27 กรกฎาคม 2551 12:01 น.
อรุโณทัย
เป็นคนไทยต้องรักภาษาไทย
รักษาไว้ให้อยู่ได้เนานานหนอ
อย่าทำร้ายลายลักษณ์ที่ถักทอ
ที่แม่พ่ออนุรักษ์ตระหนักคุณ
ภาษาไทยนั้นเป็นภาษาชาติ
อย่าประมาทใช้ผิดให้เคืองขุ่น
ครูท่านสอนสั่งไว้เลยนะคุณ
ความว้าวุ่นแห่งภาษาจะมากมี
ถ้าเมื่อใดไร้ภาษาที่มีอยู่
คงอดสูอายเขาไปทุกที่
และอาจสิ้นชาติไทยไปด้วยซี
เพราะวิถีชีวีที่เปลี่ยนไป
ภาษาไทยเป็นภาษาที่มีค่า
มากยิ่งกว่านพรัตน์เป็นไหน ไหน
มวลหมู่แก้วถึงมีค่ากว่าสิ่งใด
คงมีได้แค่เพียงค่าราคาเงิน
แต่คุณค่าของภาษามีสูงส่ง
ช่วยดำรงความเป็นชาติไม่ขัดเขิน
เพราะภาษาแสดงลักษณ์จำหลักเกิน
กว่าค่าเงินตรา...แต่สง่าอยู่ที่ใจ
เป็นคนไทยต้องรักภาษาไทย
รักษาให้อยู่นานนานจะได้ไหม
อย่าทำลายภาพลักษณ์ความเป็นไทย
โดยที่ไม่รู้ค่าภาษาเอย ฯ
25 กรกฎาคม 2551 21:28 น.
อรุโณทัย
น้ำตา...น้ำตารินไหลได้ทุกเมื่อ
มีเหลือเฟือมากมายคล้ายหยาดฝน
ตกลงมาจากตาของผู้คน
และล่วงหล่นลงมาคราเสียใจ
ในบางครั้งน้ำตาก็รินไหล
ไม่ว่าใครจะสุขสักเพียงไหน
เป็นน้ำตาที่ซาบซึ้งจากภายใน
เมื่อหัวใจตื้นตันวันได้ดี
บางคราน้ำตาก็ไหลริน
ไม่เหือดสิ้นจากตาพาหมองศรี
เป็นน้ำตาจากความเศร้าเหงาชีวิ
เมื่อฤดีช้ำชอกถูกหลอกลวง
น้ำตา...น้ำตา...น้ำตาไหลอาบแก้ม
หยดใสแซมหยดแหมะแย่เต็มทรวง
ใครจะซับน้ำตาด้วยความห่วง
หรือทักท้วงถามว่าร้องเพื่อใคร ฯ
24 กรกฎาคม 2551 20:58 น.
อรุโณทัย
จากอดีตมาสู่ปัจจุบัน
เดี๋ยวผกผันไปถึงอนาคต
วิถีชีวิตใครกันที่กำหนด
ช่างเลี้ยวลดแปรเปลี่ยนวนเวียนไป
ในโลกนี้มีอะไรที่เที่ยงแท้
ตั้งแน่วแน่เนาว์นานถึงอสงไขย
ไม่เห็นมีใครหรือสิ่งใด
ที่อยู่ได้ปานนั้นอย่างแน่นอน
แสงอาทิตย์ที่เคลื่อนคล้อยลอยกลางฟ้า
ยังต้องราแสงลงมาก่อน
จากแสงจ้าก็ผ่อนให้อ่อนอ่อน
จากที่ร้อนก็ผ่อนคลายกลายเป็นเย็น
ยามค่ำคืนพระจันทร์ส่องแสงนวล
ตามกระบวนธรรมชาติที่แลเห็น
เริ่มวันใหม่แสงผ่องต้องหลีกเร้น
และก็เป็นเช่นนี้อยู่เรื่อยมา
การเปลี่ยนแปลงแฝงคติธรรม
มนุษย์นำมาใช้อย่างด้อยค่า
ไม่เล็งเห็นประโยชน์ของเวลา
เที่ยวผลาญพร่านาทีทองไปวันวัน
ทุกชนชั้นมีเวลาที่สมดุล
วันคืนหมุนเปลี่ยนไปใช้เท่ากัน
ยี่สิบสี่ชั่วโมงมีเท่านั้น
ใครแบ่งปันใช้เป็นนับว่าดี
จากอดีตมาถึงปัจจุบัน
แล้วแปรผันผ่านไปไม่อยู่ที่
วิถีชีวิตของคนก็เท่านี้
ตาย...เกิด...มีทดแทนตลอดมา
เป็นมนุษย์สุดประเสริฐเลิศตรงไหน
ถ้าไม่ใช่ความดีมีคุณค่า
ความเป็นคนของคนที่เกิดมา
ตายจักหาสิ่งใดบอกค่าของตน ฯ
23 กรกฎาคม 2551 00:11 น.
อรุโณทัย
ฝนแรกเริ่มโปรยปรายจากปลายฟ้า
หลั่งลงมาสู่พื้นแผ่นดินนั่น
ต่างเริงรื่นชื่นสุขทุกสิ่งสรรพ์
ต่างพากันแย้มยิ้มอิ่มเอมใจ
เสียงกบเขียดแซ่ซ้องร้องระงม
ต่างภิรมย์ชมชื่นในฝนใหม่
เหล่าพฤกษาแลชอุ่มทุกพุ่มใบ
ขจีใสสวยสดหมดราคี
หมู่มัจฉาเริงรื่นชื่นน้ำฝน
ว่ายเวียนวนกลางสายชลอย่างสุขี
คล้ายจะบอกฝนจ๋าตกอีกที
ชุบชีวีมวลหมู่ผู้รอคอย
ฝนพรำพรมจากฟ้าลงสู่ดิน
ทั่วธรนินทร์ชุ่มฉ่ำมิใช่น้อย
สิ้นสายฝนหล่นมาฟ้าสูงลอย
สีฟ้าพลอยฉ่ำน้ำฟ้าดูน่าชม
ฝนแรกเริ่มโปรยโรยลงพื้น
สร้างความชื้นทั่วไปได้เหมาะสม
ต่างชื่นสุขสมหวังในอารมณ์
เพราะชื่นชมน้ำฝนใหม่ไอความเย็น ฯ
20 กรกฎาคม 2551 21:43 น.
อรุโณทัย
แม่ทัพ คือผู้นำย้ำความคิด
อภิสิทธิ์เหนือคนทั้งหลาย
เป็นคนเก่งที่กล้ามากมาย
ด้วยใจหมายปกป้องคุ้มครองภัย
ปัจจุบัน แม่ทัพ กับความดี
เป็นคนที่รักบ้านเมืองหมดสมัย
กลับไปรักพวกพ้องต้องฤทัย
ปองหทัยได้ทรัพย์ประดับตน
มีอำนาจวาสนานึกสนุก
สร้างความทุกข์ให้ผู้อื่นเขาสับสน
สิ่งใดดีไม่ใคร่ทำระยำคน
ได้แต่ฉลฉ้อราษฎร์อนาจใจ
โอ้สังเวชประเทศชาติครั้งนี้
ต้องป่นปี้เพราะผู้นำที่ฝักใฝ่
ขายแผ่นดินแบ่งทรัพย์รับกันไป
ไม่ห่วงใยประชาชีที่ระกำ
สังคมไทยไม่พัฒนาเพราะแม่ทัพ
นั่งรอรับฟังข่าวเช้าจรดค่ำ
ไม่เคยออกตรวจตราการกระทำ
และชอบน้ำคำคนที่สอพลอ
โอ้...อนาจชาติไทยต้องย่ำแย่
เพราะมีแต่ผู้นำทัพจับดินสอ
นั่งขีดเขียนเวียนวาดคำว่า รอ
ให้คนง้อขอให้ช่วยด้วยเถิดคุณ
ครั้นได้ช่วยก็เลือกช่วยจำเพาะพวก
ทำหูหนวกกับผู้คนที่ไม่หนุน
สร้างความแค้นให้คนได้เคืองขุ่น
เจ้าประคุณบุญหมดจงอดตายฯ
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟอรุโณทัย
หน้าส่วนตัว
13662
