คืนถิ่นกวินทร์คาม

อรุณสุข

กลับมาเยือนยลเหย้าเนาพำนัก
ถวิลถักผูกถ้อยร้อยอักษร
แม้นจะฝาดจินต์จรดทุกบทกลอน
ยังอาวรณ์ว่ายเวิ้งในเชิงวรรณ

วสันต์สาดซัดสาย ณ ปลายทุ่ง
ตัดเรียวรุ้งลานฟ้าและนาขวัญ
วายุวาดพริ้วไหวท่ามไพรพรรณ
ดั่งภาพฝันช้อนพาให้ตราตรึง 

ทุกบาทบทรสรินในศิลป์สร้อย
ที่ผูกร้อย เศร้า สรวล ยังหวนถึง
แม้นจะห่างร้างร่ำยังคำนึง
ด้วยซาบซึ้งสุนทรีย์กวีกานท์

เมื่อเนานั้นวรรณนิเวศน์พิเศษแพร้ว
พจน์ยังแผ้วผ่องผาดวิลาศหวาน
มิตรภาพอาบอุ่นละมุนมาน
เหมือนปราการสร้อยสรรค์ยังมั่นคง 

กวีกานท์ขานขับประทับโสต
ให้เรืองโรจน์รอยหวังดังประสงค์
แม้นจะฝาดฝืดถ้อยร้อยจำนง
ยังจะคงเขียนขีดประณีตคำ

กลับมาเยือนยลเหย้าเนานิเวศน์
ในแคว้นเขตกวีคามให้งามขำ
ขอให้เรืองรสร้อยสร้อยลำนำ
เพื่อนยังจำมิตรยังคุ้น...อรุณ...เทอญ.


ภาพ : ผลงานท่านอังคาร กัลยาณพงศ์
เพลง:คำหวาน วงกอไผ่