แม้นกายดับ..ลับหรือ..แต่ชื่อยัง.

อรุณสุข

พฤษภกาสร            อีกกุญชรอันปลดปลง
โททนต์เสน่งคง       สำคัญหมายในกายมี
นรชาติวางวาย        มลายสิ้นทั้งอินทรีย์
สถิตทั่วแต่ชั่วดี        ประดับไว้ในโลกา
ความดีก็ปรากฏ       กิติยศฤาชา
ความชั่วก็นินทา      ทุรยศยินขจร

สัจธรรมนำใจเตือนให้คิด
ใดสถิตค้ำคงอยู่ยงเหลือ
นรชาติวางวายตายเป็นเบือ
มิหลงเหลืออินทรีย์อันมีพรรณ

คงเหลือเพียงความดีอันมีไว้
เป็นสิ่งไซร้แทนค่าเมื่ออาสัญ
เป็นยอดสุดยืนยงคงกระพัน
ที่ยึดมั่นชื่อเราให้เนาว์นาน

สัจประเสริฐเกิดตายวายชีวาตม์
จวบครองอาตม์ครองชนม์จนอวสาน
หากเพียรสร้างทางกุศลดลนิพพาน
แม้นถึงกาลลับลาไม่อากูล

จักเหลือชื่อลือชาได้ปรากฏ
เกียรติยศความดีไม่มีสูญ
เป็นศักดิ์ศรีพงศ์เผ่าเหล่าตระกูล
แลเพิ่มพูนบารมีอันปรีดา

อาทิไท้สมเด็จพระพี่เจ้า
แต่ทรงเยาว์จนใหญ่หลายชันษา
ทรงกอร์ปกิจกรณีย์หลายปีมา
เพิ่มคุณค่าชีพชนเป็นต้นบุญ

แพทย์อาสาไกลใกล้ดับไข้ราษฎร์
ทั้งงานศาสน์ ศิลปะ พระอุดหนุน
วรรณคดี การศึกษา  ทรงหาทุน
ได้เจือจุน คนยาก ที่พากเพียร

แปดสิบสี่พรรษาทิวาผัน
ทรงบากบั่นประกอบกิจมิคิดเกษียณ
หากมิพ่ายอาพาธพยาธิเบียน
คงเสถียรทุกกรณีย์ทวีไกล

หากสิ้นชนมายุไขครรไลลับ
เสด็จกลับสรวงสวรรค์นิรันดร์สมัย
แต่พระนามคงมั่นเป็นขวัญไทย
ประทับในดวงจิตอยู่นิจกาล.