9 มกราคม 2552 00:04 น.
อรุโณทัย
เด็กน้อยบริสุทธิ์
เปรียบประดุจผ้าสีขาว
อาจเปื้อนราคีคาว
ร้าวลงลึกเมื่อลงสี
เด็กน้อยผู้วัยเยาว์
หลงมัวเมาในวิถี
อาจม(อา-จม)ชมว่าดี
ด้วยอ่อนวัยแห่งเวลา
เด็กน้อยอาจหลงผิด
เพราะชีวิตที่ผ่านมา
สังคมบ่มชีวา
ให้หลงผิดนิจนิรันดร์
เด็กน้อยในวันนี้
เป็นเด็กที่มีค่านั้น
ขึ้นอยู่กับใครกัน
ปั้นเป็นคนที่สมบูรณ์
เด็กน้อยผู้อ่อนวัย
ต้องอภัยเมื่อเสื่อมสูญ
ความดีอาจเพิ่มพูน
เมื่อผู้ใหญ่ให้ความรัก
เด็กน้อยจักอบอุ่น
และขอบคุณเมื่อประจักษ์
ไออุ่นกับความรัก
ที่ได้รับจากแม่พ่อ
เด็กน้อยผู้วัยเยาว์
คงจะเอาตามคำขอ
ร้องเรียกจากแม่พ่อ
เป็นเด็กดีของสังคม
เด็กน้อยบริสุทธิ์
เพียงดอกพุดที่เหมาะสม
หอมเย็นเพราะคนชม
คุณความดีที่กระทำ ฯ
6 มกราคม 2552 14:53 น.
อรุโณทัย
นั่งอยู่กลางดงดอกไม้ในแห่งหนึ่ง
เป็นที่ซึ่งสวยงามเป็นนักหนา
มวลบุปผชาติหลากสีละลานตา
ชื่นอุราเมื่อได้ชมบุปผางาม
เป็นสวนดอกไม้ไทยหลายหลากพันธุ์
มีต้นจันทน์ อัญชัญเลื้อย กลางสนาม
ต้นโสน ชงโค ต้นไทรงาม
ต้นมะขาม ต้นพะยอม ไม้พันธุ์ใหญ่
เหลียวแลดูพุ่มดอกไม้หลายขนาด
ดาระดาดสีสันแสนสดใส
การะเกด การะเวก กวัดแกว่งไกว
เมื่อแรงลม พัดใส่ ไหวโยกโยน
ชบา พู่ระหง ตรงริมรั้ว
ชูดอกยั่ว ผีเสื้อ บินผกโผน
จับดอกนั้น ย้ายดอกนี้ ดอกไหวโยน
แกว่งดอกโอนอ่อนอ้อนภมรชม
ชมธรรมชาติบุษบามวลมาลี
ดอกหลากสีเหลืองแดงชมพูส้ม
พลับพลึงขาว บานเช้าขาวเหลืองอม
นางแย้มพรมผกากรองรองเป็นชั้น
นั่งอยู่กลางดงดอกไม้ในแห่งหนึ่ง
นิ่งคำนึงคะนึงหวนความใฝ่ฝัน
มีบ้านสวยด้วยดอกไม้นานาพันธุ์
ส่งสีสันละลานตาพาชื่นใจ ฯ
4 มกราคม 2552 00:01 น.
อรุโณทัย
คือรักที่มุ่งปรารถนาดี
ความปรานีเกิดจากความสงสาร
มีจิตอ่อนโยนไม่คิดประกอบการ
เพื่อประหารปัญญาด้วยอารมณ์
สงเคราะห์เพื่อนพงศาบรรดาสัตว์
ชี้ช่องบอกทางลัดอันสวยสม
เมื่อสิ้นชีพสู่สวรรค์ชั้นพรหม
ยังอาศรมที่สร้างด้วยแรงบุญ
เมตตา กรุณา มุทิตา
อุเบกขา โดยธรรม ที่เกื้อหนุน
ไม่ลำเอียงต่อผู้ใดให้เคืองขุ่น
หรือเป็นบุญคุณที่ต้องทดแทน
จักอยู่ในอารมณ์แห่งความประเสริฐ
จักกำเนิดความดีเป็นปึกแผ่น
จักกระทำเป็นกลางอย่างมั่นแม่น
จักตรึงแน่นในจิตตลอดกาล
จะยึดเป็นหลักธรรมประจำใจ
เพื่อจะให้ชีวิตมีแก่นสาร
ปรารถนาผู้อื่นมีสุขเนานาน
พ้นทุกข์ผ่านตามกรรมที่ทำไว้ ฯ
1 มกราคม 2552 06:21 น.
อรุโณทัย
ปีใหม่...เก่าไป...ใหม่มา
วันเวลาผันผ่านตามกาลหนอ
ร่วมประสานสายใยรักที่ถักทอ
จะเกิดก่อความสุขทุกคืนวัน
สวัสดีปีใหม่ให้พบสุข
นิราศทุกข์ปรีดิ์เปรมเกษมสันต์
ให้รุ่งเรืองยศศักดิ์นิจนิรันดร์
ผลอนันต์ทรัพย์ทวีมีลาภเทอญ ฯ
28 ธันวาคม 2551 15:27 น.
อรุโณทัย
เริ่มถักถ้อย ร้อยคำ ลำนำใหม่
ด้วยดวงใจ หมายมุ่ง ผดุงศิลป์
สร้างงานเขียน เพียรฝึก เป็นอาจิณ
ศึกษาสิ้น ฉันทลักษณ์ กานท์กลอนกล
เมื่อแรกเขียน คิดไม่ออก หมายลอกเลียน
จึงผิดเพี้ยน รูปลักษณ์ ชักสับสน
ไม่สัมผัส ไม่ได้ความ คร้ามใจตน
ไม่อดทน ฝึกฝน งานประพันธ์
ท้อแท้ใจ หลายครั้ง นั่งซึมเศร้า
หยิบงานเก่า เอามาอ่าน เพื่อสานฝัน
ฮึดสู้ใหม่ แก้ไข กลอนเก่าพลัน
หมายสร้างสรรค์ บทกลอน ให้งดงาม
เมื่อถักถ้อย ร้อยอักษร เป็นกลอนได้
แสนดีใจ จึงส่ง ลงสนาม
ณ บ้านกลอน แหล่งตรวจสอบ ทุกโมงยาม
เพื่อนล้นหลาม ช่วยชี้แนะ ให้แก้กัน
เริ่มถักถ้อย ร้อยคำ ลำนำใหม่
ส่งกลอนไป ในถิ่นที่ ของนักฝัน
เพื่อสืบสาน ภาษาศิลป์ ถิ่นประพันธ์
จึงมุ่งมั่น ฝึกฝน จนชำนาญ ฯ
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟอรุโณทัย
หน้าส่วนตัว
2266
