกว่าเราช่างเถิดเอย
การเปรียบเปรยเพราะเขามองเพียงด้านเดียว
ฉันปลอบใจตัวเองเพื่อความแกร่ง
ต้องเข้มแข็งต่อสู้อีกประเดี๋ยว
ให้เวลาช่วยพิสูจน์เรื่องนั้นเชียว
จงอย่าเที่ยววู่วามและโวยวาย
แม้น้อยใจอยู่บ้างกับเรื่องที่เกิด
ก็จงเชิดหน้ารับสิ่งสูญหาย
ดวงฤดีชอกช้ำแทบมอดมลาย
กับเรื่องร้ายทำลายรักที่ภักดี
อย่าโศกศัลย์เลยใจใครไม่รัก
จงแน่นหนักนิ่งอยู่เพื่อศักดิ์ศรี
แล้วปล่อยวางเรื่องราวในครั้งนี้
อย่าโศกีให้ชอกช้ำระกำทรวง ฯ
อรุโณทัย
๒๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๔
17 พฤศจิกายน 2554 14:29 น.
อรุโณทัย
เลื่อนลอย ลอยเลื่อน เหมือนไร้หลัก
กรรมหนัก หนักกรรม ทำไฉน
มีรัก รักมี ก็เป็นไป
จากไกล ไกลจาก ไม่ยั่งยืน
คนหนึ่ง หนึ่งคน บนทางเปลี่ยว
ท่องเที่ยว เที่ยวท่อง สุดจะฝืน
ทนทุกข์ ทุกข์ทน เฝ้ากล้ำกลืน
ถอนสะอื้น สะอื้นถอน อาลัยลา
จำใจ ใจจำ ในวันเก่า
รักเรา เรารัก สุดปรารถนา
เพียรเฝ้า เฝ้าเพียร ตลอดเวลา
รักมา มารัก ร่วมฤดี
ลอยเลื่อน เลื่อนลอย เหมือนไร้หลัก
ร้างรัก รักร้าง ยอดยาหยี
ห่างไกล ไกลห่าง เนิ่นนานปี
ใครที่ ที่ใคร จะคืนครอง
อรุโณทัย
๑๗ พฤศจิกายน ๒๕๕๔
27 ตุลาคม 2554 23:15 น.
อรุโณทัย
อย่าตระหนกตกใจในธรรมชาติ
อย่าประมาทตัวตนบนวิถี
จงมองโลกในแง่มุมความดี
แล้วชีวีจะมีสุขตลอดกาล
กระแสสินธุ์ไหลเชี่ยวเมื่อน้ำหลาก
คงไม่ยากหากใช้ปัญญาเป็นฐาน
แก้ปัญหาที่เกิดตามกาล
ให้พ้นผ่านเหตุการณ์ที่ร้ายแรง
อุทกภัยไหลหลากมาทั่วทิศ
เกิดหวั่นจิตเพราะใจยังแอบแฝง
หวั่นวิตกกลัวภัยจะรุนแรง
ทั่วทุกแห่งวอดวายเพราะน้ำมา
อดีตเกิดอุทกภัยครั้งใหญ่
ผู้คนไม่น้อยใจในวาสนา
ยังต่อสู้ทนทุกขเวทนา
ให้ธาราไหลผ่านอยู่แรมเดือน
ใช้ชีวิตให้กลมกลืนธรรมชาติ
ไม่เป็นทาสความกลัวจนฟั่นเฝือน
ดำรงตนบนน้ำหลากที่มาเยือน
เพื่อนช่วยเพื่อนด้วยน้ำใจและไมตรี
อย่าตระหนกตกใจในธรรมชาติ
อย่าประมาทตัวตนบนวิถี
จงมองโลกในแง่มุมความดี
แล้วชีวีจะมีสุขตลอดกาล
อรุโณทัย
๒๗ ตุลาคม ๒๕๕๔
8 ตุลาคม 2554 12:30 น.
อรุโณทัย
ธารธาราไหลหลั่ง
เหมือนคลุ้มคลั่งเคืองแค้นหนอ
ไหลหลากจากต้นตอ
ก็น้ำฝนบนฟากฟ้า
พายุพัดกระหน่ำ
ซ้ำแล้วซ้ำที่เข้ามา
ลูกแล้วลูกเล่าพา
น้ำฝนหลั่งลงสู่ดิน
พื้นดินไม่อาจรับ
หรือซึมซับกระแสสินธุ์
จึงปล่อยให้ไหลสิ้น
อย่างรุนแรงหลากไหลเร็ว
จึงท่วมทุกท้องถิ่น
เซาะพื้นดินให้แหลกเหลว
ทะลักไหลรวดเร็ว
ชาวประชาหนีพัลวัน
บ้างห่วงซึ่งที่อยู่
เฝ้าแลดูอย่างเสียขวัญ
ข้าวของเก็บไม่ทัน
น้ำตาร่วงไหลพรั่งพรู
ธารธาราไหลหลั่ง
ช่างคลุ้มคลั่งแสนอดสู
ใครหนอจะค้ำชู
ช่วยมาซับซึ่งน้ำตา ฯ
อรุโณทัย
๘ ตุลาคม ๒๕๕๔
1 ตุลาคม 2554 16:36 น.
อรุโณทัย
มืดค่ำตะวันดับ
ดาวระยับวะวับแสง
เดือนเสี้ยวเริ่มแสดง
ความโค้งคิ้วชัดขึ้นมา
กลุ่มเมฆก็เคลื่อนคล้อย
ลมพัดลอยกลางท้องฟ้า
จิ้งหรีดกรีดกรีดจ้า
ท้าความเงียบที่วังเวง
เค้าแมวเฝ้ามองเมียง
นั่งฟังเสียงที่อวดเก่ง
โผล่เถิดตัวบรรเลง
จับจับกินให้หนำใจ
หนูนาหาอาหาร
วิ่งลนลานผ่านเร็วไว
กริ่งเกรงระวังภัย
ใจระทึกออกหากิน
ดึกดื่นน้ำค้างลง
เหตุการณ์คงของท้องถิ่น
วิถีสัตว์หากิน
เพื่อชีวิตให้ดำรง
อรุโณทัย
๑ ตุลาคม ๒๕๕๔
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟอรุโณทัย
หน้าส่วนตัว
1417
